IBPBII/1/415-988/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W związku ze śmiercią w dniu 27 listopada 2009 r. matki Wnioskodawcy, nabył on spadek, w ramach którego pozyskał nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem gospodarczym, a także stał się posiadaczem samoistnym budynku mieszkalnego.

Fakt uzyskania statusu posiadacza samoistnego potwierdzają decyzje wymiarowe Wójta Gminy, który z tego tytułu pobiera od Wnioskodawcy podatek od nieruchomości.

Z uwagi na stan techniczny budynku mieszkalnego, Wnioskodawca zamierza dokonać jego remontu, a środki na remont pozyskać ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem gospodarczym.

Wnioskodawca podkreślił, że tytuł prawny do budynku mieszkalnego wynika ze statusu posiadacza samoistnego.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, objęta będzie podatkiem dochodowym zgodnie z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że, środki pozyskane z takiej sprzedaży zostaną przeznaczone na cele mieszkaniowe. W przypadku Wnioskodawcy byłyby przeznaczone na remont budynku, którego jest samoistnym posiadaczem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskane ze sprzedaży nieruchomości środki przeznaczone na własne cele mieszkaniowe, wydatkowane przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości stanowią przesłankę do zastosowania ulgi wynikającej z art. 21 ust. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli podatnik jest posiadaczem samoistnym budynku, który będzie przedmiotem remontu.

W konsekwencji, czy tytuł prawny - samoistny posiadacz upoważnia Wnioskodawcę do uznania remontu takiego budynku jako wydatku przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro jako samoistny posiadacz ma pełne prawo dysponowania budynkiem, a ciążące na nim ciężary, takie jak obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości są identycznie egzekwowane, jak od innych właścicieli budynków, takie prawo posiada.

Prawo samoistnego posiadacza Wnioskodawca odziedziczył po zmarłej matce, co oznacza że jest to prawo majątkowe.

Wszystkie te przesłanki uprawniają Wnioskodawcę - jego zdaniem - do uznania, że ma prawo do zastosowania ulgi w podatku dochodowym, wynikającej z przeznaczenia dochodów ze zbycia nieruchomości na cele mieszkaniowe w sytuacji, gdy tytuł prawny do budynku mieszkalnego wynika z faktu samoistnego posiadania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) powoływanej ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, w związku ze śmiercią matki w dniu 27 listopada 2009 r. nabył spadek, w ramach którego pozyskał nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem gospodarczym, a także stał się posiadaczem samoistnym budynku mieszkalnego.

Z uwagi na stan techniczny budynku mieszkalnego, Wnioskodawca zamierza dokonać jego remontu, a środki na remont pozyskać ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem gospodarczym.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Stosownie do art. 924 i 925 ww. ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy (spadkodawców) prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci spadkodawczyni (matki Wnioskodawcy).

W świetle powołanych powyżej przepisów Kodeksu cywilnego należy zatem uznać, że nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem gospodarczym nastąpiło w 2009 r. Tym samym dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z zapisem art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na: budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego (pkt 1 lit. d)) - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż jedną z przesłanek warunkujących prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wydatkowanie przychodu nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż m.in. na remont własnego budynku mieszkalnego.

Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca środki pozyskane ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem gospodarczym zamierza przeznaczyć na remont budynku mieszkalnego, którego jest samoistnym posiadaczem. Wnioskodawca wskazał, iż prawo samoistnego posiadania odziedziczył po zmarłej matce.

W myśl art. 336 Kodeksu cywilnego posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Z przytoczonego przepisu wynika, że posiadanie jest określonym rodzajem władztwa nad rzeczą, którego nie należy utożsamiać z prawem własności. Ponadto na gruncie art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego przyjmuje się, że posiadanie, zarówno samoistne, jak i zależne, podlega dziedziczeniu. Dziedziczenie posiadania rzeczy polega na przejściu na spadkobierców - z mocy prawa, z chwilą otwarcia spadku - wszystkich skutków prawnych, jakie wynikały z jej posiadania przez spadkodawcę, nie zależy natomiast od tego, czy spadkobiercy objęli w faktyczne władztwo rzecz znajdującą się dotychczas w posiadaniu spadkodawcy, a więc, czy kontynuują jego posiadanie.

Stosownie do art. 172 § 1 i § 2 ww. Kodeksu cywilnego posiadacz nieruchomości nie będący właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W przypadku posiadania w złej wierze nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności.

Jak wykazano powyżej, aby móc skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy należy w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości przeznaczyć m.in. na remont własnego budynku mieszkalnego.

Z powołanych powyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że posiadanie jest określonym rodzajem władztwa nad rzeczą, którego nie należy jednakże utożsamiać z prawem własności. Tym samym nie można uznać, że budynek mieszkalny, którego Wnioskodawca jest posiadaczem samoistnym, jest jego własnością. A zatem w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie został spełniony warunek do zastosowania ulgi wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 131.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt badanej sprawy, stwierdzić należy, iż dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości gruntowej, wydatkowany na remont budynku mieszkalnego, nie będącego własnością Wnioskodawcy - nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy również wskazać, iż art. 21 ust. 1 pkt 32 - a nie jak wskazał Wnioskodawca art. 21 ust. 32 ww. ustawy - ma zastosowanie do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., a zatem nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.