IBPBII/1/415-982/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 października 2013 r. (wpływ do Biura - 28 października 2013 r.), uzupełnionym 13 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty nagrody za udział konia w gonitwie - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty nagrody za udział konia w gonitwie.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 2 grudnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-982/13/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 13 grudnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2013 r. poz. 474). W ramach zadań statutowych realizuje m.in. zadania "...", w którym to zadaniu organizowane są gonitwy, pokazy, wyścigi konne. Za udział koni w tych imprezach, tj. wyścigu, który Wnioskodawca traktuje jako konkurs z dziedziny sportu, właściciele koni otrzymują nagrody pieniężne o wartości 500 zł za jednego konia.

Wnioskodawca zaznacza, że w jednej gonitwie bierze udział kilka koni należących do jednego właściciela i są to wielkości przekraczające łącznie kwotę 3.000 zł. Założono, że nagrodę otrzymuje właściciel konia, który ukończył wyścig w określonym czasie.

Wyścigi konne organizowane przez Wnioskodawcę to konkursy z dziedziny sportu, posiadające określony program, regulamin, i tak:

* został spełniony element rywalizacji (czas);

* koń może być zgłoszony w trakcie jednego zapisu tylko do jednego pokazowego biegu;

* informacje o biegach ogłoszone są poprzez: plakaty, internet, telewizję, radio;

* właściciele koni, które w pokazowych biegach zajęły pięć pierwszych miejsc otrzymują nagrody pieniężne pomniejszone o podatki przewidziane w przepisach prawa, i tak:

1. I miejsce - 3.500 zł;

2. II miejsce - 2.500 zł;

3. III miejsce - 2.000 zł;

4. IV miejsce - 1.500 zł;

5. V miejsce - 500 zł.

Ponadto w regulaminie zawarto zapis, iż każdy koń otrzymuje dodatkową nagrodę za ukończony bieg w kwocie 500 zł - wypłaconą jego właścicielowi - odrębnie.

Właściciel konia przedstawia odpowiednie dokumenty tożsamości konia i jego przynależność. W gonitwie bierze udział kilka koni należących do jednego właściciela i suma nagród wypłaty dla jednego właściciela może przekraczać kwotę 760 zł.

Zasady uczestnictwa w konkursie są określone w regulaminie. Określono m.in. w nim, iż właściciel otrzymuje nagrodę za konia, który ukończył bieg w określonym czasie. Nagroda jednorazowa za konia to kwota 500 zł. Koń może startować tylko raz na jednej imprezie, ale właściciel może wystawić do gonitwy np. 6 koni (6 koni po 500 zł to stanowi kwotę 3.000 zł). Komisja państwowa ocenia przebieg tego konkursu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nagrody za udział koni w gonitwach podlegają sumowaniu (6 koni x 500 zł = 3.000 zł - wypłata dla jednego właściciela).

2. Czy można zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w konkretnej sytuacji czyli wyścigu konnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie sumuje się tych wielkości gdyż każda nagroda jest za innego konia. Kwota pojedynczej nagrody nie przekracza 760 zł, jest z dziedziny sportu, element rywalizacji jest spełniony i określony w regulaminie (czas).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Powyższy przepis przewiduje zatem zwolnienie z podatku dochodowego m.in. wygranych w konkursach, które nie są wprawdzie organizowane przez środki masowego przekazu, ale są konkursami z zakresu nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu.

Ustawodawca w przepisach podatkowych nie zdefiniował pojęcia konkursu, zgodnie jednak z ogólną definicją zawartą w Słowniku języka polskiego konkurs to przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców (uczestników), autorów danych prac itp. zwykle wyróżnianych nagrodami. Równie ważna jak element współzawodnictwa jest strona formalna przedsięwzięcia. Konieczne bowiem jest sporządzenie regulaminu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy, nagrody i sposób wyłonienia zwycięzców.

Aby wyścigi koni zostały zakwalifikowane do konkursu z dziedziny sportu, powinny przede wszystkim obejmować element rywalizacji, współzawodnictwa, a nagrody winny zostać przyznane zwycięzcom wyścigu (za zdobycie odpowiedniego miejsca). Również i tutaj ważnym jako element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu wyścigu (konkursu), w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy konkursu, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach zadań statutowych Wnioskodawca realizuje m.in. zadania "...", w którym to zadaniu organizowane są gonitwy, pokazy, wyścigi konne.

Wyścigi konne organizowane przez Wnioskodawcę to konkursy z dziedziny sportu posiadające określony program, regulamin, i tak:

* został spełniony element rywalizacji (czas);

* koń może być zgłoszony w trakcie jednego zapisu tylko do jednego pokazowego biegu;

* informacje o biegach ogłoszone są poprzez: plakaty, internet, telewizję, radio;

* właściciele koni, które w pokazowych biegach zajęły pięć pierwszych miejsc otrzymują nagrody pieniężne pomniejszone o podatki przewidziane w przepisach prawa.

Ponadto w regulaminie zawarto zapis, iż każdy koń otrzymuje dodatkową nagrodę za ukończony bieg w kwocie 500 zł - wypłaconą jego właścicielowi - odrębnie.

Właściciel konia przedstawia odpowiednie dokumenty tożsamości konia i jego przynależność. W gonitwie bierze udział kilka koni należących do jednego właściciela i suma nagród wypłaty dla jednego właściciela może przekraczać kwotę 760 zł.

Zasady uczestnictwa w konkursie są określone w regulaminie. Określono m.in. w nim, iż właściciel otrzymuje nagrodę za konia, który ukończył bieg w określonym czasie. Nagroda jednorazowa za konia to kwota 500 zł. Koń może startować tylko raz na jednej imprezie, ale właściciel może wystawić do gonitwy np. 6 koni. Tym samym otrzymane przez niego kwoty mogą łącznie przekroczyć wartość 3.000 zł.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy stwierdzić należy, iż wyścigi koni (konkursy) organizowane przez Wnioskodawcę istotnie posiadają cechy konkursu i dlatego nagrody przyznane przez komisję konkursową właścicielom koni, które w pokazowych biegach zajęły pięć pierwszych miejsc - mają charakter wygranych w konkursie (wyścigu). Występuje bowiem w tej sytuacji element rywalizacji, współzawodnictwa.

W odniesieniu natomiast do przyznanych dodatkowych nagród w kwocie 500 zł właścicielom koni biorących udział w gonitwie, które ukończyły bieg w określonym czasie, należy stwierdzić, iż nagród tych nie można uznać za nagrody otrzymane w konkursie. Nie mają charakteru wygranych w konkursie; otrzymane są bowiem tylko za udział konia w gonitwie. Ich przyznanie nie wiąże się z osiągnięciem konkretnego wyniku - konie mają tylko ukończyć bieg w określonym czasie. Przyznanie nagrody nie jest więc uzależnione od rywalizacji. Dodatkowe nagrody są wręczane wszystkim właścicielom koni biorących udział w biegu jeśli konie ukończyły bieg w określonym czasie.

W związku z powyższym dodatkowe nagrody w kwocie 500 zł, wypłacone właścicielom za ukończenie przez ich konie biegu w określonym czasie nie spełniają warunków do zwolnienia określonego w art. ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ - co wykazano powyżej - nie mają charakteru wygranych w konkursie. To oznacza, że podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej.

Wartość tych dodatkowych nagród należy zatem zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z treścią art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.