IBPBII/1/415-980/11/HK - Obowiązki płatnika w związku ze sfinansowaniem dla pracowników spotkania szkoleniowo-integracyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pracodawcy) zaistniałych w związku ze sfinansowaniem dla pracowników spotkania szkoleniowo-integracyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pracodawcy) zaistniałych w związku ze sfinansowaniem dla pracowników spotkania szkoleniowo-integracyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach swojej działalności podejmuje działania mające na celu podnoszenie kwalifikacji kadry pracowniczej, budowanie relacji pracodawca-pracownik, poprawę komunikacji wewnątrz firmy oraz współpracy pomiędzy samymi pracownikami. Jednym ze sposobów takich działań ma być zorganizowanie wyjazdowych spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników, finansowanych ze środków obrotowych pracodawcy. Udział w wyjazdowym spotkaniu jest obowiązkowy dla wszystkich pracowników. Program wyjazdu składa się z części szkoleniowej przygotowanej wewnętrznie przez menadżerów działów, prezentujących informacje o osiągniętych wynikach, strategii, wyznaczonych celach biznesowych, nowych produktach i ich zastosowaniach itp. oraz części integracyjnej przygotowanej przez firmę zewnętrzną.

Spółka ponosi koszty związane ze spotkaniem wyjazdowym, głównie zakwaterowania, wyżywienia, transportu, wynajmu sali konferencyjnej i programu integracyjnego. Program integracyjny jest przeprowadzony przez doświadczoną firmę na terenie sali konferencyjnej i ma na celu - poprzez zajęcia logiczno-zręcznościowe - poprawę koordynacji działań pracowników, wzajemnej komunikacji oraz ćwiczenia logicznego myślenia.

W odniesieniu do programu integracyjnego (odbywającego się w godzinach popołudniowych i mającego charakter pozaszkoleniowy) należy wskazać, iż uczestnictwo w nim jest dobrowolne.

Wydatki związane z organizacją spotkania szkoleniowo-integracyjnego, wymienione powyżej Spółka reguluje bezpośrednio w ośrodku konferencyjnym. Ponieważ uczestnictwo w programie integracyjnym jest dobrowolne, tym samym nie istnieje możliwość ustalenia nawet ewentualnego przychodu pracowników, z uwagi na niemożność przypisania konkretnej wartości świadczeń na rzecz konkretnych pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, jako płatnik jest zobowiązana pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa jej pracowników w obowiązkowym wyjazdowym spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka - działająca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych - nie powinna pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek w związku ze zorganizowaniem spotkania szkoleniowo-integracyjnego, w którym uczestniczyli jej pracownicy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ udział w spotkaniu jest obowiązkowy dla wszystkich pracowników. Koszty noclegów, wyżywienia i inne koszty związane ze szkoleniem jest zobligowany pokryć pracodawca, gdyż jest beneficjentem wyjazdu, poprzez poszerzenie wiedzy pracowników dotyczącej bieżącej działalności Spółki oraz jej poszczególnych departamentów, poprawę komunikacji wewnętrznej, motywacji do pracy, a także wzmocnienie identyfikacji pracowników ze Spółką.

W ocenie Spółki, ponieważ wynagrodzenie za część integracyjną jest ryczałtowe, niezależne od ilości osób w niej uczestniczących, a udział jest dobrowolny, koszty integracyjne oraz wykorzystania infrastruktury hotelowej nie powinny stanowić przychodu pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, samo postawienie do dyspozycji świadczeń nieodpłatnych nie rodzi po stronie pracownika przychodu, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zauważa, iż w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (niektórzy pracownicy nie są obecni na spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym ze względu na zaplanowany urlop bądź chorobę).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 tejże ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z definicji przychodów ze stosunku pracy wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" można odwołać się do określenia tego pojęcia w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06, w której przyjęto, iż ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze (...), których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar finansowy.

Przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ustawy. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczenia nieodpłatnego otrzymywanego przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym. Pracodawca winien zatem doliczyć wartość otrzymanego świadczenia do globalnej kwoty przychodu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca podejmuje działania mające na celu podnoszenie kwalifikacji kadry pracowniczej, budowanie relacji pracodawca-pracownik, poprawę komunikacji wewnątrz firmy oraz współpracy pomiędzy samymi pracownikami. Jednym ze sposobów takich działań ma być zorganizowanie wyjazdowych spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników, finansowanych ze środków obrotowych pracodawcy. Udział w wyjazdowym spotkaniu jest obowiązkowy dla wszystkich pracowników. Jednakże niektórzy pracownicy nie są obecni na spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym ze względu na zaplanowany urlop bądź chorobę.

Program wyjazdu składa się z części szkoleniowej (obowiązkowej) oraz części integracyjnej, w której uczestnictwo jest dobrowolne. Wnioskodawca ponosi koszty związane ze spotkaniem wyjazdowym, głównie zakwaterowania, wyżywienia, transportu, wynajmu sali konferencyjnej i programu integracyjnego. Wydatki związane z organizacją spotkania szkoleniowo-integracyjnego, wymienione powyżej Spółka reguluje bezpośrednio w ośrodku konferencyjnym, przy czym wysokości opłaty za część integracyjną jest ryczałtowa.

Przenosząc wskazane przepisy prawa podatkowego na grunt przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż pracownicy, który wezmą udział w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym osiągną z tego tytułu dochód podlegający opodatkowaniu.

Przy czym wartość świadczenia, jaką Spółka winna doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc sumę kosztów zorganizowania tego spotkania przez liczbę pracowników zaproszonych (tj. wszystkich, jeżeli impreza ta była adresowana do wszystkich pracowników i udział w niej był obowiązkowy lub też tych, którzy potwierdzili możliwość uczestnictwa - jeżeli takie deklaracje zbierano, np. sporządzając listę osób, które nie będą obecne na spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym ze względu na urlop bądź chorobę), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać jedynie pracownikom uczestniczącym w tej imprezie.

Warto tutaj zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Należy zauważyć, że na wysokość przychodu pracownika, powstałego w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym, nie wpływa fakt, czy pracownik wziął udział w części integracyjnej ww. spotkania, gdyż opłata za część integracyjną jest ryczałtowa, tj. niezależna od ilości osób w niej uczestniczących. Z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest czy pracownik skorzystał z wszystkich atrakcji zaproponowanych w trakcie spotkania szkoleniowo-integracyjnego. O powstaniu przychodu ze stosunku pracy decyduje sam fakt nieodpłatnego uczestniczenia w tym spotkaniu - sfinansowanym przez pracodawcę.

Podkreślenia wymaga, iż organizowanie imprez integracyjnych dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Cel takich imprez jest inny niż służbowy i nie zmienia go nawet włączenie do harmonogramu imprezy elementów szkoleniowych. Pracownicy uzyskują świadczenie nieodpłatne z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej. Nie można jednak mówić o powstaniu przychodu w sytuacji, gdy pracownik nie wziął udziału w imprezie integracyjno-szkoleniowej. Zatem przychód powstanie tylko u tych pracowników, którzy uczestniczyli w opisanej we wniosku imprezie wyjazdowej (spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym).

Reasumując, skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia od podatku wartości świadczenia nieodpłatnego z tytułu uczestnictwa pracownika w spotkaniu szkoleniowo-integracyjnym, Spółka jako płatnik winna dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przedmiotowych świadczeń.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.