IBPBII/1/415-974/10/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty wyrównawczej zasądzonej wyrokiem sądu - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty wyrównawczej zasądzonej wyrokiem sądu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1975 r. wnioskodawca został ciężko pobity w wyniku czego utracił lewe oko. Mimo tego wnioskodawca dalej pracował, jednakże w międzyczasie tracił wzrok w prawym oku w związku z jego znacznym nadwyrężeniem. Dlatego też w 1990 r. wnioskodawca przeszedł na rentę inwalidzką (I grupa). Od tego czasu pobierał rentę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia wnioskodawca nie mógł podejmować żadnej pracy. Sprawca pobicia wyjechał do Niemiec. W 1992 r. wnioskodawca wniósł do polskiego sądu pozew w stosunku do sprawcy ww. pobicia o wypłatę renty wyrównawczej. Mimo, że polski sąd wydał wyrok korzystny dla wnioskodawcy, niemiecki sąd nie uznał "wniosku" w związku z brakiem porozumień międzynarodowych. Wyrok polskiego sądu pozostał niewykonalny. Sytuacja ta zmieniła się po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. W 2006 r. wnioskodawca ponowie wniósł pozew o wypłatę renty wyrównawczej w związku z utratą zdrowia w wyniku pobicia i utratą zarobków. Sąd wziął pod uwagę, różnicę pomiędzy wysokością renty, a zarobkami, które wnioskodawca uzyskiwałby w macierzystym zakładzie gdyby mógł w nim pracować. Dnia 17 czerwca 2009 r. Sąd Rejonowy Wydział I Cywilny zasądził od pozwanego na rzecz wnioskodawcy rentę wyrównawczą za okres od 1 grudnia 2006 r. do 30 czerwca 2009 r. w wysokości 18.196,64 zł oraz dalszą rentę wyrównawczą w wysokości 499,16 zł płatną miesięcznie począwszy od lipca 2009 r. do dnia 10 każdego miesiąca - w miejsce renty zasądzonej wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 3 lipca 1996 r. Renta egzekwowana jest przez organy niemieckie i przekazywana do Banku w Polsce, który dokonuje wypłat, pobierając przy tym zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana przez wnioskodawcę renta wyrównawcza wolna jest od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, otrzymana renta wyrównawcza wolna jest od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem praktycznej realizacji ww. artykułu jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawę prawną do dochodzenia renty wyrównawczej stanowi przepis art. 444 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tegoż przepisu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego).

Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty (art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w 1975 r. został ciężko pobity w wyniku czego utracił lewe oko. Po pewnym czasie zaczął tracić wzrok w prawym oku w związku z jego znacznym nadwyrężeniem. W 1990 r. wnioskodawca przeszedł na rentę inwalidzką (I grupy). Wnioskodawca wniósł pozew do Sądu o wypłatę renty wyrównawczej w związku z utratą zdrowia w wyniku pobicia i utratą zarobków. Dnia 17 czerwca 2009 r. Sąd Rejonowy zasądził od sprawcy pobicia na rzecz wnioskodawcy rentę wyrównawczą za okres od 1 grudnia 2006 r. do 30 czerwca 2009 r. w wysokości 18.196,64 zł oraz dalszą rentę wyrównawczą w wysokości 499,16 zł miesięcznie począwszy od lipca 2009 r. do dnia 10 każdego miesiąca. Renta egzekwowana jest przez organy niemieckie i przekazywana do Banku w Polsce, który dokonuje wypłat, pobierając przy tym zaliczki na podatek dochodowy.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż zasądzona na rzecz wnioskodawcy renta wyrównawcza przyznana w związku z uszkodzeniem ciała oraz utratą zdolności do pracy zarobkowej będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.