IBPBII/1/415-963/12/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 5 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu wydatków poniesionych przez przedstawicieli handlowych w związku z korzystaniem przez nich w ramach obowiązków służbowych z samochodów pracodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych zwrotu wydatków poniesionych przez przedstawicieli handlowych w związku z korzystaniem przez nich w ramach obowiązków służbowych z samochodów pracodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych na podstawie umów o pracę. Miejsce pracy w tych umowach określone jest jako siedziba Spółki. Wnioskodawca zamierza zmienić wyżej wymieniony zapis poprzez rozszerzenie miejsca pracy przedstawicieli handlowych tak, aby obejmowało ono określony obszar (region) np. województwo lub kilka województw, a w niektórych przypadkach nawet obszar całego kraju. Charakter pracy przedstawicieli handlowych wymaga stałego przebywania poza siedzibą Spółki.

Przedstawiciele handlowi w trakcie realizacji zadań służbowych korzystać będą z samochodów służbowych. W związku z powyższym, ponosić będą wydatki, takie jak: koszty paliwa, opłaty za przejazd autostradami, opłaty parkingowe oraz inne związane z eksploatacją samochodów (wydatki na płyn do spryskiwaczy, żarówki, usługi wulkanizacyjne, itp.). Wydatki te będą potwierdzone fakturami lub rachunkami, w których jako nabywca wskazana będzie Spółka. Wydatki za przejazd autostradami oraz za opłaty parkingowe dodatkowo zostaną opisane i podpisane przez przedstawicieli handlowych. Na podstawie tych dokumentów Spółka będzie dokonywać zwrotu równowartości poniesionych przez przedstawicieli handlowych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zwrot wydatków związanych z użytkowaniem samochodu służbowego (zwrot kosztów paliwa, opłat parkingowych, opłat za przejazd autostradami oraz innych związanych z eksploatacją samochodu) stanowić będzie przychód przedstawicieli handlowych, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czy Wnioskodawca obowiązany będzie do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

W ocenie Wnioskodawcy zwrot wydatków ponoszonych przez przedstawicieli handlowych w związku z korzystaniem przez nich z samochodów służbowych, w przypadku gdy samochody te będą wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji zadań służbowych, nie będzie stanowić przychodu ze stosunku pracy. Nie ulega wątpliwości, że przedstawiciele nie będą uzyskiwali żadnych korzyści majątkowych z tytułu zwrotu kosztów paliwa, opłat za przejazd autostradami, opłat parkingowych oraz innych opłat związanych z eksploatacją samochodów. Wydatki te są bowiem ściśle związane z wykonywaniem przez przedstawicieli zadań służbowych i ponoszone będą w imieniu i na rzecz Spółki.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu wydatków poniesionych przez przedstawicieli handlowych w związku z korzystaniem przez nich w ramach obowiązków służbowych z samochodów pracodawcy (pyt. nr 3).

Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych na podstawie umów o pracę. Miejsce pracy w tych umowach określone jest jako siedziba Spółki. Wnioskodawca zamierza zmienić wyżej wymieniony zapis poprzez rozszerzenie miejsca pracy przedstawicieli handlowych tak, aby obejmowało ono określony obszar (region) np. województwo lub kilka województw, a w niektórych przypadkach nawet obszar całego kraju. Charakter pracy przedstawicieli handlowych wymaga stałego przebywania poza siedzibą Spółki. Przedstawiciele handlowi w trakcie realizacji zadań służbowych korzystać będą z samochodów służbowych. W związku z powyższym, ponosić będą wydatki, takie jak: koszty paliwa, opłaty za przejazd autostradami, opłaty parkingowe oraz inne związane z eksploatacją samochodów (wydatki na płyn do spryskiwaczy, żarówki, usługi wulkanizacyjne, itp.). Wydatki te będą potwierdzone fakturami lub rachunkami, w których jako nabywca wskazana będzie Spółka. Wydatki za przejazd autostradami oraz za opłaty parkingowe dodatkowo zostaną opisane i podpisane przez przedstawicieli handlowych. Na podstawie tych dokumentów Spółka będzie dokonywać zwrotu równowartości poniesionych przez przedstawicieli handlowych wydatków.

Zatem należy stwierdzić, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wykorzystywanie przez pracowników (przedstawicieli handlowych) samochodów służbowych w celu odbywania podróży które, jak wynika z wniosku, zostało podyktowane charakterem pracy - nie będzie generowało przychodu dla tychże pracowników ze stosunku pracy, o ile samochody te będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Przejazdy te stanowić będą bowiem realizację celu służbowego z uwagi na charakter zadań służbowych.

Reasumując należy stwierdzić, iż w sytuacji wykorzystywania przez pracowników (przedstawicieli handlowych) samochodów służbowych, tj. będących własnością Spółki, do wykonywania określonych czynności (zadań służbowych) w imieniu i na rzecz Spółki nie ma podstawy aby stwierdzić, że uzyskają oni nieodpłatne świadczenia. Poniesienie przez Spółkę zwrotu kosztów opłat parkingowych, opłat za przejazd autostradą oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów służbowych nie będzie więc po stronie pracowników (przedstawicieli handlowych) generować przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazane wydatki nie mają bowiem charakteru osobistego. Dotyczą wyłącznie pojazdów firmowych, stanowiących element wyposażenia stanowiska służbowego. Tym samym z tego tytułu po stronie Spółki nie powstanie obowiązek ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wykorzystując bowiem składniki majątkowe pracodawcy dla celów realizacji nałożonych przez niego zadań pracownicy nie otrzymują nieodpłatnych świadczeń; korzystają bowiem z mienia pracodawcy w celu wykonania obowiązków służbowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.