IBPBII/1/415-944/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 14, 15 i 20 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania przez pracodawcę lekarstw oraz szczepień ochronnych pracowników, którzy w efekcie zaplanowanej podróży służbowej nie odbyli-jest nieprawidłowe.

W dniu 15 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania przez pracodawcę lekarstw oraz szczepień ochronnych pracowników, którzy w efekcie zaplanowanej podróży służbowej nie odbyli.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 3 lutego 2012 r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 14 lutego 2012 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) oraz w dniu 15 i 20 lutego 2012 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje dla swoich klientów usługi geodezyjne (scaning laserowy) między innymi w krajach o tropikalnym lub subtropikalnym klimacie, w których występuje podwyższone ryzyko zachorowania na choroby tropikalne, zagrażające zdrowiu i życiu oddelegowanym pracownikom, w szczególności: żółtą gorączkę, żółtą febrę, zapalenie wątroby typu A+B, błonicę, tężec, dur brzuszny, polio, cholerę, zakażenia meningokokowe A+C czy malarię.

Wnioskodawca jako pracodawca wykupuje z własnych środków obrotowych szczepienia ochronne dla pracowników oraz zakupuje leki, w celu zapobieżenia zachorowaniu na wyżej wymienione zakaźne choroby tropikalne. Obecnie realizowane są zlecenia w krajach afrykańskich jednak ze względu na stałe zapotrzebowanie na usługi Wnioskodawcy bardzo realnym jest wykonywanie zleceń na kontynencie azjatyckim i amerykańskim. Podkreślenia wymaga również okoliczność, że w większości państw położonych na wyżej wymienionych kontynentach obowiązuje system wizowy oraz obowiązkowe szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym. Z uwagi na długi okres załatwiania formalności wizowych oraz ze względu na bezpieczeństwo właściwego i terminowego wykonania kontraktów, Wnioskodawca przyjął zasadę, że przygotowywanych do wyjazdu jest zawsze większa ilość pracowników. W efekcie czego część pracowników może nie wyjechać do danego kraju w okresie obowiązywania wiz czy szczepień ochronnych.

Obecnie zakupione lekarstwa przeciw malarii oraz tylko dwa szczepienia ochronne są kwalifikowane przez Wnioskodawcę jako bezpośredni koszt uzyskania przychodu - dotyczy to szczepień przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A oraz żółtej gorączce. Szczepienia te są wymienione w pkt 2 i 9 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie wykazu stanowisk oraz szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach.

Pozostałe szczepienia dotyczące: żółtej febry, zapalenia wątroby typu B, błonicy, tężca, duru brzusznego, polio, cholery, zakażenia meningokokowego A+C, malarii jako nie obowiązkowe i nie wymienione w wyżej wymienionym wykazie stanowisk, stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy. W związku z tym w danym miesiącu do wynagrodzenia pracownika Wnioskodawca dolicza świadczenia w postaci szczepionek i od tak obliczonego wynagrodzenia pobiera i odprowadza należny podatek do właściwego urzędu skarbowego. Świadczenie w postaci ww. szczepień powiększone o należny podatek staje się w pośredni sposób kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zdecydował się na częściowe opodatkowanie świadczeń w postaci szczepionek według wyżej opisanych zasad.

W związku z powyższym - w wyniku modyfikacji wniosku uzupełnieniem z dnia 15 lutego 2012 r. - sformułowano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup lekarstw przeciw malarii oraz na dokonanie szczepień ochronnych w celu zapobieżenia zachorowaniu na tropikalne choroby zakaźne pracowników Spółki, odbywających podróż służbową lub mogących odbyć taką podróż do kraju, w którym występuje realne ryzyko zachorowalności na jedną z zakaźnych chorób tropikalnych, stanowią przychód pracownika, który korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na obowiązek pracodawcy ponoszenia kosztów profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, które są niezbędne ze względu na warunki pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zobowiązany nie tylko do ponoszenia kosztów profilaktycznej opieki zdrowotnej wynikającej z Kodeksu Pracy, ale również do świadczeń, w tym szczepień ochronnych, wynikających z ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych (Dz. U. Nr 126, poz. 1384), w szczególności z art. 17 ust. 1 i 4.

Wnioskodawca wskazał, iż w realizacji tej delegacji Minister Zdrowia wydał 28 listopada 2005 r. rozporządzenie zawierające wykaz stanowisk oraz szczepień ochronnych mających charakter obowiązkowy. Otrzymanie świadczenia przez pracownika w postaci obowiązkowego szczepienia nie budzi, zdaniem Wnioskodawcy, żadnych wątpliwości, że nie stanowią one dochodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie tylko zakup lekarstw przeciw malarii oraz część szczepień ochronnych (przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A oraz żółtej gorączce) jest przez Wnioskodawcę kwalifikowana jako bezpośredni koszt spółki i kwoty tego świadczenia nie stanowią dochodu pracowników w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy powyższa interpretacja powinna dotyczyć również pozostałych szczepień ochronnych dotyczących; żółtej febry, zapalenia wątroby typu B, błonicy, tężca, duru brzusznego, polio, cholery, zakażenia meningokokowego A+C, malarii pomimo, że nie zostały wymienione w wykazie stanowisk oraz szczepień ochronnych, stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, że wyżej wymienione koszty w jakikolwiek sposób nie powinny obciążać pracownika oraz nie stanowią dochodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; według Wnioskodawcy jest on obowiązany do bezpośredniego sfinansowania przedmiotowych szczepień w odniesieniu zarówno dla pracowników, którzy odbyli podróż służbową do wyżej wymienionych krajów, jak również w stosunku do tych pracowników, którzy nie odbyli planowanej podróży służbowej ze względu na okoliczności wyżej przedstawione i związane z organizacją pracy.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia rzeczowe w postaci zakupu lekarstw przeciw malarii oraz szczepień ochronnych nie stanowią dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem prawa podatkowego (art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Wnioskodawca wskazał, iż art. 222 § 1, 2 i 3 (winno być: art. 2221 § 1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) stanowi, iż w razie zatrudnienia pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Wnioskodawca zaznaczył, iż stosownie do brzmienia § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81, poz. 716), wydanym na podstawie art. 222 § 3 (winno być: art. 2221 § 3) Kodeksu pracy w celu ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwy czynnik biologiczny pracodawca jest obowiązany do stosowania, na warunkach określonych w rozporządzeniu, wszelkich dostępnych środków eliminujących narażenie lub ograniczających stopień tego narażenia, zwanych dalej "środkami zapobiegawczymi". Wnioskodawca wskazał, że w § 16 ust. 1 znajdują się bezpośrednie wskazówki, iż w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 z późn. zm.), natomiast ust. 2 wyraźnie wskazuje, że pracodawca może zlecić wykonywanie prac związanych z narażeniem na kontakt ze szkodliwym czynnikiem biologicznym tylko pracownikom właściwie zabezpieczonym, w tym uodpornionym przy użyciu dostępnych lekarstw i szczepionek. W ocenie Wnioskodawcy, w uregulowaniu tym znajdujemy całkowite potwierdzenie stanowiska, że wyżej określone świadczenie nie stanowi dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wartość świadczeń rzeczowych w postaci wszystkich wymienionych lekarstw oraz szczepionek przeciwko tropikalnym chorobom (żółta gorączka, żółta febra, zapalenie wątroby typu A+B, błonica, tężec, dur brzuszny, polio, cholera, zakażenia meningokokowe A+C, malaria) nie stanowi dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast wszelkie wydatki na wyżej określone lekarstwa i szczepienia ochronne mogą być i są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów. W związku z tym zakupione świadczenia medyczne będące kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy, nie mogą lub nie powinny stanowić równocześnie dochodu pracownika.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał pismo Ministerstwa Finansów z dnia 3 listopada 2008 r. znak: PK3/033/721-1MWY/1088/2008.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku z dnia 20 lutego 2012 r., Wnioskodawca w celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, wyjaśnił, iż użyte w tekście wniosku sformułowanie "nie stanowią dochodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych" oznacza, że są wolne od podatku dochodowego, tj. korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznacza się, iż przywołując powyżej stanowisko Wnioskodawcy - z uwagi na zakres niniejszej interpretacji - pominięto tę jego część, która odnosi się wyłącznie do przeformułowanego pytania oznaczonego nr 4 w uzupełnieniu wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącym skutków podatkowych finansowania przez pracodawcę lekarstw oraz szczepień ochronnych pracowników, którzy w efekcie zaplanowanej podróży służbowej nie odbyli. Jednocześnie wyjaśnia się, że w pozostałym zakresie wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl treści art. 12 ust. 1 powołanej powyżej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do treści art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca - oprócz wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich, ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędne z uwagi na warunki pracy.

Zgodnie natomiast z art. 2221 § 1 Kodeksu pracy w razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Poza zakresem profilaktycznej opieki zdrowotnej określony w Kodeksie pracy pracodawca jest także zobowiązany do ponoszenia kosztów przeprowadzenia zabiegów leczniczych, w tym szczepień ochronnych, o których mowa w art. 20 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570 z późn. zm.)

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje dla swoich klientów usługi geodezyjne (scaning laserowy) między innymi w krajach o tropikalnym lub subtropikalnym klimacie (m.in. na kontynencie afrykańskim, azjatyckim i amerykańskim), w których występuje podwyższone ryzyko zachorowania na choroby tropikalne zagrażające zdrowiu i życiu oddelegowanym pracownikom, w szczególności: żółtą gorączkę, żółtą febrę, zapalenie wątroby typu A+B, błonicę, tężec, dur brzuszny, polio, cholerę, zakażenia meningokokowe A+C czy malarię.

Wnioskodawca wykupuje z własnych środków obrotowych szczepienia ochronne dla swoich pracowników oraz zakupuje leki, w celu zapobieżenia zachorowaniu na wyżej wymienione zakaźne choroby tropikalne.

Wnioskodawca podkreśla, że w większości państw położonych na wyżej wymienionych kontynentach obowiązuje system wizowy oraz obowiązkowe szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym. Z uwagi na długi okres załatwiania formalności wizowych oraz ze względu na bezpieczeństwo właściwego i terminowego wykonania kontraktów, Wnioskodawca przyjął zasadę, że przygotowywanych do wyjazdu jest zawsze większa ilość pracowników. W efekcie czego część pracowników może nie wyjechać do danego kraju w okresie obowiązywania wiz czy szczepień ochronnych.

Przechodząc ponownie na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako, że z treści wniosku wynika, iż omawiane świadczenia przekazywane są pracownikom w związku z podróżami służbowymi - skutki podatkowe otrzymanych świadczeń należy oceniać w kontekście uregulowań art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a nie pkt 11, na który powołuje się Wnioskodawca.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) zwalnia się od podatku diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Do odrębnych przepisów, o których mowa w powołanej normie prawnej należy m.in. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.). Stosownie do postanowień § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

Przywołany przepis § 2 pkt 2 lit. c) stanowi podstawę prawną do zwrotu pracownikowi innych wydatków, niż określone taksatywnie w przepisach § 4-12 rozporządzenia, których poniesienie przez pracownika było uzasadnione specyfiką lub warunkami konkretnej podróży służbowej. Zatem w myśl § 2 lit. c) ww. rozporządzenia, w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej przysługuje mu zwrot kosztów innych wydatków niż wymienione w pkt 2 lit. a) i b), określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Przy czym obowiązek pracodawcy do zwrócenia pracownikowi wydatków poniesionych w związku z podróżą służbową dotyczy tylko tych, których zasadność poniesienia zaakceptował pracodawca. W takiej sytuacji zwrot innych wydatków, o których mowa powyżej będzie korzystał ze zwolnienia na mocy powołanego art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Inaczej jest w sytuacji gdy to pracodawca sam poniesie wydatek. Omawiany przepis, dotyczący zwolnienia z opodatkowania, nie będzie miał wówczas zastosowania.

Jednakże wydatki poniesione przez pracodawcę w związku z podróżą służbową pracownika, niestanowiące zwrotu wydatków, nie powodują powstania przychodu po stronie pracownika. Wnioskodawca jako pracodawca finansując podróż służbową pracownika działa w swoim własnym interesie, a nie interesie pracownika. Dlatego też, pokrycie przez pracodawcę wydatków związanych z podróżą służbową pracownika - nawet w sytuacji, gdy z przyczyn obiektywnych w efekcie do tej podróży nie dojdzie - co do zasady, powinno być dla pracownika neutralne pod względem podatkowym, niezależnie od sposobu sfinansowania kosztów związanych z tą podróżą przez pracodawcę, tj. bezpośrednio, czy pośrednio poprzez zwrot wydatków uprzednio poniesionych przez pracownika.

Mając zatem na uwadze powyższe uregulowania prawne i przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że - w przypadku sfinansowania przez Wnioskodawcę szczepień ochronnych i leków dla swoich pracowników, którzy mieli odbyć, ale z różnych przyczyn (np. zmiana kontraktu) nie odbyli zaplanowanej podróży służbowej, w celu zapobieżenia zachorowaniu na żółtą gorączkę, żółtą febrę, zapalenie wątroby typu A+B, błonicę, tężec, dur brzuszny, polio, cholerę, zakażenia meningokokowe A+C czy malarię, związanych bezpośrednio z podróżami służbowymi pracowników (do krajów o tropikalnym lub subtropikalnym klimacie, m.in. na kontynencie afrykańskim, azjatyckim i amerykańskim) bez konieczności uprzedniego ponoszenia wydatków przez pracowników - wartość tych świadczeń nie stanowi przychodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, skoro omawiane świadczenia - jak powyżej wykazano nie stanowią przychodu pracownika, to nie można zastosować do nich - jak chciałby Wnioskodawca - zwolnienia. Aby bowiem móc rozpatrywać dane świadczenie pod kątem zastosowania zwolnienia, to świadczenie to winno stanowić przychód podatkowy.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.