IBPBII/1/415-896/12/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu do tut. Biura - 22 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych oraz kosztów upomnienia naliczonych świadczeniobiorcom w trakcie prowadzonych postępowań egzekucyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych oraz kosztów upomnienia naliczonych świadczeniobiorcom w trakcie prowadzonych postępowań egzekucyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 17 grudnia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-896/12/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 28 grudnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Gminie funkcjonuje Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, który jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej (jednostka organizacyjna jednostki samorządu terytorialnego, która pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek odpowiednio budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego).

MOPR realizuje m.in. zadania Gminy z zakresu wypłat dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 9 tejże ustawy świadczeniobiorcy, którzy nienależnie pobrali świadczenia zobowiązani są do ich zwrotu. Zwrot następuje w podwojonej kwocie ustalonego świadczenia, które zostało nienależnie pobrane łącznie z ustawowymi odsetkami. Za świadczenia nienależnie pobrane uznaje się dodatki mieszkaniowe przyznane na podstawie nieprawdziwych danych zawartych w deklaracji lub wniosku. Na podstawie ww. zapisu można stwierdzić, iż świadczenia nienależnie pobrane to świadczenia otrzymane przez świadczeniobiorców bez podstawy prawnej, często poprzez świadome zatajenie faktów, czy podanie okoliczności nieprawdziwych. W związku z tym, w przypadkach określonych przez ustawodawcę, dochodzi do sytuacji, w których świadczeniobiorcy otrzymali świadczenia pieniężne, do których nie byli uprawnieni.

W przypadku pobrania świadczenia nienależnego świadczeniobiorca jest zobowiązany do jego zwrotu. Nienależnie pobrane świadczenia, w przypadku kiedy świadczeniobiorcy uchylają się od obowiązku ich zwrotu, podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Ustalenie kwoty należności następuje w toku prowadzonego postępowania zakończonego wydaniem decyzji administracyjnej.

Zgodnie z zapisami art. 15 § 1 oraz § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954) egzekucja administracyjna może być wszczęta, jeżeli wierzyciel, po upływie terminu do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, przesłał mu pisemne upomnienie, zawierające wezwanie do wykonania obowiązku z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Koszty upomnienia obciążają zobowiązanego i są pobierane na rzecz wierzyciela.

Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia przez zobowiązanego powstaje z chwilą doręczenia upomnienia. Koszty te podlegają ściągnięciu w trybie określonym dla kosztów egzekucyjnych. Zgodnie z przedstawionymi zapisami świadczeniobiorcy, którym zostało skutecznie doręczone upomnienie, są zobowiązani do zwrotu kosztów z nim związanych. Koszty upomnienia są określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie wysokości kosztów upomnienia skierowanego przez wierzyciela do zobowiązanego przed wszczęciem egzekucji administracyjnej (Dz. U. Nr 137, poz. 1543) i wynoszą czterokrotność opłaty dodatkowej pobieranej przez państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej poczta polska za polecenie przesyłki listowej (obecnie 8,80 zł).

Zgodnie z zapisami art. 64 ust. 1 lub 67 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji świadczeniobiorcy. W przypadku umorzenia świadczeń nienależnie pobranych, w wielu przypadkach dochodzi również do umorzenia naliczonych kosztów upomnienia.

W piśmie z dnia 24 grudnia 2012 r. (data wpływu - 28 grudnia 2012 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wskazał, że:

* Dodatki mieszkaniowe wypłaca Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie. Zgodnie z art. 110 i art. 112 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie wykonuje zadania gminy i powiatu z zakresu pomocy społecznej. Na podstawie upoważnienia wydanego przez prezydenta miasta wynikającego z art. 7 ust. 1a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.) Ośrodek prowadzi postępowania, wydaje decyzje w sprawach dodatku mieszkaniowego oraz wypłaca należne świadczenia.

* Zobowiązania z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w zakresie dodatków mieszkaniowych oraz z tytułu kosztów egzekucyjnych umarza prezydent miasta. Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) nienależnie pobrane dodatki mieszkaniowe stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym. Organem właściwym do wydawania decyzji w odniesieniu do ww. należności jest prezydent miasta, który na podstawie art. 64 w związku z art. 55 ustawy o finansach publicznych może umarzać nienależnie pobrane dodatki mieszkaniowe. Zgodnie z przedstawionym stanem prawnym decyzje w sprawie umorzenia nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych wydaje prezydent miasta.

* Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie działa jak Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej oraz jak Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie.

* Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Zgodnie z zapisami art. 60 ustawy o finansach publicznych nienależnie pobrane dodatki mieszkaniowe stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym. Umorzenie tychże świadczeń jest natomiast ulgą w spłacie zobowiązania, co można wywnioskować z zapisów art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Dodatek mieszkaniowy jest świadczeniem pieniężnym wypłacanym przez gminę, mającym na celu dofinansowanie do wydatków mieszkaniowych ponoszonych w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Pomoc ta przysługuje w przypadkach określonych przepisami ustawy o dodatkach mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 97 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) wolne od podatku dochodowego są dodatki mieszkaniowe i ryczałty na zakup opału, przyznane na podstawie odrębnych przepisów o dodatkach mieszkaniowych. W związku z tym wolne od podatku są tylko i wyłącznie świadczenia wypłacone na podstawie ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z kolei w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zastosowanie ulgi w spłacie zobowiązania (umorzenie nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego) nie jest świadczeniem przewidzianym przez ustawę o dodatkach mieszkaniowych, a organ właściwy (w tym przypadku Gmina - dyrektor MOPR nie posiada stosownego upoważnienia) umarzając te świadczenie, które było świadczeniobiorcy nienależne, rezygnuje z jego dochodzenia i w związku z tym, po stronie świadczeniobiorcy występuje przysporzenie. W związku z tym, świadczeniobiorca, któremu umorzono nienależnie pobrany dodatek mieszkaniowy, osiąga przychód w rozumieniu art. 11 oraz art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie jest wolny od podatku.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, kwoty z tytułu umorzonych nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych stanowią dla świadczeniobiorców przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji obligują Gminę do sporządzenia informacji PIT-8C dla osób, wobec których zastosowano umorzenie.

Ad. 2. Nienależnie pobrane świadczenia, w przypadku kiedy świadczeniobiorcy uchylają się od o obowiązku ich zwrotu, podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W przypadku umorzenia świadczeń nienależnie pobranych, w wielu przypadkach dochodzi również do umorzenia naliczonych kosztów upomnienia. Naliczone koszty upomnienia stanowią, zgodnie z zapisami art. 60 ustawy o finansach publicznych, niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym. Organ właściwy (w tym przypadku Gmina - dyrektor MOPR nie posiada stosownego upoważnienia) umarzając należne mu koszty upomnienia rezygnuje z dochodzenia należności budżetowych i w związku z tym, po stronie świadczeniobiorcy występuje przysporzenie.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, kwoty z tytułu umorzonych kosztów upomnienia stanowią dla świadczeniobiorców przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji obligują Gminę do sporządzenia informacji PIT-8C dla osób, wobec których zastosowano umorzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są "inne źródła".

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w Gminie funkcjonuje Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, który jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej (jednostka organizacyjna jednostki samorządu terytorialnego).

MOPR realizuje m.in. zadania gminy z zakresu wypłat dodatków mieszkaniowych na podstawie ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Na podstawie upoważnienia wydanego przez prezydenta miasta, wynikającego z art. 7 ust. 1a ustawy o dodatkach mieszkaniowych, Ośrodek prowadzi postępowania, wydaje decyzje w sprawach dodatku mieszkaniowego oraz wypłaca należne świadczenia. W przypadku pobrania świadczenia nienależnego świadczeniobiorca jest zobowiązany do jego zwrotu.

Gmina działając w oparciu o art. 7 ust. 9 ustawy o dodatkach mieszkaniowych podejmuje decyzje o zwrocie nienależnie pobranych kwot dodatków mieszkaniowych. Zobowiązania z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w zakresie dodatków mieszkaniowych oraz z tytułu kosztów egzekucyjnych umarza prezydent miasta (MOPR nie posiada stosownego upoważnienia w tym zakresie).

Zgodnie z art. 9a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.) wypłata dodatków mieszkaniowych jest zadaniem własnym gminy.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy dodatek mieszkaniowy przyznaje, na wniosek osoby uprawnionej do dodatku mieszkaniowego, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji administracyjnej. (...).

Organ, o którym mowa w ust. 1, może upoważnić inną osobę do wydawania decyzji w sprawach dodatku mieszkaniowego (art. 7 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 9 cyt. ustawy, jeżeli w wyniku wznowienia postępowania stwierdzono, że dodatek mieszkaniowy przyznano na podstawie nieprawdziwych danych zawartych w deklaracji lub wniosku, o których mowa w ust. 1, osoba otrzymująca dodatek mieszkaniowy jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych kwot w podwójnej wysokości. Należności te wraz z odsetkami i kosztami egzekucyjnymi podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji. Wypłatę dodatku mieszkaniowego w skorygowanej wysokości wstrzymuje się do czasu wyegzekwowania należności.

Zgodnie z art. 15 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1015 z późn. zm.) egzekucja administracyjna może być wszczęta, jeżeli wierzyciel, po upływie terminu do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, przesłał mu pisemne upomnienie, zawierające wezwanie do wykonania obowiązku z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, chyba że przepisy szczególne inaczej stanowią. Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte dopiero po upływie 7 dni od dnia doręczenia tego upomnienia.

W myśl art. 15 § 2 ww. ustawy koszty upomnienia obciążają zobowiązanego i, z zastrzeżeniem § 3, są pobierane na rzecz wierzyciela. Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia przez zobowiązanego powstaje z chwilą doręczenia upomnienia. Koszty te podlegają ściągnięciu w trybie określonym dla kosztów egzekucyjnych.

Stosownie do postanowień art. 55 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym, mogą być umarzane w całości albo w części lub ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy należności, o których mowa w art. 55, mogą być umarzane w całości, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne.

W myśl art. 58 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy do umarzania, odraczania terminów lub rozkładania na raty spłat należności, o których mowa w art. 55, w pozostałych przypadkach - uprawniony jest dysponent części budżetowej.

Umorzenie należności oraz odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie płatności całości lub części należności na raty następuje, w formie pisemnej, na podstawie przepisów prawa cywilnego (art. 58 ust. 2 ww. ustawy).

Przepisy ust. 1-3 oraz art. 55-57 stosuje się odpowiednio do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat odsetek od tych należności oraz do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat innych należności ubocznych (art. 58 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesem publicznym należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom podległym, mogą być umarzane albo ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty, na zasadach określonych przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl ust. 4 art. 59 ww. ustawy do należności cywilnoprawnych powstałych w związku z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami stosuje się przepisy art. 55-58, z tym że uprawnienia kierownika państwowej jednostki budżetowej przysługują zarządowi jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 60 ustawy o finansach publicznych środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ww. ustawy właściwy organ, na wniosek zobowiązanego, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60.

W myśl art. 67 ustawy o finansach publicznych do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż dokonując umorzenia nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych oraz naliczonych świadczeniobiorcom w trakcie prowadzonych postępowań egzekucyjnych kosztów upomnienia Wnioskodawca spowodował zlikwidowanie zobowiązań pieniężnych istniejących po stronie dłużników. Umorzenie wymagalnych należności ciążących na tych osobach, tzn. takich należności, których zapłaty Wnioskodawca mógł się domagać kosztem majątku dłużników, jest przysporzeniem skutkującym powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu. Rezygnacja z tych świadczeń przez Wnioskodawcę (wierzyciela) stanowi w istocie zwolnienie dłużnika z długu i oznacza uzyskanie po jego stronie podlegającego opodatkowaniu nieodpłatnego świadczenia, wyrażającego się zmniejszeniem określonych ciężarów majątkowych. Gdyby nie fakt umorzenia tych należności świadczeniobiorcy byliby bowiem zobowiązani do zwrotu nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych oraz do zapłaty naliczonych im kosztów upomnienia, co spowodowałoby uszczuplenie ich majątku.

Skoro zatem świadczeniobiorcy osiągnęli korzyść majątkową to należy u nich rozpoznać przychód w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ przychód z tego tytułu nie mieści się w katalogu zwolnień wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega on opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł. Tym samym, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia dla osób, wobec których zastosowano umorzenie informacji PIT-8C.

Stosownie bowiem do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych oraz naliczonych świadczeniobiorcom kosztów upomnienia, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.