IBPBII/1/415-894/11/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 18 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 i 23 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 14 grudnia 2011 r. znak: IBPB II/1/415-894/11/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 22 grudnia 2011 r. (wpływ opłaty) oraz w dniu 23 grudnia 2011 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest emerytowanym nauczycielem z 38-letnim stażem pracy i od dnia 23 października 1998 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności - częściowej niezdolności do pracy (trwale), wydane przez lekarza orzecznika ZUS. Częściowa niezdolność do pracy powstała w dniu 17 lipca 1998 r. i została spowodowana stanem narządu mowy, pozostającym w związku z chorobą zawodową.

Lekarz okulista stwierdził u Wnioskodawczyni zwyrodnienie siatkówki oka, plamki żółtej - AMD. Choroba ta prowadzi najpierw do pogorszenia widzenia, a z czasem do całkowitej utraty wzroku. Jedyną szansą na poprawienie widzenia lub chociaż stabilizację w chorobie dają iniekcje doszklistkowe, czyli zastrzyki w gałkę oczną leku X. Na leczenie składa się podanie w znieczuleniu kilku zastrzyków, w odpowiednich odstępach czasowych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w dniu 22 stycznia 2007 r. Komisja Europejska wydała pozwolenie na dopuszczenie leku X do obrotu w całej Unii Europejskiej. Z kolei, powołując się na ocenę dokonaną przez Europejskie Publiczne Sprawozdanie Oceniające (EPAR), Wnioskodawczyni wskazała, iż lek X stosuje się w leczeniu:

* postaci wysiękowej zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem - AMD,

* obrzęku plamki żółtej oka,

* obrzęku plamki wywołanym okluzją żył za siatkówką.

Choroby te dotykają części siatkówki oka (zwanej plamką), znajdującej się z tyłu gałki ocznej. Plamka żółta zapewnia widzenie centralne, które jest konieczne do postrzegania szczegółów przy codziennych czynnościach, takich jak czytanie, rozpoznawanie twarzy, a jej uszkodzenie powoduje utratę widzenia "na wprost". Choroby powodują wyciekanie płynu z naczyń krwionośnych pod plamką, co powoduje obrzęk. Dlatego EPAR określił X jako lek ratujący wzrok.

Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup leku X w wysokości ok. 9.000 zł, koszty iniekcji tego leku - w wysokości 5.900 zł oraz koszty wizyt lekarskich i dojazdu w kwocie ok. 1.500 zł. Wnioskodawczyni przeszła trzy zabiegi iniekcji.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż posiada zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza okulistę, u którego się leczy i który wykonał iniekcje podszklistkowe w 2010 r., o konieczności zastosowania leku X i być może powtórzenia jego stosowania, jeśli zaistnieje taka konieczność. Wnioskodawczyni nie posiada natomiast oddzielnego rachunku dotyczącego zakupu leku X lecz łączny rachunek za trzy iniekcje w gałkę oczną z przygotowaniem do zabiegu i znieczuleniem.

Ponadto, Wnioskodawczyni nadmieniła, iż leczenie z zastosowaniem leku X jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, jednak na zabieg trzeba czekać w bardzo długich kolejkach. Najbliżej miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni zabiegi są przeprowadzane w dwóch szpitalach, w jednym z nich czeka się w kolejce 1,5 - 2 lat (obecny termin - początek 2013 r.). Tymczasem choroba postępuje bardzo szybko, już w odstępach miesięcznych są bardzo duże zmiany. Wnioskodawczyni podkreśliła, iż nie miała na co czekać, gdyż jej choroba prowadzi najpierw do pogorszenia widzenia, a z czasem do utraty wzroku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy potrzebny jest na lek rachunek (lek jest sprowadzany z USA).

Czy Wnioskodawczyni musi posiadać osobne orzeczenie o niepełnosprawności oka prawego, skoro posiada już jedno orzeczenie w sprawie choroby zawodowej (zawód nauczyciela).

Czy iniekcja podszklistkowa preparatem X jest formą rehabilitacji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, istnieje zasadność odliczeń na cele rehabilitacyjne kosztów iniekcji podszklistkowych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż jej zdaniem jest to przecież forma rehabilitacji oka, bo jakże inaczej przywrócić sprawność oczom, jak nie zahamowując postępujących zmian. Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż lek X hamuje te zmiany. Zanim nie otrzymała tego leku, czuła ogromny dyskomfort, nie potrafiła nic przeczytać, zamazywały jej się rysy twarzy, na wszystko musiała patrzeć pod pewnym kątem a nie "na wprost".

Wnioskodawczyni podkreśliła, iż mieszka sama, musi się sama obsłużyć i sama na siebie liczyć. Wnioskodawczyni zaznaczyła również, iż gdyby nie zareagowała w porę i nie ratowała swoich oczu w miarę szybko, jak wyglądałoby teraz jej życie. Wnioskodawczyni podniosła, że kwota 2.290 zł, które zwróciło jej Państwo Polskie to przecież nie tak dużo, bo jedna dawka leku wynosiła więcej.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni powołała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1927/09. W wyroku tym Sąd stwierdził, że zasada, iż zabieg chirurgiczny to nie zabieg rehabilitacyjny nie może prowadzić do eliminowania z zabiegów rehabilitacyjnych takich zabiegów operacyjnych, które de facto decydują o możliwości wykonywania jakiejkolwiek rehabilitacji i bez których nie jest możliwe jej podjęcie. Ujmując rzecz inaczej, jeżeli zabieg chirurgiczny stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, to taki zabieg stanowi część rehabilitacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozpatrzenie wniosku w zakresie dotyczącym pytań wymienionych powyżej. Jednocześnie wyjaśnia się, że w pozostałym zakresie wniosku, tj. dotyczącym pozostałych pytań zawartych we wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. (wtedy wydatek został poniesiony) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności - częściowej niezdolności do pracy (trwale). Lekarz okulista stwierdził u Wnioskodawczyni zwyrodnienie siatkówki oka, plamki żółtej - AMD. W celu leczenia tego schorzenia Wnioskodawczyni poddała się trzem zabiegom iniekcji podszklistkowej leku X do gałki ocznej. Wnioskodawczyni posiada zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza okulistę, u którego się leczy i który wykonał iniekcje podszklistkowe, o konieczności zastosowania leku X i być może powtórzenia jego stosowania, jeśli zaistnieje taka konieczność. Wnioskodawczyni nie posiada natomiast oddzielnego rachunku dotyczącego zakupu leku X lecz łączny rachunek za trzy iniekcje w gałkę oczną z przygotowaniem do zabiegu i znieczuleniem.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup leku X w wysokości ok. 9.000 zł, koszty iniekcji tego leku - w wysokości 5.900 zł oraz koszty wizyt lekarskich i dojazdu w kwocie ok. 1.500 zł.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 cyt. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Jak z powyżej przywołanych przepisów wynika wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

* dokona zakupu produktów spełniających cechy "leku",

* poniesie w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,

* posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku, z którego wynikać będzie kto, kiedy i jakiego rodzaju wydatek poniósł (np. faktury),

* posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).

Wykaz produktów spełniających cechy "leku" na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2005 r. Nr 5 poz. 17 oraz w Dz. Urz. MZ z 2007 r. Nr 4 poz. 12 i w Dz. Urz. MZ z 2009 r. Nr 4 poz. 22 oraz w Dz. Urz. MZ z 2010 r. Nr 6 poz. 40 a także opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia pod adresem: www.mz.gov.pl). Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny. Natomiast określenie, że lekarzem uprawnionym do stwierdzenia stosowania określonych leków jest wyłącznie lekarz specjalista oznacza, iż uprawnionym do wydania stosownego zaświadczenia jest każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny np. chirurg, onkolog, okulista, dermatolog, itp.

Zatem Wnioskodawczyni mogłaby w ramach uprawnień wynikających z art. 26 ust. 1 pkt 12 powołanej ustawy odliczyć wydatek na zakup leku X, pod warunkiem posiadania dokumentu, z którego jednoznacznie wynikałoby jaki jest koszt zakupu leku (bez kosztu iniekcji leku do oka, przygotowania do zabiegu i znieczulenia). Jednak z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni wskazała w opisie stanu faktycznego, że nie posiada oddzielnego rachunku dotyczącego zakupu leku X lecz posiada jedynie łączny rachunek za trzy iniekcje tego leku w gałkę oczną z przygotowaniem do zabiegu i znieczuleniem, to w takiej sytuacji odliczenie tytułem wydatku na zakup leku nie może być dokonane, bowiem nie został spełniony warunek udokumentowania wydatku - zakupu leku. Poniesiony przez Wnioskodawczynię wydatek nie mieści się w rodzaju wydatków branych pod uwagę przy rozpatrywaniu możliwości ich ewentualnego odliczenia. Tym samym na podstawie przepisu art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni nie może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup leku X.

Przy czym zaznaczyć należy, iż bez znaczenia dla celów dokonania odliczenia, w tak przedstawionym stanie faktycznym jest to, że lek jest sprowadzany z USA; istotnym jest aby wydatek poniesiony na jego zakup został udokumentowany. Dla celów zastosowania tegoż odliczenia nie ma też znaczenia to z jakiego tytułu istnieje niepełnosprawność. Niezbędnym jest jednakże, aby to lekarz specjalista stwierdził konieczność stosowania leku.

Z kolei możliwość ewentualnego skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na iniekcje leku X do oka można oceniać jedynie poprzez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza", zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż leczenie choroby oczu przez podanie w formie iniekcji do oka leku X może poprawić stan zdrowia Wnioskodawczyni i przywrócić możliwą do osiągnięcia sprawność widzenia Wnioskodawczyni, jednakże wydatek poniesiony na ww. iniekcje nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w świetle przytoczonej wyżej definicji "rehabilitacji" nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym, innym niż rehabilitacyjny, określanym jako leczenie z zastosowaniem odpowiedniego leku, na które to leczenie wskazuje sama Wnioskodawczyni, podkreślając, że jest ono refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. A zatem, jako że zabieg ten nie został wymieniony jako rodzaj wydatku podlegającego odliczeniu ani w analizowanym pkt 6 art. 26 ust. 7a cyt. ustawy ani w żadnym innym punkcie ust. 7a art. 26 tejże ustawy, tym samym Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku na tego rodzaju zabiegi medyczne.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię na wizyty lekarskie oraz dojazd wskazać należy, iż zasadność odliczenia od dochodu tych wydatków należy analizować w kontekście przepisów art. 26 ust. 7a pkt 13 i 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 13 i 14 ww. ustawy stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

* odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

* używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł - pkt 14.

Jak już wskazano powyżej definicje pojęć "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza" są ściśle określone, co oznacza, że nie każdy dojazd (niezależnie od środka transportu) związany z leczeniem, w tym na wizyty lekarskie i wykonanie badań czy też podanie leku jest jednocześnie dojazdem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Powyżej wykazano, iż wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na iniekcje leku X nie jest wydatkiem poniesionym na zabieg rehabilitacyjny, lecz wyłącznie na zabieg o charakterze medycznym, innym niż rehabilitacyjny.

Zatem wszelkie wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na dojazd (niezależnie od środka transportu), w celu odbycia wizyt lekarskich i podania leku nie mogą zostać odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wydatki takie nie są bowiem wydatkami, których poniesienie wg ustawodawcy uprawnia do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, gdyż nie zostały wymienione w katalogu wydatków uznawanych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie - wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - brak jest zasadności zastosowania odliczeń na cele rehabilitacyjne związane z iniekcjami podszklistkowymi.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, iż w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do wydatku poniesionego przez Wnioskodawczynię "na okulary", co do którego - jak wskazuje - nie dokonała odliczenia, bowiem zakres wniosku wskazany przez nią nie obejmuje tegoż zagadnienia.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku sądowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Niemniej zaznaczyć należy, iż wskazany wyrok dotyczy innego stanu faktycznego niż przedstawiony przez Wnioskodawczynię i m.in. z tych względów jego rozstrzygnięcie nie może być podstawą oceny stanowiska Wnioskodawczyni dokonanej niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.