IBPBII/1/415-886/11/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaconego świadczenia pieniężnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaconego świadczenia pieniężnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2009 r. Wnioskodawca został przywrócony do służby w Policji w związku z niezgodnym z prawem zwolnieniem.

Organ Policji, tj. Komendant Wojewódzki Policji rozkazem personalnym z dnia 10 lutego 2010 r., na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy o Policji przyznał Wnioskodawcy świadczenie odszkodowawcze za błędnie wydane decyzje organów Policji o zwolnieniu ze służby w Policji.

Ww. odszkodowanie-świadczenie organ wypłacił pomniejszając je o kwotę podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca wskazał, iż mając na względzie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu.

Zaznaczył również, iż w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego: I OSK 811 /07 z dnia 11 maja 2008 r. oraz I OSK 915/07 z dnia 4 czerwca 2008 r. świadczenie pieniężne w myśl art. 42 ust. 5 ustawy o Policji ma charakter odszkodowawczy (jest więc formą rekompensaty) za okres pozostawania poza służbą w związku z niezgodnym z prawem zwolnieniem policjanta ze służby.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, kwota wypłaconego odszkodowania-świadczenia za niezgodne z prawem zwolnienie ze służby w Policji nie podlega opodatkowaniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle zaistniałego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Dokonując analizy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zauważyć, że użyty w treści artykułu zwrot "w szczególności" oznacza, iż wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym - aktualnie lub w przeszłości - pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Innymi słowy o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik aktualnie lub w przeszłości związany z pracodawcą czy też inna osoba nie związana z pracodawcą.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Należy jednak podkreślić, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wyrokiem Sądu Administracyjnego z 2009 r. Wnioskodawca został przywrócony do służby w Policji w związku z niezgodnym z prawem zwolnieniem. Organ Policji, tj. Komendant Wojewódzki Policji rozkazem personalnym z dnia 10 lutego 2010 r. na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy o Policji przyznał Wnioskodawcy świadczenie odszkodowawcze za błędnie wydane decyzje organów Policji o zwolnieniu ze służby w Policji.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.) policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.

Wskazane w ww. przepisie "świadczenie pieniężne" nie jest ani odszkodowaniem ani też zadośćuczynieniem. Gdyby ustawodawca, z założenia będący racjonalnym, chciał aby niniejsza kwota była odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, to tak by ją właśnie określił konstruując omawiany artykuł (tym bardziej, iż w innych artykułach ustawy o Policji użyte zostało słowo "odszkodowanie"- patrz art. 68 ustawy). Skoro jednak ustawodawca tego nie uczynił, określając tę kwotę jako "świadczenie pieniężne", to właśnie z tego względu aby nie utożsamiano tej kwoty z instytucjami zadośćuczynienia i odszkodowania. Podkreślić bowiem należy, że do uznania określonego świadczenia za "odszkodowanie" lub "zadośćuczynienie" nie wystarczy takie nazwanie tego świadczenia przez świadczeniobiorcę lub świadczeniodawcę, lecz konieczne jest, aby świadczenie było w taki właśnie sposób nazwane przez ustawę i następowało w wykonywaniu ustawowego uprawnienia do tego rodzaju świadczenia (tutaj - "odszkodowania/zadośćuczynienia").

Wobec powyższego należy wskazać, iż jako że art. 42 ust. 5 ustawy o Policji nie traktuje opisanego w nim świadczenia pieniężnego jako odszkodowania lub zadośćuczynienia nie może ono korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdyż przepis ten zwalnia z opodatkowania jedynie odszkodowania lub zadośćuczynienia a nie jakiekolwiek świadczenia pieniężne.

Wypłacone świadczenie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wypłacając przedmiotowe świadczenie organ Policji postąpił zatem prawidłowo pobierając z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków wskazać należy, iż zawarte w nich rozstrzygnięcia nie dotyczą zagadnień prawa podatkowego, tj. zagadnień będących przedmiotem interpretacji. Niezależnie od tego, Organ interpretacyjny nie podziela zawartego w nich twierdzenia, z którego wynika, że świadczenie pieniężne przyznane na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy o Policji ma charakter odszkodowawczy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.