IBPBII/1/415-884/09/BJ - Możliwość potraktowania jako przychodu ze stosunku pracy dofinansowania opłat za korzystanie z zajęć sportowo-rekreacyjnych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę dotyczącą korzystania z zajęć sportowo-rekreacyjnych w fitness klubie. Z zajęć mogą korzystać pracownicy Sądu oraz małżonkowie i wspólnie zamieszkałe dzieci w godzinach otwarcia klubu. Ilość osób mogących korzystać z zajęć w danym dniu jest nieograniczona. Odpłatność za zajęcia jest ryczałtowa, miesięczna, płatna z góry do 10 każdego miesiąca. Usługi te stanowią wydatek z funduszu socjalnego Sądu. Sąd nie może przypisać świadczenia imiennie dla pracownika, ponieważ wartość kosztów usługi jest płacona ryczałtem, w związku z tym nie stanowi przychodu dla pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy działanie Sądu jest prawidłowe...

Zdaniem wnioskodawcy, Sąd nie nalicza podatku od osób fizycznych, ponieważ usługa jest zryczałtowana niezależnie od ilości osób korzystających z zajęć. Usługa jest skierowana do pracowników i ich rodzin, więc nie można ustalić liczby osób, do których jest skierowana.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Znowelizowany przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Wobec powyższego wszystkie świadczenia pozostające w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy.

Nie można się zgodzić z twierdzeniem wnioskodawcy, iż nie może przypisać świadczenia imiennie dla pracownika, ponieważ wartość kosztów usługi jest płacona ryczałtem.

Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów zajęć sportowo-rekreacyjnych w fitness klubie dla pracowników i członków ich rodzin nie powinien stanowić przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Skierowanie oferty ww. zajęć do pracowników umożliwia ustalenie dokładnej liczby osób w nich uczestniczących, co przy znanej kwocie odpłatności za całość usługi skutkuje określeniem wartości nieodpłatnych świadczeń i przyporządkowaniem ich poszczególnym pracownikom.

Należy zauważyć, że niezależnie od tego czy z przedmiotowych świadczeń korzystają pracownicy, czy też członkowie ich rodzin, związane one są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Oznacza to, że wartość tych świadczeń dolicza się do wartości świadczeń przyznanych pracownikom. Łączna wartość kosztów poniesionych przez wnioskodawcę przypadająca na pracownika i członków jego rodziny stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Należy zwrócić uwagę, że gdyby niełączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Podkreślenia wymaga, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika czy członka jego rodziny z zajęć sportowo-rekreacyjnych, lecz samo otrzymanie przez pracownika i jego rodzinę możliwości skorzystania z tych zajęć o określonej wartości pieniężnej. Nieistotne jest przy tym, ile razy dana osoba korzystała z opisanych we wniosku zajęć, gdyż koszty zakupu tych zajęć ponoszone są niezależnie od tego, czy pracownik bądź członek rodziny skorzystał z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Tym samym przychód u pracownika rozpoznawany jest ze względu na samą możliwość uczestnictwa w zajęciach sportowo-rekreacyjnych a nie za fakt skorzystania z nich bądź nie.

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wspomniane świadczenia są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu, ponieważ założeniem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest przyznanie ulg i świadczeń oraz innych dopłat w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu - o czym stanowi przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Zatem wartość powyższego świadczenia stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Brak jest bowiem przepisu w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie którego ww. świadczenie korzystałoby ze zwolnienia z opodatkowania. Prawa do tego zwolnienia nie można wywieść z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - znowelizowanego powołanym przez wnioskodawcę (jako przepisu stanowiącego przedmiot interpretacji) w poz. 47 wniosku druku ORD-IN - art. 1 lit. b) ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037). Jak wynika bowiem z treści wniosku - świadczenie finansowane jest co prawda ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jednakże z uwagi na to, iż przedmiotem świadczenia są usługi - usługi rekreacyjno-sportowe, to wartości tegoż świadczenia nie można zwolnić z opodatkowania, bowiem na podstawie podanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze zwolnienia - na warunkach w tym przepisie określonych - korzystają jedynie świadczenia pieniężne i świadczenia rzeczowe.

Wobec powyższego wnioskodawca ma obowiązek doliczyć wartość przekazanego świadczenia do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.