IBPBII/1/415-870/12/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 24 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Węgier - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Węgier.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-870/12/AŻ wezwano o jego uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano pismem z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 24 grudnia 2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2006 r. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z Węgier. Emeryturę pobiera z węgierskiego urzędu odpowiednika polskiego ZUS. W Polsce pobierany jest przez bank podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy emerytura z Węgier podlega w Polsce opodatkowaniu.

Czy słusznie potrącany jest od tej emerytury podatek.

Czy emerytura ta nie jest podwójnie opodatkowana.

Zdaniem Wnioskodawcy z Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Węgierską wynika, iż nie powinien on płacić podatku w swoim kraju po raz drugi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z Węgier.

W przedmiotowej sprawie znajdą zatem zastosowanie uregulowania Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej w dniu 23 września 1992 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z kolei w myśl art. 18 ust. 2 Konwencji bez względu na postanowienie ustępu 1, emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane w ramach obowiązkowego systemu zabezpieczeń socjalnych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Umawiającym się Państwie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymuje emeryturę z węgierskiego odpowiednika polskiego ZUS. Dochód z tego tytułu podlega zatem opodatkowaniu tylko na Węgrzech stosownie do art. 18 ust. 2 Konwencji polsko-węgierskiej.

Bank nie ma zatem obowiązku pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłacanej Wnioskodawcy emerytury. Jeżeli bank pobierał (lub pobiera nadal) zaliczki z tego tytułu Wnioskodawca ma prawo do wystąpienia do właściwego organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do wskazanej w treści uzupełnienia prośby o zwrot podatku zapłaconego za 2010 r. w kwocie 327 zł, za 2011 r. w kwocie 482 zł oraz za 2012 r. w kwocie jeszcze nie ustalonej, należy wskazać, iż stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Organ interpretacyjny upoważniony został jedynie do dokonywania wykładni przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w indywidualnych sprawach osób, które wystąpiły ze stosownym wnioskiem, tj. wskazanie jakie prawa i obowiązki wynikające z zakresu prawa podatkowego powstają dla wnioskodawcy na gruncie przedstawionego przez niego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zatem, nawet jeżeli w treści interpretacji Organ stwierdzi - tak jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie - że bank nie miał obowiązku poboru zaliczek z tytułu wypłaty emerytury - to nie ma on uprawnień do zwrotu nienależnie uiszczonego podatku (zaliczki). Z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty Wnioskodawca winien zwrócić się do naczelnika właściwego urzędu skarbowego, gdyż tylko ten organ ma uprawnienie do stwierdzenia nadpłaty i zwrotu nienależnie uiszczonych kwot podatku.

Zatem odnośnie podatku zapłaconego za rok 2010 i 2011 r. Wnioskodawca winien zwrócić się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania. Równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty Wnioskodawca obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie za rok 2010 i 2011.

Z kolei odnośnie zaliczek pobieranych przez bank w 2012 r. zgodnie z § 16 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.) organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawie dotyczącej stwierdzenia nadpłaty w podatku jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na adres siedziby płatnika (a zatem siedziby banku, który pobiera zaliczki).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.