IBPBII/1/415-867/11/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce renty wdowiej i sierocej wypłacanej przez Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce renty wdowiej i sierocej wypłacanej przez Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W kwietniu 2010 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, który był obywatelem Niemiec. W listopadzie 2010 r. Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych wydał decyzję o przyznaniu niepełnoletnim dzieciom (synowi i córce) Wnioskodawczyni renty sierocej po zmarłym ojcu (mężu Wnioskodawczyni). Renta została przyznana od 1 maja 2010 r. Jednocześnie w związku ze śmiercią męża Wnioskodawczyni Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych wydał decyzję o przyznaniu również Wnioskodawczyni tzw. renty wdowiej, która jest wypłacana od dnia 1 maja 2011 r.

Wnioskodawczyni jest zameldowana i zamieszkuje w Polsce, tu też uzyskuje przychody z wynagrodzenia ze stosunku pracy, które dotychczas rozliczała w zeznaniu rocznym. Wnioskodawczyni nigdy nie zamieszkiwała w Niemczech.

Otrzymywane renty są wypłacane co miesiąc na konto w banku w Polsce, który nie nalicza od nich podatku.

Za 2010 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie roczne PIT-37, w którym wykazała dochody ze stosunku pracy i rozliczyła je w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. W powyższym zeznaniu Wnioskodwczyni nie wykazała do opodatkowania kwot z tytułu przyznanej i wypłaconej renty oraz nie składała zeznań podatkowych w Niemczech za 2010 r., w których zostałyby wykazane ww. renty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni, przyznana i wypłacona przez Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych renta sieroca w 2010 r. oraz renta wdowia w 2011 r. nie podlega opodatkowaniu w Polsce, gdyż płatności takie podlegają opodatkowaniu w państwie źródła, tj. w Niemczech, zgodnie z postanowieniami art. 18 ust. 2 umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku.

Natomiast w ocenie Wnioskodawczyni, w Niemczech przyznana i wypłacona renta sieroca i wdowia jest zwolniona z podatku, ze względu na wysokość kwoty przyznanej renty.

Tym samym nie powstaje obowiązek wpłacania zaliczki na poczet podatku w Polsce ani w Niemczech.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest opodatkowanie w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych renty wdowiej i sierocej wypłacanej przez Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych.

W zakresie opodatkowania ww. renty wg uregulowań niemieckiego prawa podatkowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż po śmierci męża Wnioskodawczyni, który był obywatelem Niemiec, Niemiecki Zakład Ubezpieczeń Emerytalnych wydał decyzję o przyznaniu: od 1 maja 2010 r. niepełnoletnim dzieciom (synowi i córce) Wnioskodawczyni renty sierocej po zmarłym ojcu, a od 1 maja 2011 r. - Wnioskodawczyni renty wdowiej po zmarłym mężu.

Wnioskodawczyni jest zameldowana i zamieszkuje w Polsce, tu też uzyskuje przychody z wynagrodzenia ze stosunku pracy. Wnioskodawczyni nigdy nie zamieszkiwała w Niemczech. Otrzymywane renty są wypłacane co miesiąc na konto w banku w Polsce, który nie nalicza od nich podatku. Za 2010 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie roczne PIT-37, w którym wykazała dochody ze stosunku pracy i rozliczyła je w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. W powyższym zeznaniu Wnioskodwczyni nie wykazała do opodatkowania kwot z tytułu przyznanej i wypłaconej renty oraz nie składała zeznań podatkowych w Niemczech za 2010 r., w których zostałyby wykazane ww. renty.

W myśl art. 4 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie. Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Świadczenia pieniężne związane ze śmiercią ubezpieczonego przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są więc świadczeniami pochodzącymi z ustawowego ubezpieczenia socjalnego.

Zatem mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stan prawny, należy stwierdzić, że świadczenia wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech (wg uregulowań wewnętrznych tego kraju) i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Ponadto, należy wskazać, iż nie będzie miała zastosowania w tym przypadku żadna metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie. W tej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Również osoba, która otrzymuje wskazane świadczenia nie ma obowiązku wykazywać go w zeznaniu rocznym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.