IBPBII/1/415-829/14/MK - Skutki podatkowe wypłaty, na podstawie ugody pozasądowej, odszkodowania z tytułu szkody majątkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2014 r. (data wpływu do Biura - 7 października 2014 r.), uzupełnionym 16 grudnia 2014 r. (faksem) oraz 18 grudnia 2014 r. (za pośrednictwem Urzędu Pocztowego), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty, na podstawie ugody pozasądowej, odszkodowania z tytułu szkody majątkowej:

* w części dotyczącej zakwalifikowania odszkodowania do odpowiedniego źródła przychodów - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej wystawienia informacji PIT-8C - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 października 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty, na podstawie ugody pozasądowej, odszkodowania z tytułu szkody majątkowej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 4 grudnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-829/14/MK wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 16 grudnia 2014 r. (faksem) oraz 18 grudnia 2014 r. (za pośrednictwem Urzędu Pocztowego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Y.) jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej.

Przedmiotem działalności podstawowej Wnioskodawcy jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie, w ramach planu finansowego - w zakresie nie powierzonym do realizacji innym jednostkom organizacyjnym - wszystkich spraw związanych z gospodarką komunalną oraz transportem w Gminie Miejskiej. Wnioskodawca zgodnie ze swym statutem (załącznik do Uchwały Rady Miasta z lipca 2008 r.) spełnia cele i zadania określone w § 3 Statutu, w tym sprawuje funkcje zarządcy dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych oraz gminnych znajdujących się na terenie Gminy Miejskiej i rozpatruje wnioski o odszkodowanie w zakresie swojej działalności. Obowiązki zarządu drogi reguluje ustawa o drogach publicznych z dnia 21 marca 1985 r., przy czym w szczególności art. 20 ustawy precyzuje zadania zarządcy drogi, którymi są: utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą.

Wskutek ubytku w nawierzchni jezdni powstała szkoda w majątku osoby trzeciej. W czerwcu 2013 r. samochód Alfa Romeo najechał na nieoznakowany, zalany wodą deszczową, niewidoczny ubytek o wymiarach ok. 100 x 30 cm i głębokości 11 cm w asfaltowej nawierzchni jezdni. W związku ze zdarzeniem i uszkodzeniami pojazdu zaistniałymi wskutek kolizji na ubytku nawierzchni drogi właściciel pojazdu wystąpił z roszczeniami odszkodowawczymi do zarządu drogi, tj. Wnioskodawcy, domagając się wypłaty odszkodowania za uszkodzenie felgi aluminiowej oraz zawieszenia pojazdu. Okoliczności zdarzenia, w tym wskazany ubytek nawierzchni jezdni, będący przyczyną szkody oraz widoczne uszkodzenia samochodu zostały udokumentowany protokołem oględzin pojazdu oraz zdjęciami wykonanymi przez wezwanego na miejsce kolizji inspektora Centrum Sterowania Ruchem Wnioskodawcy.

Poszkodowany przedstawił faktury za naprawę pojazdu. Ponieważ zarząd dróg odpowiada na zasadzie winy na podstawie art. 415 Kodeksu cywilnego i ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne, adekwatne następstwa działania lub zaniechania (w tym przypadku zaniechania niezwłocznego naprawienia ubytku nawierzchni jezdni), z którego szkoda wynikła, przy czym naprawienie szkody sprowadza się do pokrycia wyłącznie rzeczywistego uszczerbku w majątku, jaki powstał w wyniku zdarzenia będącego przyczyną szkody, dokumentacja złożona przez poszkodowanego została w celu weryfikacji zakresu uszkodzeń pojazdu powstałych na wskazanym ubytku przekazana do specjalistycznej jednostki. Na podstawie ustaleń rzeczoznawcy, ze wskazanych przez poszkodowanego uszkodzeń pojazdu, uwzględniono wyłącznie te pozycje naprawcze, które mają ścisły związek ze wskazanym zdarzeniem drogowym, tj. naprawę felgi oraz kontrolę i regulację układu jezdnego pojazdu.

W konsekwencji powyższego, na podstawie ugody pozasądowej zawartej z właścicielem pojazdu, Wnioskodawca wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie sprowadzające się do wyrównania szkody (tekst jedn.: zwrotu poniesionych przez poszkodowanego udokumentowanych wydatków na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody) w wysokości brutto 320,00 zł.

Ugoda zawarta została przez poszkodowanego i Gminę Miejską - Wnioskodawcę, z uwagi na to, iż Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej nieposiadającą osobowości prawnej, którą to osobowość prawną posiada Gmina Miejska.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca jest miejską jednostką organizacyjną Gminy Miejskiej nieposiadającą osobowości prawnej. Wnioskodawca jest jednostką budżetową w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Wnioskodawca działa na podstawie uchwały Rady Miasta z lipca 2008 r. w sprawie reorganizacji jednostki budżetowej X, zmiany jej nazwy i nadania statutu oraz upoważnienia Dyrektora Wnioskodawcy do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej.

Wnioskodawca nie ma osobowości prawnej, a w obrocie prawnym korzysta z osobowości prawnej Gminy Miejskiej. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym gmina jako podstawowa jednostka samorządu terytorialnego ma osobowość prawną i jej przysługuje prawo własności i inne prawa majątkowe. Nie zmienia to faktu, że w nauce prawa finansowego jednostki budżetowe traktuje się jako samodzielne podmioty, ustawodawca bowiem przyznaje im wiele praw i obowiązków w zakresie gospodarki finansowej. Wnioskodawca jest ponadto podatnikiem posiadającym NIP. Wnioskodawca stanowi zarząd dróg publicznych. Zgodnie z § 3 ust. 2 pkt 1 Statutu Wnioskodawcy stanowiącego załącznik do uchwały Rady Miasta z lipca 2008 r. w sprawie reorganizacji jednostki budżetowej X, zmiany jej nazwy i nadania statutu oraz upoważnienia Dyrektora Wnioskodawcy do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, Wnioskodawca pełni funkcję zarządu dróg publicznych: krajowych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych), wojewódzkich, powiatowych, gminnych, wynikających z ustawy o drogach publicznych oraz dróg wewnętrznych, położonych na terenach stanowiących własność i pozostających we władaniu Gminy Miejskiej lub Skarbu Państwa.

Obowiązki zarządcy drogi są uszczegółowione m.in. postanowieniami art. 20 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, zgodnie z którym do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą. Przez utrzymanie drogi natomiast należy rozumieć wykonywanie robót konserwatoryjnych, porządkowych i innych zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu.

Pojęcie zarządcy drogi definiuje art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, mówiący, że organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Zarządcami dróg, według art. 19 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o drogach publicznych są dla dróg powiatowych - zarząd powiatu, dla dróg gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta), przy czym w granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta (art. 19 ust. 5 ustawy o drogach publicznych). Zatem w X zarządcą dróg publicznych jest Prezydent Miasta X. Przepis art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych dopuszcza możliwość wykonywania przez zarządcę (o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5 czyli prezydenta miasta) jego obowiązków przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca. W Mieście X taka jednostka organizacyjna została utworzona i jest to Wnioskodawca (Y.).

Przedmiotem ugody pozasądowej jest wypłata odszkodowania, którego obowiązek zapłaty wynika z działalności Wnioskodawcy jako zarządu drogi w postaci obowiązku utrzymywania dróg publicznych w należytym stanie. Niemniej jednak odpowiedzialność za szkody ciąży na Gminie Miejskiej, która jest podmiotem występującym w obrocie cywilnoprawnym.

Ponadto należy mieć na uwadze przepisy ustawy o finansach publicznych, które regulują zasady tworzenia i funkcjonowania jednostek budżetowych.

Zgodnie z art. 9 pkt 3 ustawy o finansach publicznych sektor finansów publicznych tworzą między innymi jednostki budżetowe.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o finansach publicznych jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności, a zgodnie z ust. 3 cytowanego przepisu podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Tak więc Wnioskodawca stanowi jednostkę organizacyjną, niemającą osobowości prawnej, zaliczoną do jednostek sektora finansów publicznych. Wszelkie czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca wykonuje w imieniu i na rzecz Gminy Miejskiej, w ramach limitu środków przyznanych na dany rok w uchwale budżetowej.

Wnioskodawca wyjaśnia:

1. Jednostką, która fizycznie wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie jest Wnioskodawca. Odszkodowanie wypłacone zostało z rachunku bankowego Wnioskodawcy.

2. Ugoda pozasądowa zawarta została z "Gminą Miejską - Wnioskodawcą. Ugoda pozasądowa stanowi bowiem czynność prawną z zakresu prawa cywilnego - strony porozumiały się odnośnie wysokości odszkodowania z tytułu doznanej przez poszkodowanego szkody, a do zawarcia ugody niezbędne jest, by strony ugody posiadały osobowość prawną. Ze strony poszkodowanego występowała osoba fizyczna, posiadająca osobowość prawną, natomiast z drugiej strony występowała Gmina Miejska - Wnioskodawca". Osobowość prawna ma bowiem wyłącznie Gmina Miejska. Należy podkreślić, iż każdorazowo w ugodzie pozasądowej wskazywana jest również jednostka budżetowa - Wnioskodawca poprzez określenie strony umowy jako łącznie "Gmina Miejska... - Wnioskodawca". Środki finansowe na zapłatę kwot wynikających z ugody pozasądowej zabezpieczone są bowiem w planie finansowym Wnioskodawcy, zaś obowiązek zapłaty odszkodowania wiąże się wyłącznie z działalnością Wnioskodawcy jako zarządu drogi. W imieniu Gminy Miejskiej - Wnioskodawcy ugodę pozasądową podpisuje pracownik Wnioskodawcy działający na podstawie dalszego pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawcę, który z kolei działa na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Prezydenta Miasta zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w myśl którego kierownicy jednostek organizacyjnych gminy nieposiadających osobowości prawnej działają jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez wójta.

3. Wnioskodawca dokonuje wypłaty odszkodowania w imieniu Gminy Miejskiej, na podstawie:

Świadczeniodawcą omawianego odszkodowania jest w rzeczywistości Gmina Miejska, jako podmiot posiadający osobowość prawną. W obrocie cywilnoprawnym Wnioskodawca działa w zastępstwie gminy. Wszelkie czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca wykonuje w imieniu i na rzecz gminy, w ramach limitu środków przyznanych na dany rok w uchwale budżetowej. Ponadto Wnioskodawca nie odpowiada za szkody wyrządzone swoją działalnością. Taka odpowiedzialność ciąży na Gminie Miejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacona przez Wnioskodawcę (Y.) należność tytułem odszkodowania z tytułu szkody majątkowej spowodowanej działalnością Wnioskodawcy (w szczególności szkoda spowodowana ubytkami w drodze lub nienależytym utrzymaniem drogi) na podstawie ugody zawieranej przez Gminę Miejską - Wnioskodawcę oraz poszkodowanego w formie ugody cywilnoprawnej (nie ugody sądowej) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy Wnioskodawca - w wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na ww. pytanie - ma obowiązek sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać jeden egzemplarz podatnikowi, a drugi urzędowi skarbowemu którym kieruje Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Wnioskodawca, przedstawiając swoje stanowisko przywołał art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dalej wskazał, że z brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego przepisu.

Z katalogu zwolnień wyłączone są odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji, gdy ich wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Tak więc odszkodowania, które wypłacane są przez Wnioskodawcę na mocy ugód pozasądowych, nie mieszczą się w katalogu zwolnień przewidzianym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie wypłacane przez Wnioskodawcę z tytułu szkód majątkowych i osobowych na podstawie art. 415 Kodeksu cywilnego stanowi zatem przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwota odszkodowania, którą otrzyma poszkodowany stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychód ten należy potraktować jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Świadczenie wypłacane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 415 Kodeksu cywilnego jako odszkodowanie za szkodę majątkową lub osobową powstałą na skutek zawinionego działania lub zaniechania zarządu drogi nie jest odszkodowaniem, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw. Przepisy Kodeksu cywilnego określają bowiem wyłącznie przesłanki powstania odpowiedzialności za szkodę, natomiast "wysokość" ani "zasady ustalania" nie wynikają wprost z Kodeksu cywilnego. Wprawdzie o tym, co stanowi szkodę oraz jakie są zasady i sposoby jej naprawienia decydują (generalnie) przepisy art. 361 i art. 363 Kodeksu cywilnego. Jak stanowi przepis art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego). Niemniej jednak przepisy Kodeksu cywilnego nie dają odpowiedzi na pytanie, jaką konkretnie wysokości należy przyjąć dla zaistniałej szkody lub też szczegółowo, w jaki sposób ją ustalić.

Należy jednak ponownie podkreślić, iż nawet gdyby wysokość otrzymywanego przez poszkodowanych od Wnioskodawcy odszkodowania wynikała wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, to i tak, ze względu na zawartą ugodę pozasądową, odszkodowania te nie są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stąd też odszkodowanie, jakie otrzymują poszkodowani na podstawie ugód pozasądowych zawieranych z Gminą Miejską - Wnioskodawcą na podstawie art. 415 Kodeksu cywilnego stanowi przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ww. ustawy, gdyż przepis ten dotyczy wyłącznie odszkodowań otrzymanych na podstawie ugody sądowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do odszkodowań wypłacanych na podstawie ugody pozasądowej zastosowanie będzie miał przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidujący obowiązek dla Gminy Miejskiej - Wnioskodawcy sporządzenia - w przypadku dokonywania wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie jest obowiązana pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego - informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Podsumowując Wnioskodawca stwierdza, że odszkodowanie wypłacone przez Gminę Miejską - Wnioskodawcę na podstawie ugody pozasądowej w związku ze szkodami majątkowymi spowodowanymi zawinionym działaniem lub zaniechaniem zarządu drogi, ze względu na brak możliwości zakwalifikowania kwoty odszkodowania do któregokolwiek ze zwolnień przewidzianych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowić będzie przychód w rozumieniu ww. art. 11 ust. 1 - jako otrzymane pieniądze. Przychód ten należy potraktować jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Gmina Miejska - Wnioskodawca obowiązana jest sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty w powyższym przepisie zwrot "w szczególności" oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że do "innych źródeł" należy zakwalifikować wszelkie przychody - w rozumieniu ustawy - których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 - 8 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. - wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż nie wszystkie odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymywane przez osoby fizyczne są wolne od podatku dochodowego. Ze zwolnienia bowiem korzystają jedynie te odszkodowania i zadośćuczynienia, prawo do otrzymania których wynika wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Regulacją powyżej wskazanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy zostały objęte przede wszystkim inne odszkodowania lub zadośćuczynienia niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów prawa, jednakże dla zastosowania zwolnienia koniecznym jest aby to inne odszkodowanie lub zadośćuczynienie otrzymane zostało na mocy wyroku lub ugody sądowej.

Analiza cytowanych powyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Y.) jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej. Przedmiotem działalności podstawowej Wnioskodawcy jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie, w ramach planu finansowego - w zakresie nie powierzonym do realizacji innym jednostkom organizacyjnym - wszystkich spraw związanych z gospodarką komunalną oraz transportem w Gminie Miejskiej. Wnioskodawca, zgodnie ze swym statutem, m.in. sprawuje funkcje zarządcy dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych oraz gminnych znajdujących się na terenie Gminy Miejskiej i rozpatruje wnioski o odszkodowanie w zakresie swojej działalności.

Wskutek ubytku w nawierzchni jezdni powstała szkoda w majątku osoby trzeciej. W czerwcu 2013 r. samochód Alfa Romeo najechał na nieoznakowany, zalany wodą deszczową, niewidoczny ubytek o wymiarach ok. 100 x 30 cm i głębokości 11 cm w asfaltowej nawierzchni jezdni. W związku ze zdarzeniem i uszkodzeniami pojazdu zaistniałymi wskutek kolizji na ubytku nawierzchni drogi, właściciel pojazdu wystąpił z roszczeniami odszkodowawczymi do zarządu drogi, tj. Wnioskodawcy, domagając się wypłaty odszkodowania za uszkodzenie felgi aluminiowej oraz zawieszenia pojazdu. Okoliczności zdarzenia, w tym wskazany ubytek nawierzchni jezdni, będący przyczyną szkody oraz widoczne uszkodzenia samochodu zostały udokumentowany protokołem oględzin pojazdu oraz zdjęciami wykonanymi przez wezwanego na miejsce kolizji inspektora Centrum Sterowania Ruchem Wnioskodawcy.

Poszkodowany przedstawił faktury za naprawę pojazdu. Ponieważ zarząd dróg odpowiada na zasadzie winy na podstawie art. 415 Kodeksu cywilnego i ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne, adekwatne następstwa działania lub zaniechania (w tym przypadku zaniechania niezwłocznego naprawienia ubytku nawierzchni jezdni), z którego szkoda wynikła (przy czym naprawienie szkody sprowadza się do pokrycia wyłącznie rzeczywistego uszczerbku w majątku, jaki powstał w wyniku zdarzenia będącego przyczyną szkody), dokumentacja złożona przez poszkodowanego została - w celu weryfikacji zakresu uszkodzeń pojazdu powstałych na wskazanym ubytku - przekazana do specjalistycznej jednostki. Na podstawie ustaleń rzeczoznawcy, ze wskazanych przez poszkodowanego uszkodzeń pojazdu, uwzględniono wyłącznie te pozycje naprawcze, które mają ścisły związek ze wskazanym zdarzeniem drogowym, tj. naprawę felgi oraz kontrolę i regulację układu jezdnego pojazdu.

W konsekwencji powyższego, na podstawie ugody pozasądowej zawartej z właścicielem pojazdu, Wnioskodawca wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie sprowadzające się do wyrównania szkody (tekst jedn.: zwrotu poniesionych przez poszkodowanego udokumentowanych wydatków na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody) w wysokości brutto 320,00 zł.

Ugoda zawarta została przez poszkodowanego i Gminę Miejską - Wnioskodawcę, z uwagi na to, iż Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy Miejskiej nieposiadającą osobowości prawnej, którą to osobowość prawną posiada Gmina Miejska.

Wnioskodawca nie ma osobowości prawnej, a w obrocie prawnym korzysta z osobowości prawnej Gminy Miejskiej. Wnioskodawca jest ponadto podatnikiem posiadającym NIP.

Przedmiotem ugody pozasądowej jest wypłata odszkodowania, którego obowiązek zapłaty wynika z działalności Wnioskodawcy jako zarządu drogi w postaci obowiązku utrzymywania dróg publicznych w należytym stanie. Niemniej jednak odpowiedzialność za szkody ciąży na Gminie Miejskiej, która jest podmiotem występującym w obrocie cywilnoprawnym.

Wnioskodawca stanowi jednostkę organizacyjną, niemającą osobowości prawnej zaliczoną do jednostek sektora finansów publicznych. Wszelkie czynności wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca wykonuje w imieniu i na rzecz Gminy Miejskiej, w ramach limitu środków przyznanych na dany rok w uchwale budżetowej.

Zgodnie z art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

W myśl art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Stosownie do art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 Kodeksu cywilnego).

W przedstawionym we wniosku przypadku kwota odszkodowania wynika jedynie z ustaleń zawartych pomiędzy stronami (ugody pozasądowej).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że do przedmiotowego odszkodowania wypłaconego na podstawie zawartej ugody pozasądowej nie ma zastosowania ani pkt 3 ani pkt 3b art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

Odszkodowanie to stanowi dla poszkodowanego przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie korzysta ze zwolnień podatkowych. Przychód ten należy potraktować jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast kwotę tego odszkodowania należy wykazać w informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do treści art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zakwalifikowania ww. odszkodowania do przychodów z tzw. "innych źródeł" oraz w zakresie braku podstaw do zwolnienia należało uznać za prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się z Wnioskodawcą, że informację PIT-8C wystawia "Gmina Miejska - Wnioskodawca".

Z wniosku wynika mianowicie, że odszkodowanie wynikające z zawartej ugody pozasądowej poszkodowanemu wypłacił Wnioskodawca (posiadający własny numer NIP), z własnego rachunku bankowego.

Biorąc zatem pod uwagę treść art. 42a ustawy należy zauważyć, że to Wnioskodawca jako wypłacający świadczenie z tzw. "innych źródeł" wystawia informację PIT-8C.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawienia przez "Gminę Miejską - Wnioskodawcę" informacji PIT-8C - należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji innego organu wskazać należy, iż orzeczenie to dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące zwłaszcza, że wydane zostało w innym stanie prawnym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.