IBPBII/1/415-829/12/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego w ramach programu lojalnościowego skierowanego do szerokiego kręgu odbiorców - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego w ramach programu lojalnościowego skierowanego do szerokiego kręgu odbiorców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów, poprzez sieć sklepów wielkopowierzchniowych pod nazwą "X" zlokalizowanych na terenie całego kraju.

W związku z prowadzoną działalnością handlową, w celu zachęcenia docelowej grupy klientów do dokonywania zakupów w sklepach "X", Spółka uruchomiła nową formułę programu lojalnościowego (dalej: Program). Warunkiem przystąpienia do Programu jest jednoczesne uczestnictwo w głównym programie lojalnościowym Spółki funkcjonującym pod nazwą "Y".

Celem Programu jest zachęcenie szerokiego grona klientów do dokonywania stałych, zwiększonych zakupów w sieci sklepów "X" poprzez oferowanie im rabatów do cen towarów, co przyczyni się do wzrost wolumenu sprzedaży Spółki. Zgodnie z regulaminem Programu jest on skierowany do osób fizycznych będących pracownikami Spółki lub osobami dowolnie wskazanymi przez pracowników Spółki, a także do osób fizycznych będących pracownikami firm współpracujących z "X" oraz do osób będących zwycięzcami loterii "Y".

Uczestnictwo w Programie jest możliwe po wyrażeniu przez daną osobę woli uczestnictwa poprzez złożenie pisemnego wniosku w postaci formularza zgłoszeniowego, którego wzór jest ustalony w Regulaminie Programu. Uczestnik Programu otrzymuje nieodpłatnie imienną kartę rabatową, którą może się posługiwać wyłącznie osoba, dla której ta karta została wystawiona. Karta ta nie jest kartą płatniczą, ani kartą kredytową ani też innym środkiem płatności.

Zgodnie z postanowieniami regulaminu Programu wprowadzono wartościowy limit miesięcznych zakupów objętych rabatem (do wysokości 5.000 PLN) oraz maksymalną wysokość rabatu przy transakcji dokumentowanej na jednym paragonie fiskalnym (do 100 PLN). Ustalone w ten sposób limity obowiązują wszystkich uczestników Programu.

Wdrożenie Programu lojalnościowego, którego założenia zostały przedstawione we wniosku, umożliwia wszystkim uczestnikom tego Programu dokonywanie zakupów z rabatem (w założeniach Spółki 10%), na warunkach identycznych dla każdego z kilku tysięcy potencjalnych uczestników Programu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wdrożeniem programu lojalnościowego, adresowanego do szerokiego kręgu odbiorców tj. osób fizycznych będących pracownikami Spółki jak i osób nie związanych ze Spółką żadnym stosunkiem cywilnoprawnym, a będących członkami rodzin pracowników lub też osobami dowolnie wskazanymi przez pracowników Spółki, a także będących pracownikami firm współpracujących ze Spółką oraz będących zwycięzcami loterii organizowanej w ramach innego programu lojalnościowego Spółki, kwota udzielanych rabatów stanowi dla uczestników Programu przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Spółki kwoty rabatów udzielane uczestnikom Programu lojalnościowego, nie stanowią dla uczestników Programu przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, a zatem Spółka nie powinna pobierać od nich zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wdrożony przez Spółkę Program lojalnościowy jest adresowany do określonego grona potencjalnych klientów sklepów sieci "X". Uczestnikiem Programu może zostać każda zainteresowana osoba spośród kilkudziesięciu tysięcy pracowników Spółki oraz osób dowolnie przez nich wskazanych, a nie związanych ze Spółką żadnym stosunkiem cywilnoprawnym, pracownicy firm współpracujących ze Spółką oraz osoby wylosowane w loterii "Y".

Każdy uczestnik Programu posługując się kartą rabatową jest uprawniony do dokonania zakupów z rabatem wynoszącym 10%. Wysokość rabatu i warunki sprzedaży towarów po obniżonej cenie nie podlegają modyfikacjom z uwagi na konkretnego adresata czy w jakikolwiek sposób wyodrębnioną grupę uczestników.

Wysokość możliwego do uzyskania rabatu w ramach Programu jest zatem taka sama dla każdego z ponad kilkudziesięciu tysięcy potencjalnych uczestników Programu.

Zdaniem Spółki brak zindywidualizowanego charakteru rabatu oznacza, iż jego udzielenie jest neutralne podatkowo dla beneficjenta.

Spółka podkreśla, że skutkiem udzielenia rabatu jest obniżenie ceny towaru, którą nabywca musi zapłacić sprzedającemu. Kwota zapłacona po rabacie stanowi dla nabywcy rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, po jakiej ostatecznie dokonano transakcji. Tym samym, w opinii Spółki, dla potencjalnego uczestnika Programu zapłacona kwota odzwierciedla wartość rynkową towaru, a kwota wykorzystanego rabatu nie stanowi dla nabywcy przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka uważa, że skoro wysokość rabatów, które są udzielane w ramach Programu jest identyczna dla każdego z kilkudziesięciu tysięcy uczestników Programu, a zasady uczestnictwa w nim są jednolite dla wszystkich przystępujących do niego osób, to brak jest podstaw do kwestionowania rynkowości udzielanych w ten sposób rabatów oraz traktowania kwoty udzielonych rabatów jako częściowo odpłatnego świadczenia na rzecz nabywcy - uczestnika Programu.

Wartość świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości różnicy pomiędzy ceną rynkową tych świadczeń, stosowaną w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, a odpłatnością ponoszoną przez nabywcę. W konsekwencji, analiza artykułu 11 ust. 1-2b ww. ustawy prowadzi do wniosku, że w opisanej przez Spółkę sytuacji nie dochodzi do otrzymania częściowo nieodpłatnego świadczenia przez nabywcę towarów, gdyż cena oferowanego towaru nie odbiega od jego ceny rynkowej. Dla uczestnika programu zapłacona kwota odzwierciedla wartość towaru.

Ponadto zdaniem Spółki, skoro grono beneficjentów Programu lojalnościowego nie jest ograniczone wyłącznie do jej pracowników, to u żadnego z uczestników Programu nie powstanie również przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka podkreśla, że przychodem ze stosunku pracy jest świadczenie, które może uzyskać jedynie pracownik, natomiast w ramach Programu lojalnościowego Spółki, rabat będą mogły otrzymywać również osoby niezwiązane ze Spółką żadnymi więzami prawnymi.

Reasumując Spółka stwierdza, że udzielane rabaty nie mają charakteru indywidualnego, a ceny towarów po rabacie odzwierciedlają wartość rynkową, w konsekwencji ich udzielenie jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników Programu. W związku z tym Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwot rabatów udzielanych w ramach Programu lojalnościowego.

Podobne stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, zostało potwierdzone wielokrotnie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych sprawach, w tym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji nr IBPBII/1/415-562/11/ASz, wydanej w dniu 30 sierpnia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 powołanej wyżej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów, poprzez sieć sklepów wielkopowierzchniowych zlokalizowanych na terenie całego kraju.

W celu zachęcenia docelowej grupy klientów do dokonywania zakupów w swojej sieci sklepów, Spółka uruchomiła nową formułę programu lojalnościowego. Celem Programu jest zachęcenie szerokiego grona klientów do dokonywania stałych, zwiększonych zakupów w sieci sklepów poprzez oferowanie im rabatów do cen towarów. Zgodnie z regulaminem Programu jest on skierowany do osób fizycznych będących pracownikami Spółki lub osób dowolnie wskazanych przez pracowników Spółki, a także do osób fizycznych będących pracownikami firm współpracujących ze Spółką oraz do osób będących zwycięzcami loterii.

Zgodnie z postanowieniami regulaminu Programu wprowadzono wartościowy limit miesięcznych zakupów objętych rabatem (do wysokości 5.000 PLN) oraz maksymalną wysokość rabatu przy transakcji dokumentowanej na jednym paragonie fiskalnym (do 100 PLN). Ustalone w ten sposób limity obowiązują wszystkich uczestników Programu.

Wdrożenie Programu lojalnościowego umożliwia wszystkim uczestnikom tego Programu dokonywanie zakupów z rabatem (w założeniach Spółki 10%), na warunkach identycznych dla każdego z kilku tysięcy potencjalnych uczestników Programu.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego definiuje pojęcie - bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym,

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie, gdyż zgodnie z regulaminem Programu jest on skierowany do osób fizycznych będących pracownikami Spółki lub osobami dowolnie wskazanymi przez pracowników Spółki, a także do osób fizycznych będących pracownikami firm współpracujących ze Spółką oraz do osób będących zwycięzcami loterii.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W myśl ww. art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za "pracownika" w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie pozostałych osób wskazanych we wniosku.

Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników wnioskodawcy i innych ww. osób, jako innych uprawnionych będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz w stosunku do pozostałych osób wskazanych we wniosku do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.