IBPBII/1/415-811/13/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 14 października 2013 r. znak: IBPB II/1/415-811/13/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 23 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną ruchowo z powodu choroby neurologicznej. Posiada orzeczenie z dnia 14 grudnia 2011 r. wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, w którym stwierdzono: stopień niepełnosprawności - znaczny; symbol przyczyny niepełnosprawności... (choroby neurologiczne, upośledzenie narządu ruchu); niepełnosprawność datuje się od września 1999 r.

W związku z ww. niepełnosprawnością meble stanowiące wyposażenie pokoju w mieszkaniu Wnioskodawczyni musiały być zrobione na zamówienie. Meble te są dostosowane do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności Meble te to specjalne obniżone regały i szafki oraz dostosowane biurko. Meble są zrobione z bardzo wytrzymałych materiałów; są niskie, szerokie, rozłożyste i bardzo stabilne. Tak aby nie można było ich ściągnąć na siebie. Biurko ma specjalne zabezpieczenie (osłonę) i też jest bardzo stabilne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może odliczyć koszt wyżej opisanych mebli.

Wnioskodawczyni uważa, że koszt mebli dostosowanych do jej niepełnosprawności powinien podlegać odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Takie dostosowane meble umożliwiają jej bezpieczne funkcjonowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d tej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Stosownie do art. 26 ust. 7b ww. ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały

zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z poniesieniem wydatków na zakup opisanych we wniosku mebli należy oceniać poprzez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną posiadającą orzeczenie z dnia 14 grudnia 2011 r. o zakwalifikowaniu do znacznego stopnia niepełnosprawności. Przyczyną niepełnosprawności są choroby narządu ruchu spowodowane chorobą neurologiczną. W związku z ww. niepełnosprawnością Wnioskodawczyni zakupiła, zrobione na zamówienie, meble stanowiące wyposażenie pokoju w jej mieszkaniu. Meble te są dostosowane do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Meble te to specjalnie obniżone regały i szafki oraz dostosowane biurko. Meble są zrobione z bardzo wytrzymałych materiałów; są niskie, szerokie, rozłożyste i bardzo stabilne. Tak aby nie można było ich ściągnąć na siebie. Biurko ma specjalne zabezpieczenie (osłonę) i też jest bardzo stabilne.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię, będącą osobą niepełnosprawną ruchowo z powodu choroby neurologicznej, na zakup ww. mebli robionych na zamówienie, stanowiących wyposażenie pokoju w mieszkaniu Wnioskodawczyni, tj. mebli dostosowanych do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności, spełnia przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy. Wydatek ten może być odliczone od dochodu Wnioskodawczyni, w zeznaniu rocznym jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej, w tym wydatek ten jest odpowiednio udokumentowany rachunkiem lub fakturą wystawioną na imię i nazwisko Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ jednocześnie zaznacza, iż interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawczynię. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.