IBPBII/1/415-807/12/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 26 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia bonifikaty 90% od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia bonifikaty 90% od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 12 listopada 2012 r. znak: IBPB II/1/415-807/12/BJ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 26 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Burmistrz miasta na podstawie art. 1, art. 3, art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm.), art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) wydał, na wniosek użytkownika wieczystego, decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej.

Opłata za przekształcenie została ustalona na podstawie operatu szacunkowego przy zastosowaniu 90% bonifikaty.

W piśmie z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu - 26 listopada 2012 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny i wskazała, że Burmistrz miasta nie podjął żadnego aktu prawnego dotyczącego udzielenia bonifikaty użytkownikom wieczystym. Bonifikata została udzielona na podstawie obowiązującej wówczas ustawy o gospodarce nieruchomościami i aktów wykonawczych do ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 90% bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności dla osób, które prawo do tego użytkowania uzyskały przed dniem 5 grudnia 1990 r. powinna zostać opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni, przywołując treść art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazała, iż co prawda regulacje art. 21 wprost nie wymieniają udzielonej bonifikaty jako przychodów, które korzystają ze zwolnienia podatkowego ale także nie jest wprost wymienione, że należy bonifikatę opodatkować. Bonifikata, którą zastosowano przy wykupie jest - w opinii Wnioskodawczyni - tylko wirtualna i w rzeczywistości nigdy nie zostanie wypłacona. Jest to przywilej, z którego mógł ale nie musiał korzystać właściciel nieruchomości.

Wnioskodawczyni uważa, iż o przychodzie będzie można mówić jeśli wystąpią realne korzyści majątkowe, a takie nie wystąpiły podczas przekształcenia. Zarówno artykuły wymienione w opisanym powyżej stanie faktycznym, jak i art. 68 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 67 ust. 3 nie dowodzą jednoznacznie, że udzielona bonifikata korzysta ze zwolnienia podatkowego. Bonifikata udzielona na podstawie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości jest skierowana do szerokiego grona odbiorców; jest adresowana do osób, które uzyskały prawo wieczystego użytkowania przed 5 grudnia 1990 r. Tym osobom w ramach wyboru udzielana jest/lub nie bonifikata.

Według Wnioskodawczyni, nie jest to ograniczona grupa, z przywileju mogą korzystać wszyscy beneficjenci pragnący przekształcić prawo użytkowania wieczystego w prawo własności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, bonifikata udzielona na podstawie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości nie powinna zostać opodatkowana.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż w bieżącym roku otrzymała wraz z mężem z Urzędu Miasta informację PIT-8C za 2011 r., gdzie wykazano przychody do opodatkowania za 2011 rok w wysokości 3.219,75 zł dla niej i dla małżonka, które dotyczą otrzymanej bonifikaty. Na prośbę zainteresowanych stron o wycofanie informacji PIT-8C, ponieważ ich zdaniem udzielona im bonifikata nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, Burmistrz Miasta poinformował zainteresowane strony, że nie zgadza się z ich stanowiskiem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do 8 października 2011 r., bowiem jak wynika z treści wniosku na podstawie takiego brzmienia przepisów została wydana indywidualna decyzja) osoby fizyczne będące w dniu wejścia w życie ustawy użytkownikami wieczystymi nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub zabudowanych garażami albo przeznaczonych pod tego rodzaju zabudowę oraz nieruchomości rolnych mogą wystąpić z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości w prawo własności. Przez nieruchomość rolną rozumie się nieruchomość rolną w rozumieniu Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy na cele inne niż rolne.

Z art. 1 ust. 3 ww. ustawy wynika, iż z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości mogą również wystąpić osoby fizyczne będące następcami prawnymi osób, o których mowa w ust. 1 i 1a oraz osoby fizyczne i prawne będące następcami prawnymi osób, o których mowa w ust. 2.

Z przepisu art. 1 ust. 5 tej ustawy wynika, iż osoby, o których mowa w ust. 1-4, mogą wystąpić z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości do dnia 31 grudnia 2012 r.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa - odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej (art. 3 ust. 2 ww. ustawy).

Decyzja o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie narusza praw osób trzecich (art. 3 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy osoba, na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tytułu tego przekształcenia, z zastrzeżeniem art. 5.

Z przepisu art. 4 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż w decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, właściwy organ ustala opłatę z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Do ustalenia tej opłaty stosuje się odpowiednio przepisy art. 67 ust. 3a i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Osobie fizycznej, której dochód miesięczny na jednego członka rodziny w gospodarstwie domowym nie przekracza przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za ostatnie półrocze roku poprzedzającego rok, w którym wystąpiono z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów, organ właściwy do wydania decyzji udziela, na jej wniosek, 90% bonifikaty od opłaty, o której mowa w ust. 1, jeżeli nieruchomość jest zabudowana na cele mieszkaniowe albo przeznaczona pod tego rodzaju zabudowę (art. 4 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z wniosku wynika, iż Burmistrz miasta na podstawie art. 1, art. 3, art. 4 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oraz art. 39 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym wydał, na wniosek użytkownika wieczystego, decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej. Opłata za przekształcenie została ustalona na podstawie operatu szacunkowego przy zastosowaniu 90% bonifikaty. Burmistrz miasta nie podjął żadnego aktu prawnego dotyczącego udzielenia bonifikaty użytkownikom wieczystym.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych Kopalińskiego definiuje pojęcie - bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Skoro cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty udzielane będą ściśle na zasadach określonych w ustawie a krąg osób uprawnionych do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności z bonifikatą będzie nieograniczony, udzielenie bonifikaty będzie podatkowo obojętne.

Jeżeli zatem prawo beneficjentów nie będzie ograniczone do konkretnych osób lub grup osób indywidualnie oznaczonych i bonifikata na takich samych zasadach przyznana będzie wszystkim osobom uprawnionym do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności (a nie tylko osób na ich wniosek, na podstawie indywidualnej decyzji), to korzystanie z tej bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Biorąc jednak pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż kwota udzielonych osobom fizycznym - tj. osobom, których dochód miesięczny na jednego członka rodziny w gospodarstwie domowym nie przekracza przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za ostatnie półrocze roku poprzedzającego rok, w którym wystąpiono z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości - na ich wniosek, przez Gminę, na podstawie decyzji administracyjnej, 90% bonifikaty od opłaty, o której mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, stanowi dla beneficjentów (również i Wnioskodawczyni) bonifikat przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bowiem bonifikatę w wysokości 90% uzyskują tylko te osoby, które wystąpiły z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności a nie wszystkie osoby, na rzecz których zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Bonifikata taka dotyczy zatem konkretnych osób, tj. o których mowa w art. 4 ust. 8 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (nie wszystkich występujących o przekształcenie ww. prawa).

Skoro zatem bonifikata dotyczy tylko konkretnej osoby, którą jest m.in. Wnioskodawczyni, to kwota 90% bonifikaty od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności przyznana na jej wniosek, na podstawie indywidualnej decyzji, stanowi dla niej przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika jednoznacznie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Stosownie do powyższego, mąż Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.