IBPBII/1/415-795/12/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu od wypłacanego uposażenia sędziego wojskowego w stanie spoczynku - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu od wypłacanego uposażenia sędziego wojskowego w stanie spoczynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zawodową służbę wojskową Wnioskodawca pełnił od dnia 16 lipca 1999 r., kiedy to został powołany do zawodowej służby wojskowej na stanowisko starszego referenta Wydziału Prawnego Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w W. Następnie zawodową służbę wojskową Wnioskodawca pełnił na stanowisku aplikanta i asesora Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. Z dniem 18 lipca 2008 r. Wnioskodawca został powołany na stanowisko sędziego Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. Na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie zniesienia niektórych wojskowych sądów garnizonowych oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia sądów wojskowych oraz określenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 32, poz. 175) Wojskowy Sąd Garnizonowy, w którym pełnił on zawodową służbą wojskową na stanowisku sędziego został zniesiony z dniem 1 lipca 2010 r. Jednocześnie uchwałą Krajowej Rady Sądownictwa Wnioskodawca został przeniesiony w sędziowski stan spoczynku z dniem 2 lipca 2010 r. w oparciu o przesłankę zmiany ustroju sądów i zmiany granic okręgów sądowych i fakt nie przeniesienia Wnioskodawcy do innego sądu, tj. w oparciu o art. 71 § 3 ustawy - Prawo ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych. Decyzją z dnia 27 stycznia 2011 r. Minister Obrony Narodowej wypowiedział Wnioskodawcy stosunek zawodowej służby wojskowej i wraz z upływem 6 miesięcznego okresu wypowiedzenia Wnioskodawca został zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawca opisał w końcowej części postępowanie w sprawie wydania interpretacji dotyczące innego wnioskodawcy a nie jego samego, dlatego też z tych względów Organ pominął jego przytaczanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uposażenie wypłacane Wnioskodawcy jako sędziemu wojskowemu przeniesionemu w stan spoczynku w oparciu o przesłankę zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów - reorganizację sądownictwa tj. w oparciu o art. 71 § 3 ustawy - Prawo ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych i zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej należy kwalifikować do przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów wynikających z istnienia stosunku służbowego łączącego takiego sędziego z Państwem, a w konsekwencji czy wypłacane uposażenie sędziego wojskowego w stanie spoczynku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej należy pomniejszać o koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jeśli tak to czy stosować koszty podwyższone, gdyż Wnioskodawca mieszka poza miejscowością byłej siedziby sądu, w której pełnił czynną służbę sędziowską.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sędzia sądu wojskowego pełniący zawodową służbę wojskową zgodnie z poglądem Trybunału Konstytucyjnego zawartym w wyroku z dnia 17 listopada 2009 r. SK 64/08; OTK-A 2009/10/146 łączy w sobie dwie role publiczne: sędziego i żołnierza zawodowego. Zaś jego pozycja ustrojowa jest wyznaczana przez Konstytucję (zwłaszcza art. 178-181) oraz ustawę Prawo o ustroju sądów wojskowych, a poprzez odesłanie z tej ustawy także przez przepisy ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. W rezultacie czynnego sędziego wojskowego łączą z Państwem dwa stosunki służbowe: sędziego oraz żołnierza. Odrębności systemów służby sędziowskiej i zawodowej służby wojskowej potwierdza także orzecznictwo WSA w Warszawie, tj.: wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 376/11 oraz wyrok z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 570/11 oba publikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych. W obu tych orzeczeniach WSA w Warszawie mocno podkreśla różnice pomiędzy dwoma "systemami służby" sędziego sądu wojskowego. W uzasadnieniu drugiego z wymienionych orzeczeń, WSA w Warszawie jednoznacznie podkreślił, iż czym innym jest służba sędziowska, a czym innym służba wojskowa pełniona równolegle przez sędziego wojskowego w stanie spoczynku. Słusznie podnosząc w uzasadnieniu tego orzeczenia, cyt.: "....Są to dwa odrębne systemy służby, a co za tym idzie i wynagradzania, które nie mogą być łączone...". Mając to na uwadze należy przyjąć, że: stosunek służbowy żołnierza nawiązuje się z chwilą powołania go do zawodowej służby wojskowej (co regulują przepisy rozdziału 2, tj. art. 9-18 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych), a ustaje z chwilą zwolnienia z zawodowej służby wojskowej (co regulują przepisy rozdziału 7, tj. art. 111-123 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych) oraz w przypadku sędziów wojskowych przepisy szczególne określone w art. 22a, art. 32 § 3, czy uchwalonego po wręczeniu Wnioskodawcy wypowiedzenia art. 32a § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych. Zwolnienie Wnioskodawcy z zawodowej służby wojskowej zostało dokonane w oparciu o ogólne przepisy dotyczące wypowiedzenia stosunku zawodowej służby wojskowej przez organ wojskowy, tj. art. 114 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Stosunek służbowy sędziego nawiązuje się na podstawie art. 65 § 1 ustawy prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych po doręczeniu mu aktu powołania, zaś rozwiązuje zgodnie z art. 32 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych z mocy prawa, jeżeli sędzia zrzekł się urzędu, osiągnął wiek sześćdziesięciu lat (przesłanka wieku z dniem 1 stycznia 2014 r. zostanie wykreślona z ustawy na mocy uchwalonej już nowelizacji) lub został przeniesiony w stan spoczynku z powodu uznania orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej.

Odnosząc powyższe przepisy do realiów niniejszej sprawy należy podnieść, iż oba te stosunki służbowe są od siebie niezależne i nie muszą się pokrywać czasowo, jak ma to miejsce w omawianym przypadku, w którym to:

* stosunek zawodowej służby wojskowej łączył Wnioskodawcę z Państwem od dnia 16 lipca 1999 r., tj. od dnia powołania do zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba kontraktowa na stanowisku starszego oficera Wydziału Prawnego Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego (a więc bez jakiegokolwiek związku z sądownictwem) i został rozwiązany w 2011 r. wraz ze zwolnieniem Wnioskodawcy z zawodowej służby wojskowej,

* stosunek służbowy sędziego wojskowego łączy Wnioskodawcę z Państwem od dnia 18 lipca 2008 r., tj. od dnia doręczenia mu aktu powołania na stanowisko sędziego w Wojskowym Sądzie Garnizonowym w K. (a więc powstał 9 lat po nawiązaniu stosunku zawodowej służby wojskowej) i trwa do dzisiaj, gdyż nie został on rozwiązany.

Nie zaistniała żadna z przesłanek określonych w cyt. wyżej przepisie art. 32 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych rozwiązująca z mocy prawa sędziowski stosunek służbowy, w szczególności dotycząca przejścia w stan spoczynku z powodu uznania orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, albowiem Wnioskodawca został przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na reorganizację sądownictwa, tj. w oparciu o art. 71 § 3 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 3 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych, a więc całkiem inną przesłankę. Ponadto zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, jako niewymienione w tym przepisie, nie jest przesłanką wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego wojskowego. Sędzia wojskowy pomimo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w dalszym ciągu pozostaje sędzią (a więc pozostaje w stosunku służbowym sędziego) i może pełnić służbę sędziowską czy to czynnie np. w sądzie powszechnym lub administracyjnym, czy to w stanie nieczynnym, tak jak w przypadku Wnioskodawcy. Okoliczność wcześniejszego przejścia przeze Wnioskodawcę w stan spoczynku tj. przed zwolnieniem go z zawodowej służby wojskowej niczego tu nie zmienia, gdyż ma on możliwość prawną powrotu do czynnej służby sędziowskiej, aż do czasu osiągnięcia 67 lat czy to w sądownictwie wojskowym (nie został on przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na niezdolność do służby wojskowej), czy też powszechnym.

Wnioskodawca wskazał, iż uposażenie sędziowskie może być wypłacane tylko sędziom i co do zasady za wyjątkiem określonym w art. 32 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych. wszystkich sędziów wojskowych, w tym w stanie spoczynku łączy z Państwem stosunek służbowy i z tego właśnie stosunku służbowego, tj. sędziowskiego łączącego go z Państwem, a nie wojskowego, który rzeczywiście w przypadku Wnioskodawcy wygasł, wynikają jego prawa i obowiązki sędziowskie, w tym prawo do uposażenia w stanie spoczynku.

Sytuacja sędziów wojskowych jest identyczna w tym zakresie jak sędziów powszechnych, o czym zresztą świadczy, że mają te same prawa i obowiązki w stanie spoczynku, i że te prawa i obowiązki są regulowane przez te same przepisy tj. ustawę o ustroju sądów powszechnych, do której w tym zakresie odsyła ustawa o ustroju sądów wojskowych (art. 70 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych). W świetle powyższego nie ma więc żadnych podstaw prawnych, aby odmiennie interpretować wynikające z tych samych przepisów prawa sędziów wojskowych i powszechnych, zwłaszcza w zakresie stosowania kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sędziego wojskowego w stanie spoczynku, który nie został przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na uznanie orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej można pomniejszać przychód o koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stosować koszty podwyższone.

Prezentując swoje stanowisko Wnioskodawca przywołał interpretacje, w których zostało poruszone zagadnienie przedstawione w rozpatrywanym wniosku, negatywnie (i szeroko) odnosząc się do jednej z nich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 przytoczonej ustawy, źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 4 uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Przepis art. 22 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676 z późn. zm. od 23 sierpnia 2012 r. - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 952) do sądów wojskowych, sądów dyscyplinarnych, sędziów sądów wojskowych oraz asystentów sędziów i do ławników stosuje się odpowiednio przepisy m.in. art. 65, 71, 74 i 100 § 1-4 ustawy, o której mowa w art. 32 § 6 ww. ustawy, tj. przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.). Przy czym stosownie do punktu 1 § 1 art. 70 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych znalazły się zastrzeżenia, iż określone w ww. przepisach czynności i uprawnienia Ministra Sprawiedliwości, zgromadzenia ogólnego sędziów, kolegium sądu, prezesów sądów rejonowych i okręgowych oraz prezesa sądu dyscyplinarnego wykonują odpowiednio: Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Zgromadzenie Sędziów Sądów Wojskowych, kolegium wojskowego sądu okręgowego, prezesi sądów wojskowych i prezes sądu dyscyplinarnego, a czynności i uprawnienia prezesa sądu apelacyjnego w zakresie nadzoru administracyjnego - Minister Sprawiedliwości za pośrednictwem dyrektora departamentu, o którym mowa w art. 5 § 4.

Zgodnie z art. 65 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych stosunek służbowy sędziego nawiązuje się po doręczeniu mu aktu powołania.

Stosownie do treści art. 71 § 3 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu.

W myśl art. 73 § 1 ww. ustawy w sprawach przeniesienia sędziego w stan spoczynku, o których mowa w art. 70 i 71, podejmuje decyzję Krajowa Rada Sądownictwa, na wniosek sędziego, kolegium właściwego sądu albo Ministra Sprawiedliwości.

Z kolei art. 74 § 1 cyt. ustawy stanowi, iż sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w art. 71 § 3, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio albo otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące podstawą przeniesienia w stan spoczynku.

Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb ustalania i wypłacania uposażeń sędziom sądów wojskowych w stanie spoczynku oraz uposażeń rodzinnych członkom ich rodzin, mając na uwadze konieczność zapewnienia osobom uprawnionym ciągłości źródeł utrzymania oraz udogodnień w odbiorze uposażeń i uposażeń rodzinnych - art. 36a § 4 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych.

Jednakże na podstawie delegacji art. 70 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych zastosowanie znajdują tutaj uregulowana zawarte w treści art. 100 § 1 i 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, zgodnie z którymi sędziemu, który został przeniesiony w stan spoczynku, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, przysługuje do czasu osiągnięcia wieku 65 lat uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

W tym miejscu należy jednak powołać treść art. 35 § 2a Prawa o ustroju sądów wojskowych, który stanowi, iż w przypadku przeniesienia w stan spoczynku oraz w przypadku powołania na urząd sędziego sądu powszechnego w trybie określonym w art. 32a uznaje się, iż zwolnienie sędziego z zawodowej służby wojskowej nastąpiło w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ.

Z wniosku wynika, iż decyzją z dnia 27 stycznia 2011 r. Minister Obrony Narodowej wypowiedział Wnioskodawcy stosunek zawodowej służby wojskowej i wraz z upływem 6 miesięcznego okresu wypowiedzenia został on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.

Treść art. 114 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.) stanowi, iż dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, uległa rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych, w którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które żołnierz zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym.

Organem właściwym do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 3, jest Minister Obrony Narodowej - w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1 (ust. 4 pkt 1 art. 114 ww. ustawy).

Zaś przepis art. 117 ww. ustawy wskazuje, iż w zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy zawodowych, których stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu jest unormowane w odrębnych przepisach, stosuje się również te przepisy.

Jak zaznaczył Wnioskodawca we wniosku - czynnego sędziego wojskowego łączą z Państwem dwa stosunki służbowe: sędziego oraz żołnierza. Stosunek służbowy żołnierza nawiązuję się z chwilą powołania go do zawodowej służby wojskowej (co regulują przepisy rozdziału 2, tj. art. 9-18 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych), a ustaje z chwilą zwolnienia z zawodowej służby wojskowej (co regulują przepisy rozdziału 7, tj. art. 111-123 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych) oraz w przypadku sędziów wojskowych przepisy szczególne określone w art. 22a, art. 32 § 3, czy uchwalonego po wręczeniu Wnioskodawcy wypowiedzenia art. 32a § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych. Stosunek służbowy sędziego nawiązuje się na podstawie art. 65 § 1 ustawy prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych po doręczeniu mu aktu powołania, zaś rozwiązuje zgodnie z art. 32 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych z mocy prawa, jeżeli sędzia zrzekł się urzędu, osiągnął wiek sześćdziesięciu lat lub został przeniesiony w stan spoczynku z powodu uznania orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej.

Wnioskodawca napisał także, że odnosząc powyższe przepisy do realiów niniejszej sprawy to oba te stosunki służbowe są od siebie niezależne i nie muszą się pokrywać czasowo, jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy, w którym to:

* stosunek zawodowej służby wojskowej łączył Wnioskodawcę z Państwem od dnia 16 lipca 1999 r., tj. od dnia powołania do zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba kontraktowa na stanowisku starszego oficera Wydziału Prawnego Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego (a więc bez jakiegokolwiek związku z sądownictwem) i został rozwiązany w 2011 r. wraz ze zwolnieniem Wnioskodawcy z zawodowej służby wojskowej,

* stosunek służbowy sędziego wojskowego łączy Wnioskodawcę z Państwem od dnia 18 lipca 2008 r., tj. od dnia doręczenia mu aktu powołania na stanowisko sędziego w Wojskowym Sądzie Garnizonowym w K. (a więc powstał 9 lat po nawiązaniu stosunku zawodowej służby wojskowej) i trwa do dzisiaj, gdyż nie został on rozwiązany.

Nie zaistniała żadna z przesłanek określonych w cyt. wyżej przepisie art. 32 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych rozwiązująca z mocy prawa sędziowski stosunek służbowy, w szczególności dotycząca przejścia w stan spoczynku z powodu uznania orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej za trwale niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, albowiem Wnioskodawca został przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na reorganizację sądownictwa, tj. w oparciu o art. 71 § 3 ustawy - Prawo ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 70 § 3 ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych, a więc całkiem inną przesłankę. Ponadto zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, jako nie wymienione w tym przepisie nie jest przesłanką wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego wojskowego. Sędzia wojskowy pomimo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w dalszym ciągu pozostaje sędzią (a więc pozostaje w stosunku służbowym sędziego) i może pełnić służbę sędziowską czy to czynnie np. w sądzie powszechnym lub administracyjnym, czy to w stanie nieczynnym, tak jak w przypadku Wnioskodawcy. Okoliczność wcześniejszego przejścia przez Wnioskodawcę w stan spoczynku tj. przed zwolnieniem go z zawodowej służby wojskowej niczego tu nie zmienia, gdyż ma on możliwość prawną powrotu do czynnej służby sędziowskiej, aż do czasu osiągnięcia 67 lat czy to w sądownictwie wojskowym (nie został on przeniesiony w stan spoczynku z uwagi na niezdolność do służby wojskowej), czy też powszechnym.

Z zacytowanego powyżej, przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, iż sędzia wojskowy, któremu został wypowiedziany stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej nadal pozostaje w innym stosunku służbowym, tj. w stosunku służbowym sędziego, w związku z którym wypłacane jest mu uposażenie związane z pozostawaniem w stanie spoczynku - gdzie jak zaznaczył sam Wnioskodawca - do służby tej został powołany od dnia 18 lipca 2008 r., tj. od dnia doręczenia mu aktu powołania na stanowisko sędziego w Wojskowym Sądzie Garnizonowym w K. i trwa do dzisiaj, gdyż nie został on rozwiązany. Zatem skoro faktu wypowiedzenia sędziemu wojskowemu na podstawie ww. przepisów stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej nie należy zrównywać - jak wskazuje Wnioskodawca - z wypowiedzeniem stosunku służbowego sędziego wojskowego, to uposażenie wypłacane sędziemu w stanie spoczynku, z którym nie rozwiązano stosunku służbowego jako sędziego wojskowego (np. nie nastąpiło jego wypowiedzenie) należy kwalifikować do przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że w takiej sytuacji koszty uzyskania przychodu winny być uwzględnione, bowiem prawo do ich potrącania wynika z istnienia stosunku służbowego, na podstawie którego uzyskiwany jest przychód w postaci uposażenia. Koszty te przysługują do czasu, kiedy z sędzią wojskowym w stanie spoczynku nie został rozwiązany stosunek służbowy z tytułu pełnienia funkcji sędziego wojskowego. Koszty należy naliczać według uregulowań określonych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w kwocie odpowiadającej kosztom podstawowym lub podwyższonym, jeżeli sędzia wojskowy spełnia warunki do zastosowania kosztów podwyższonych, określonych ww. przepisem.

Powyższe oznacza, iż Wnioskodawcy jako sędziemu wojskowemu - jeżeli pozostaje on nadal w stosunku służbowym z tego tytułu - od wypłacanego uposażenia związanego z pozostawaniem w stanie spoczynku przysługują koszy uzyskania przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków jak i interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyroki nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, a interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i tym samym zarówno powołane wyroki jak i interpretacje nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Dodatkowo podkreślić należy, iż dokonana przez Wnioskodawcę w przedstawionym stanie faktycznym oraz zajętym stanowisku analiza postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej dotyczącej innego wnioskodawcy (podmiotu), nie może wpływać na dokonane rozstrzygnięcie w przedmiotowej interpretacji. Organ wydający niniejszą interpretację nie jest władny aby oceniać zanalizowane przez Wnioskodawcę stanowisko zawarte we wskazanej interpretacji indywidualnej, a tym bardziej polemizować z Wnioskodawcą na temat oceny rozstrzygnięć zawartych w uzasadnieniach innych rozstrzygnięć. Ponadto należy podkreślić, że interpretacje indywidualne wydawane są w oparciu o stany faktyczne przedstawione przez wnioskodawców. Organ wydający interpretacje nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowań wyjaśniających.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.