IBPBII/1/415-793/10/HK - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 listopada 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-793/10/HK wezwano o jego uzupełnienie poprzez uiszczenie opłaty w wysokości 40 zł W dniu 9 listopada 2010 r. ww. opłata wpłynęła na konto bankowe Izby Skarbowej w Katowicach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej), zgodnie z obowiązującymi przepisami, udziela pomocy finansowej w formach przewidzianych ustawą o pomocy społecznej. Świadczenia te, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 79 cyt. ustawy), są wolne od podatku. W sytuacji gdy wnioskodawca ustali jednak, że przedmiotowe świadczenia zostały udzielone na podstawie nieprawdziwych informacji, powstają nienależnie pobrane świadczenia.

Zgodnie z art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, wnioskodawca może, w sytuacjach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu kwot z tytułu nienależnie pobranych świadczeń stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub niweczyłoby skutki udzielonej pomocy, umorzyć nienależnie pobrane świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość umorzonej kwoty z tytułu nienależnie pobranych świadczeń, stanowi przychód w rozumieniu treści ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako taki podlega opodatkowaniu.

Zdaniem wnioskodawcy, umorzenie nienależnie pobranych świadczeń w istocie stanowi rodzaj świadczenia z pomocy społecznej. Uwzględniając zatem treść art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota nienależnie pobranych świadczeń podlegająca umorzeniu, nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 10 cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

W myśl art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 104 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż w przypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie, z tytułu opłat określonych w ustawie oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej, może odstąpić od żądania takiego zwrotu, umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty.

Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi przepisami, udziela pomocy finansowej w formach przewidzianych ustawą o pomocy społecznej. W sytuacji gdy wnioskodawca ustali jednak, że przedmiotowe świadczenia zostały udzielone na podstawie nieprawdziwych informacji, powstają nienależnie pobrane świadczenia.

Uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej kwestii dotyczących umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części świadczy o tym, iż umorzenie takie jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wartość umorzonej kwoty z tytułu nienależnie pobranych świadczeń nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.