IBPBII/1/415-750/13/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przez spółkę umowy ubezpieczeniowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przez spółkę umowy ubezpieczeniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (Wnioskodawca) powołała jednoosobowy Zarząd i Radę Nadzorczą w składzie trzech osób oraz prokurenta. Członkowie organów z tytułu realizacji swoich zadań ponoszą odpowiedzialność, w tym odpowiedzialność cywilną za szkody, jakie mogą powstać w wyniku podejmowanych przez nich decyzji.

Wnioskodawca w celu zabezpieczenia interesów spółki podjął decyzję o ubezpieczeniu działalności członków organów. W dniu 18 czerwca 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody majątkowe wynikające z uchybień członka władz podczas wykonywania powierzonych obowiązków w związku z pełnieniem funkcji członka władz spółki.

Ochrona w zakresie odpowiedzialności cywilnej obejmuje roszczenia majątkowe za szkody wyrządzone osobie trzeciej, w tym spółce. W przypadku zaistnienia zdarzeń, które wiążą się z odpowiedzialnością ustawową bądź umocowaną na innych przepisach, ubezpieczyciel zobligowany jest do wypłaty odszkodowania oraz poniesienia sądowych i pozasądowych kosztów obrony w ramach sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie ubezpieczenia. Suma gwarancyjna na jedno i wszystkie roszczenia wynosi 1.000.000 zł. Ochrona ubezpieczeniowa dotyczy wyłącznie roszczeń, które zostały podniesione przeciwko Ubezpieczonemu po raz pierwszy w okresie ubezpieczenia lub w przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń. Okres ubezpieczenia to jeden rok. Polisa obejmuje ochroną ubezpieczeniową wszystkie osoby fizyczne, które są, będą lub były członkami zarządu, członkami rady nadzorczej spółki i prokurentami. Umowa przewiduje płatność przez Spółkę stałej, zryczałtowanej składki w wysokości 20.000 zł, uiszczanej jednorazowo. Umowa jest bezimienna, tj. nie zawiera imiennego katalogu osób, które objęte są ochroną ubezpieczeniową. W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt, że Umowa obejmuje byłą, obecną oraz przyszłą kadrę zarządzającą Spółki uznać należy, że wartość składki została uniezależniona od ilości osób faktycznie objętych ochroną ubezpieczeniową. Ubezpieczeni nie dokonują zwrotu na rzecz Spółki wydatków z tytułu opłaconej składki.

Ustalona w Umowie suma gwarancyjna nie jest również w żaden sposób uzależniona od ilości oraz rodzaju stanowisk poszczególnych osób, co powoduje, że jej wysokość nie zmienia się w przypadku ilościowej i jakościowej zmiany w składzie organów Spółki.

Gdy dochodzi do zmiany osoby objętej ochroną ubezpieczeniową, jej następca zostaje objęty ochroną od chwili objęcia danej funkcji. Może się zdarzyć, że do takich zmian dojdzie wielokrotnie w trakcie trwania Umowy. W związku z powyższym, na moment płatności składki, nie można precyzyjnie wskazać jaka część składki przypada na konkretną osobę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy składka opłaconego przez Wnioskodawcę z tytułu bezimiennego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej członków organów Spółki i innych osób objętych ubezpieczeniem stanowi dla tych osób przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli tak, to w jakiej wysokości Spółka powinna przypisać go osobom objętym ochroną ubezpieczeniową, w związku z wypełnieniem przez nią obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych lub obowiązków informacyjnych z tytułu tego podatku.

Po wnikliwej analizie zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca przyjął, że po stronie osób objętych ochroną ubezpieczeniową koszt opłacanej przez Spółkę składki z tytułu ubezpieczenia nie stanowi przychodu do opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Po pierwsze, umowa jest umową bezimienną, tj. nie zawiera imiennego katalogu osób objętych ochroną ubezpieczeniową, nie jest możliwe zidentyfikowanie dokładnie na moment płatności składki osób pełniących funkcje, które kwalifikowałyby się do objęcia ubezpieczeniem, a co za tym idzie, nie jest również możliwe przypisanie poszczególnym osobom konkretnej, dokładnie ustalonej kwoty składki, która byłaby ich przychodem w danym roku podatkowym. Indywidualizacja ubezpieczonych następuje bowiem każdorazowo dopiero w przypadku skierowania przeciwko nim roszczenia objętego ochroną ubezpieczeniową. Konstrukcja umowy ubezpieczenia sprawia, że indywidualnie oznaczony ubezpieczony, pomimo objęcia ochroną ubezpieczeniową z ubezpieczenia tego nie skorzysta, bowiem beneficjentem ubezpieczenia jest zawsze osoba trzecia, a nie członkowie organów Spółki. W takim przypadku sam fakt ubezpieczenia członków organów nie stanowi dla tych osób rzeczywistego przysporzenia majątkowego. Korzyści członków organów Spółki mają charakter hipotetyczny. Z momentem zawarcia przez Spółkę umowy ubezpieczenia OC zainteresowani nabywają jedynie ekspektatywę prawa, które może nie dojść do skutku, jeżeli szkoda nie wystąpi.

W świetle ustawowej definicji przychodu, zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istnieją rozbieżności co do możliwości kwalifikowania rozważanego stanu faktycznego jako świadczenia nieodpłatnego, podlegającego opodatkowaniu. Pojęcie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów prawa podatkowego obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, jak również te wszelkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami bądź inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar finansowy. Co do zasady wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi niewchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia, ustala się według cen zakupu. W niniejszym stanie faktycznym, z uwagi na ryczałtowy charakter składki, nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można podatnikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Przeszkodą dla ustalenia wartości przychodu jest ryczałtowy charakter składki grupowej. W szczególności wskazać należy, że sposób podzielenia składki w równych częściach na każdą z osób, która na moment płatności składki objęta jest ochroną ubezpieczeniową byłby uśredniony, a nie przypisany w sposób dokładny do funkcji osoby, czasu pełnienia przez nią danej funkcji a więc de facto okresu objęcia ochroną ubezpieczeniową. Mając na względzie fakt, że ubezpieczeniu podlegają również członkowie organów kolegialnych, tj. Rady Nadzorczej, podział matematyczny składki nie odzwierciedlałby rzeczywistej wysokości składki, która powinna być alokowana do danej osoby. Powyżej wskazany sposób przeczyłby zatem, zasadzie opodatkowania przychodów otrzymanych lub postawionych do dyspozycji określonego podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, fakt podpisania umowy i opłacenia składki nie wiąże się z powstaniem przychodu do opodatkowania po stronie osób objętych ochroną ubezpieczeniową, gdyż nie istnieje możliwość ani ustalenia wartości faktyczne uzyskanych przychodów przez te osoby, ani nawet zidentyfikowanie tych osób. Ustalenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wymaga wskazania osoby będącej beneficjentem świadczenia.

Dodatkowo, w zaistniałym stanie faktycznym doszło do zawarcia tzw. umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 808 ww. umowy w przypadku umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie. Ponadto, do płacenia składek zobowiązany jest wyłącznie ubezpieczający, natomiast ubezpieczonemu przysługuje prawo do żądania świadczenia ubezpieczeniowego wprost od ubezpieczyciela. Taki charakter umowy ubezpieczenia wskazywałaby, jednocześnie na fakt, że umowa jest zawierana w interesie samego Wnioskodawcy, który poszukuje ochrony ubezpieczeniowej dla osób działających w jej imieniu. Wobec powyższego, w takim przypadku trudno byłoby szukać jakiegokolwiek przysporzenia po stronie ubezpieczonych. Zatem, jeśli ubezpieczony nie jest zobowiązany do płacenia składek to tym samym nie stanowią one dla niego przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, jedynie umowa ubezpieczeniowa konkretnej osoby z imienia i nazwiska oraz sprawowanej funkcji po jej stronie, jako osoby uposażonej składką ubezpieczeniową rodziłaby obowiązek opodatkowania przyporządkowanej składki jako przychodu. Składka ubezpieczeniowa mogłaby stanowić przychód podatkowy tylko wtedy, gdy jest przypisana konkretnej osobie z imienia i nazwiska, a taki przypadek w analizowanym stanie faktycznym nie wystąpił.

Podsumowując, objęcie ubezpieczeniem potencjalnej grupy osób fizycznych, niemożliwej do zidentyfikowania na dzień zapłaty składki, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu konkretnej osobie. Tym samym nie powstanie obowiązek obliczenia i poboru podatku.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, znajduje poparcie w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych:

* wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 marca 2010 r. (sygn. I SA/Wr 17/10) oraz z dnia 13 października 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1254/09),

* wyroku z dnia 9 lutego 2010 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi (sygn. I SA/Łd 1129/09),

* wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 804/09) oraz z dnia 26 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 2019/08).

Ponadto na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał liczne interpretacje indywidualne, wydane w analogicznych sprawach.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

* pkt 7 - przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

* pkt 8 lit. a - przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody majątkowe wynikające z uchybień członka władz podczas wykonywania powierzonych obowiązków w związku z pełnieniem funkcji członka władz spółki.

Ochrona w zakresie odpowiedzialności cywilnej obejmuje roszczenia majątkowe za szkody wyrządzone osobie trzeciej, w tym spółce. W przypadku zaistnienia zdarzeń, które wiążą się z odpowiedzialnością ustawową bądź umocowaną na innych przepisach, ubezpieczyciel zobligowany jest do wypłaty odszkodowania oraz poniesienia sądowych i pozasądowych kosztów obrony w ramach sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie ubezpieczenia. Suma gwarancyjna na jedno i wszystkie roszczenia wynosi 1.000.000 zł. Ochrona ubezpieczeniowa dotyczy wyłącznie roszczeń, które zostały podniesione przeciwko Ubezpieczonemu po raz pierwszy w okresie ubezpieczenia lub w przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń. Okres ubezpieczenia to jeden rok. Polisa obejmuje ochroną ubezpieczeniową wszystkie osoby fizyczne, które są, będą lub były członkami zarządu, członkami rady nadzorczej spółki i prokurentami. Umowa przewiduje płatność przez Spółkę stałej, zryczałtowanej składki w wysokości 20.000 zł, uiszczanej jednorazowo. Umowa jest bezimienna, tj. nie zawiera imiennego katalogu osób, które objęte są ochroną ubezpieczeniową. Ustalona w umowie suma gwarancyjna nie jest również w żaden sposób uzależniona od ilości oraz rodzaju stanowisk poszczególnych osób, co powoduje, że jej wysokość nie zmienia się w przypadku ilościowej i jakościowej zmiany w składzie organów Spółki.

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, należy stwierdzić, że świadczenia pieniężne ponoszone za inną osobę należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin "świadczenie" pojawia się na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) i zgodnie z art. 353 Kodeksu oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również - co do zasady - kwoty składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej pokrywane przez Wnioskodawcę za inne osoby (osoby trzecie).

Zgodnie z art. 805 § 1 ww. Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 tejże ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (czyli tak jak w opisanej sprawie). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje jednak powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla osób ubezpieczonych jest zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Wnioskodawca bowiem zawiera umowę ubezpieczenia i Wnioskodawca poniesie koszty składki na to ubezpieczenie. Dzięki takiemu działaniu u osób ubezpieczonych dojdzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot poniesie za nich koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie będą musieli oni uszczuplać swojego majątku, mimo, iż otrzymują stosowne zabezpieczenie finansowe, bo przecież umowa ubezpieczenia, zawarta przez Wnioskodawcę w rezultacie zapewniać będzie tym osobom ochronę. Chronić je będzie przed stratami finansowymi wynikającymi z obowiązku pokrycia szkód (gdyby takie zaistniały) powstałych wskutek podejmowania (lub nie podejmowania) przez nich decyzji w związku z pełnieniem swoich funkcji.

Z zawartej przez Wnioskodawcę w dniu 18 czerwca 2013 r. umowy ubezpieczeniowej wynika, że ubezpieczenie co prawda obejmuje wszystkie osoby fizyczne, które są, będą lub były członkami zarządu, członkami rady nadzorczej spółki i prokurentami i umowa jest bezimienna a ustalona w niej suma gwarancyjna nie jest w żaden sposób uzależniona od ilości oraz rodzaju stanowisk poszczególnych osób, co powoduje, że jej wysokość nie zmienia się w przypadku ilościowej i jakościowej zmiany w składzie organów Spółki. Jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, okres ubezpieczenia to jeden rok, a zatem znane są osoby ubezpieczone pełniące określone funkcje w tym okresie.

Mając na uwadze powyższe, uzyskiwana przez członka zarządu, członków rady nadzorczej oraz prokurenta korzyść w postaci opłaconych przez Spółkę składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej stanowi nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy podatkowej, jeżeli podstawą jego uzyskania jest stosunek pracy lub do przychodu z działalności wykonywanej osobiście, w sytuacji gdy dana osoba uzyskuje przychody w oparciu o art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też do "innych źródeł" jeżeli osobę pełniącą funkcję prokurenta nie łączy z Wnioskodawcą żadna umowa.

Należy zwrócić uwagę, że fakt, iż umowa ubezpieczeniowa została zawarta w wersji bezimiennej, nie stanowi trwałej przeszkody do uznania tegoż świadczenia za przychód i ustalenia wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę. Z wniosku jednoznacznie wynika, iż krąg osób objętych ubezpieczeniem - mimo, że nie są one wymienione z imienia i nazwiska - jest zamknięty, ograniczony, gdyż wiadomo, które osoby w danym okresie pełnią wskazane we wniosku funkcje i tym samym objęte są ubezpieczeniem. Wnioskodawca zna skład zarządu, rady nadzorczej czy też prokurenta z imienia i nazwiska, zna również dokładne okresy, kiedy te osoby pełnią swoje funkcje. W rezultacie można więc wskazać każdą osobę, która jest objęta tym ubezpieczeniem, a także okres, w którym korzysta z ochrony ubezpieczeniowej. Uwzględniając następnie wysokość zapłaconej składki oraz okres ubezpieczenia można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę.

Wszyscy członkowie zarządu, rady nadzorczej i prokurent w równym stopniu korzystają z ochrony ubezpieczeniowej, a więc składka płacona przez Spółkę rozkłada się równo na wszystkich ubezpieczonych, co daje możliwość obliczenia przychodu w odniesieniu do każdej z objętych ubezpieczeniem osób.

W konsekwencji, składki, które będą opłacane przez Wnioskodawcę tytułem ubezpieczenia członka zarządu, członków rady nadzorczej i prokurenta stanowić będą nieodpłatne świadczenia w rozumieniu przepisów art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwane przez osoby objęte tym ubezpieczeniem. Przychód u ww. osób powstanie w momencie poniesienia tych świadczeń przez Spółkę, a więc w momencie zapłaty składki ubezpieczeniowej.

Reasumując, zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym koszt związany z zawarciem umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stanowi dla wskazanych osób dodatkowy przychód ze stosunku pracy lub przychód z działalności wykonywanej osobiście, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 12 i art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ww. Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników. Ponadto przywołane interpretacje indywidualne zostały wydane w odmiennym stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.