IBPBII/1/415-749/09/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP - 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z wejściem w życie nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ocenie pytającego można dokonać dwojakiej interpretacji ww. przepisu:

* przepis dotyczy tylko świadczeń rzeczowych np. paczek świątecznych oraz ewentualnie wypłaconej równowartości w pieniądzu za takie świadczenia,

* przepis dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych z funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związkowych, m.in. dofinansowania do wypoczynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. przepis dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych z funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związkowych, m.in. dofinansowania do wypoczynku, czy tylko świadczeń rzeczowych.

Zdaniem wnioskodawcy pkt 67 dotyczy tylko świadczeń rzeczowych (czyli takich, których przedmiotem jest rzecz) oraz ewentualnie wypłaconej równowartości w pieniądzu za takie świadczenie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, który został zmieniony przez art. 1 lit. b) ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037), zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zmiana ta weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2009 r., przy czym ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika ze znowelizowanego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem jak wynika z powyższych uregulowań ww. zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych do dnia 31 grudnia 2008 r. - dotyczyło jedynie otrzymanych przez pracowników świadczeń o charakterze rzeczowym. Jednakże z dniem 1 stycznia 2009 r. zwolnieniu podlegają również otrzymane przez pracowników świadczenia pieniężne. Tak więc w przypadku gdy pracownicy wystąpili z wnioskiem do pracodawcy o dofinansowanie wypoczynku z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych to wówczas wypłacone świadczenie pieniężne również będzie podlegało zwolnieniu w trybie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy pod warunkiem, iż spełnione zostaną przesłanki w nim zawarte gwarantujące zastosowanie powyższego zwolnienia.

Trzeba bowiem podkreślić, iż znowelizowane zwolnienie nie dotyczy tylko otrzymanych przez pracowników świadczeń rzeczowych bądź wypłacanej równowartości w pieniądzu za te świadczenia - jak twierdzi wnioskodawca - ale dotyczy wszelkich świadczeń pieniężnych wypłaconych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, oczywiście przy spełnieniu wszystkich przesłanek zawartych w treści zacytowanego przepisu.

Mając poniższe na względzie - stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.