IBPBII/1/415-74/14/MZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-74/14/MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura - 28 stycznia 2014 r.), uzupełnionym 7 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za 2013 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za 2013 r.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 27 marca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-74/14/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono 7 kwietnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 22 listopada 2013 r. zamieszkuje z małoletnim synem (urodzonym w 2002 r.).

W dniu 9 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wniósł do Sądu pozew o opiekę nad dzieckiem. Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2013 r. Sąd powierzył Wnioskodawcy bieżącą pieczę nad małoletnim synem do czasu zakończenia postępowania. W dniu 12 sierpnia 2013 r. Sąd wydał postanowienie o pozbawieniu władzy rodzicielskiej matki syna Wnioskodawcy i powierzeniu Wnioskodawcy opieki nad synem. W roku podatkowym 2013 matka syna Wnioskodawcy nie wykonywała ani przez jeden dzień władzy rodzicielskiej, nie alimentowała go, nie przyczyniała się w żadnym stopniu do kosztów utrzymania, ani finansowo, ani w jakiejkolwiek innej formie, nie utrzymywała z nim żadnych kontaktów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca, odnosząc się do zapytania od kiedy (z jaką datą) matka syna został pozbawiona władzy rodzicielskiej, wskazał, że data pozbawienia nastąpiła w dniu 12 sierpnia 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć ulgę prorodzinną na małoletniego syna za rok 2013 w całości, czyli za dwanaście miesięcy.

W związku z art. 27f pkt 1, który stanowi, że prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej ma ten z rodziców, który wykonywał władzę rodzicielską, Wnioskodawca uważa, że ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej za cały rok podatkowy 2013.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na mocy art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1.

wykonywał władzę rodzicielską,

2.

pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,

3.

sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

a.

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,

b.

niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Artykuł 27f ust. 2c ustawy, stanowi zaś, iż odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1.

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,

2.

wstąpiło w związek małżeński.

Z przepisu art. 27f ust. 2d ww. ustawy wynika, iż za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się:

1.

osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,

2.

osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1.

odpis aktu urodzenia dziecka,

2.

zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,

3.

odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,

4.

zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej (art. 27f ust. 6 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 7 ustawy wynika, iż przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki, tj.:

* osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,

* wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nimi zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,

* wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne,

* w roku podatkowym uzyskali dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka tylko jednemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez tego rodzica, to rodzic ten ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzic dziecka może odliczyć od podatku w całości.

Jeżeli jednak w roku kalendarzowym w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców (bo żadne z nich nie jest jej pozbawione), to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Przy czym podkreślić trzeba, że w sytuacji gdy władza rodzicielska przysługiwała tylko przez część roku, to prawo do ulgi przysługuje w proporcji wskazanej w przywołanym powyżej art. 27f ust. 3 ustawy.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem ewentualny brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca od 22 listopada 2013 r. zamieszkuje z małoletnim synem (urodzonym w 2002 r.). W dniu 9 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wniósł do Sądu pozew o opiekę nad dzieckiem. Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2013 r. Sąd powierzył Wnioskodawcy bieżącą pieczę nad małoletnim synem do czasu zakończenia postępowania. W dniu 12 sierpnia 2013 r. Sąd wydał postanowienie o pozbawieniu władzy rodzicielskiej matki syna Wnioskodawcy i powierzeniu Wnioskodawcy opieki nad synem. Według oświadczenia Wnioskodawcy - data ww. pozbawienia nastąpiła w dniu 12 sierpnia 2013 r. Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika więc, że Wnioskodawca wykonuje samotnie władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem od dnia 12 sierpnia 2013 r.

Zatem jeżeli zostały spełnione wszystkie wyżej wymienione przesłanki dotyczące zastosowania ulgi na dzieci, to Wnioskodawca ma prawo do zastosowania za 2013 r. ulgi w 100%, jednakże wyłącznie za miesiące: wrzesień-grudzień oraz część miesiąca sierpnia (tekst jedn.: od dnia pozbawienia matki władzy rodzicielskiej). Natomiast za miesiące: styczeń-lipiec 2013 r. oraz za te dni sierpnia 2013 r., w których jeszcze matka dziecka nie została pozbawiona władzy rodzicielskiej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi w 50%. Z treści złożonego wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca samotnie wykonuje wobec swego dziecka władzę rodzicielską od dnia 12 sierpnia 2013 r. Jednocześnie z wniosku nie wynika, iżby miało miejsce zgodne oświadczenie woli obojga rodziców co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia. W takiej sytuacji - zgodnie z postanowieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach na syna, tj. po 50% za okres, kiedy obojgu rodzicom przysługiwała władza rodzicielska. A zatem Wnioskodawcy ulga nie przysługuje w 100% za dwanaście miesięcy 2013 r.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl