IBPBII/1/415-737/12/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu pośredniczenia w sprzedaży licencji na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania:

* w części dotyczącej nierezydentów będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą - jest prawidłowe,

* w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu pośredniczenia w sprzedaży licencji na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna "X", zarejestrowana jako unijny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi sklep internetowy w formie jednosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie pośredniczyć w sprzedaży licencji na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego (dalej: towary) - będzie dokonywać ich zakupu z przeznaczeniem ich do dalszej odsprzedaży w Polsce, w Unii Europejskiej i poza krajami Unii Europejskiej.

Zakup i sprzedaż za pośrednictwem sklepu intenetowego będzie możliwe po zarejestrowaniu się autorów (projektów, prezentacji, grafik, programów komputerowych) i potencjalnych nabywców poprzez łącza internetowe, tak aby maksymalnie zautomatyzować działanie sklepu. Ostatecznie nabywca, za pośrednictwem internetu będzie zgłaszał chęć kupna danego twoaru, sklep internetowy "X" - w celu ograniczenia kontaktu między właścicielem towaru a końcowym nabywcą - nabędzie towar i sprzeda go/udostępni do pobrania.

Umowy licencyjne (w tym nadanie numeru licencji) będą zawierane bezpośrednio między twórcą oprogramowania a nabywcami - końcowymi użytkowanikami.

Kontrahent - twórca programu udokumentuje sprzedaż towaru fakturą (gdy prowadzi działalność gospodarczą, spółkę) lub umową (jeżeli chodzi o osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej) a następnie Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedaży na ww. towar końcowemu użytkownikowi (ostatecznemu nabywcy).

Wnioskodawca, w trakcie transakcji nie będzie nabywał na własny użytek, ani nie będzie udzielał żadnych praw autorskich do oprogramowania będącego przedmiotem transakcji. Sprzeda on wcześniej nabyty konkretny pojedynczy egzemplarz projektu, prezentacji, grafiki czy drobnego oprogramowania komputerowego, nie będąc stroną umowy licencyjnej, zawieranej pomiędzy producentem oprogramowania a użytkownikiem programu. Umowa ta określać będzie prawa i obowiązki użytkownika projektu, prezentacji, grafiki czy drobnego oprogramowania komputerowego, w stosunku do producenta (właściciela praw autorskich) i z zasady pozwala tylko na standardowe korzystanie z projektu, prezentacji, grafiki czy drobnego oprogramowania komputerowego (bez prawa do modyfikowania, poprawiania, kopiowania, rozpowszechniania, itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłaty dostawcom zagranicznym - nierezydentom, będącym:

* osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą,

* osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej,

* osobami prawnymi

za faktury/umowy dokumentujące zakup licencji na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego z przeznaczeniem ich do dalszej odsprzedaży w Polsce, w Unii i poza krajami Unii Europejskiej (bez prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania, publicznego rozpowszechniania, itp. - czyli bez nabycia praw autorskich) podlegają w Polsce opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i odpowiednio art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze zakres opodatkowania przychodów "u źródła", płatności dokonane na rzecz dostawców zagranicznych za zakupione licencje na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego (bez przeniesienia żadnych innych praw do tego oprogramowania), które będą przeznaczone do dalszej odsprzedaży:

Według Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1, w powiązaniu z art. 13 pkt 8 ww. ustawy, w przypadku zapłaty za zakupioną licencję od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, przychód będzie podlegał w Polsce zryczałtowanemu 20% podatkowi dochodowemu, który będzie pobierany przez płatnika - firmę z chwilą zapłaty. W przypadku udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania osoby fizycznej (uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji wydanym przez właściwy urząd) zastosowana zostanie stawka podatku wynikająca z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie nastąpi pobranie podatku, jeżeli zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie to możliwe. Zapłata będzie rozpatrywana w tym przypadku jako przychód z wolnych zawodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zajęta w stosunku do przedstawionego zdarzenia przyszłego. W pozostałym zakresie wniosku, tj. w podatku dochodowym od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl ust. 1 art. 3 cyt. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 3 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przychody, o których mowa w ust. 1, są uzyskane przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, pod warunkiem że podatnik posiada zaświadczenie o istnieniu zagranicznego zakładu, wydane przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ma on miejsce zamieszkania, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jaki Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nich postanowień. Nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zgodnie z pkt 17.1 ww. Komentarza do art. 12 ww. Konwencji stwierdza, iż wyrażone w Konwencji zasady odnośnie do płatności z tytułu oprogramowania stosuje się również do transakcji dotyczących innych rodzajów wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty.

Zatem, skoro nie wymieniono dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji "należności licencyjnych", należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak "należność licencyjną".

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują takich pojęć jak "projekt", "prezentacja", "grafika", "oprogramowanie komputerowe" czy "należności licencyjne", należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Przepis art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stwierdza się, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory:

Artykuł 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim, zawiera ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego. Natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy i dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, iż niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim programy komputerowe podlegają ochronie według takich samych zasad, jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawie autorskim nie stanowią inaczej. Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc m.in. w postaci "programu źródłowego" i "programu maszynowego", "programu wpisanego do pamięci stałej komputera" itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego, i jak wskazano wcześniej nie ma znaczenia, iż wymieniony został obok dzieła naukowego czy literackiego. Wyliczenie egzemplifikujące zawarte w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawach autorskich, pozwala dopuścić, iż istnieją programy komputerowe, które mogą być jednocześnie dziełem naukowym.

Jednocześnie należy podkreślić fakt, że prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego, zgodnego z prawem autorskim, przekazywane może być na wiele sposobów, z których każdy odmiennie określa kwestie natury praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnych uzgodnień, dotyczących programu.

Zaliczenie należności, wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych prowadzących i nieprowadzących działalności gospodarczej (rezydentów lub nierezydentów), do odpowiedniej kategorii dochodów, z uwzględnieniem regulacji zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umowy przewidującej prawo do korzystania z pojedynczego egzemplarza projektu, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - osoba fizyczna "X", zarejestrowana jako unijny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi sklep internetowy w formie jednosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie pośredniczyć w sprzedaży projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego (dalej: towary) - będzie dokonywać ich zakupu od nierezydentów z przeznaczeniem ich do dalszej odsprzedaży w Polsce, w Unii Europejskiej i poza krajami Unii Europejskiej.

Umowy licencyjne (w tym nadanie numeru licencji) będą zawierane bezpośrednio między twórcą oprogramowania "Y" a nabywcami - końcowymi użytkowanikami.

Kontrahent - twórca programu - osoba fizyczna "Y" prowadząca lub nieprowadząca działalności gospodarczej - udokumentuje sprzedaż towaru fakturą i odpowiednio umową a następnie Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedaży na ww. towar końcowemu użytkownikowi.

Wnioskodawca w trakcie transakcji nie będzie nabywał do użytku własnego (na własne potrzeby), ani nie będzie udzielał żadnych praw autorskich do oprogramowania będącego przedmiotem transakcji. Sprzeda on wcześniej nabyty konkretny pojedynczy egzemplarz projektu, prezentacji, grafiki czy drobnego oprogramowania komputerowego, nie będąc stroną umowy licencyjnej, zawieranej pomiędzy twórcą oprogramowania, a użytkownikiem programu.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 Komentarza OECD do art. 12, jeżeli z umowy zawartej pomiędzy polskim, a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca oprogramowania komputerowego nabywa egzemplarz lub egzemplarze oprogramowania i nie ma między nim a zbywcą żadnej szczególnej umowy dotyczącej zakresu korzystania z takiego oprogramowania, w takim przypadku nie następuje udzielenie prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych. Chodzi tu o sytuację, w której zakres uprawnień nabywcy do korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego jest ograniczony jedynie do działań umożliwiających mu skorzystanie z legalnie zakupionego egzemplarza tego oprogramowania. Tym samym należność za użytkowanie oprogramowania w takim zakresie nie jest należnością licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży licencji na korzystanie z projektów, prezentacji, grafiki, drobnego oprogramowania komputerowego. W takim wypadku czynność prawna polegająca na udzieleniu licencji do korzystania z ww. utworów realizowana jest pomiędzy ich twórcami, tj. zagranicznymi osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą oraz nieprowadzącymi działalności gospodarczej a nabywcami, tj. końcowymi użytkowanikami. Wnioskodawca nie jest użytkownikiem ww. licencji i praw (tekst jedn.: nie nabywa licencji ani praw autorskich na własność, tj. na własny użytek, niezbędnych do korzystania z ww. oprogramowania, czy też w celu sprzedaży tych praw i czerpania z tego korzyści), pośredniczy jedynie w ich dystrybucji (dalszej odsprzedaży) - traktując je jako towar handlowy. Zatem, Wnioskodawca - jako osoba pośrednicząca pomiędzy twórcą pojedynczego egzemplarza ww. oprogramowania a finalnym nabywcą - nie jest stroną umowy licencyjnej, zawieranej między twórcą ww. programów a końcowym użytkownikiem oprogramowania. Wnioskodawca nabywając i odsprzedając przedmiotowe towary wraz z licencją nie nabywa ani nie przenosi praw autorskich ani licencji, wyłącznie pośredniczy w dalszej sprzedaży towarów handlowych. Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów (twórców ww. oprogramowania, tj. zagranicznych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i nieprowadzących działalności gospodarczej) nie stanowią należności licencyjnych, z uwagi na to, że pojedyncze egzemplarze projektu, prezentacji, grafiki, oprogramowania komputerowego oraz licencje na korzystanie z ww. oprogramowania stanowią tylko i wyłącznie towar, którym handluje Wnioskodawca.

Reasumując, należności wypłacane przez Wnioskodawcę twórcom oprogramowania będącymi nierezydentami prowadzącymi działalność gospodarczą nie są objęte dyspozycją art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w tym przypadku istotnie Wnioskodawca nie ma obowiązku jako płatnik poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, jednakże nie z tego powodu, że ww. licencje stanowią przedmiot działalności gospodarczej tychże osób fizycznych lecz z tego powodu, że nie mieszczą się w dyspozycji art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, iż tut. Organ nie jest uprawniony do interpretacji przepisów dotyczących opodatkowania na podstawie zasad ogólnych w kraju beneficjenta płatności (dostawcy zagranicznego), ponieważ zgodnie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych powodów niż wskazał Wnioskodawca.

Jednocześnie, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż płatności dokonane na rzecz nierezydentów nieprowadzących działalności gospodarczej, będą podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należności wypłacane dla ww. twórców oprogramowania - jak zostało wyżej wskazane - nie są objęte uregulowaniami art. 29 cyt. ustawy a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek potrącenia i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.