IBPBII/1/415-736/12/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 21 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 13 września 2012 r. znak: IBPB II/1/415-736/12/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 21 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku, po jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 6 grudnia 1996 r. nabył w ramach wspólnoty majątkowej, wraz z byłą żoną, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Postanowieniem Sądu z dnia 20 sierpnia 2009 r. o podziale majątku wspólnego ustalono następujące składniki majątkowe:

Podziału majątku dokonano w ten sposób że:

* nieruchomość położoną w D. o wartości 435.000,00 zł przyznano na wyłączną własność byłej żonie Wnioskodawcy bez spłat i dopłat na jego rzecz,

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w D. o wartości 224.000,00 zł przyznano Wnioskodawcy bez spłat i dopłat na rzecz byłej żony,

* ustalono wartość majątku wspólnego na łączną kwotę 659.000,00 zł.

W wyniku takiego podziału majątku Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem ww. lokalu mieszkalnego w D. bez spłat i dopłat dla byłej żony - zgodnie z postanowieniem Sądu - oraz nie otrzymał - zgodnie z tym postanowieniem - spłaty i dopłaty. Podział nie był "po równo", ale Wnioskodawca wyraził na to zgodę. Ww. mieszkanie było wprawdzie kupione w 1996 r., tj. w czasie trwania małżeństwa, ale z funduszy, które Wnioskodawca posiadał wcześniej przed zawarciem związku.

W dniu 29 listopada 2010 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie w D. za kwotę 240.000,00 zł oraz złożył do Urzędu Skarbowego zeznanie podatkowe PIT-39, w którym zeznał dochód ze sprzedaży w kwocie 120.000,00 zł, czyli od #189; uzyskanej kwoty, wykazując go jako dochód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie Wnioskodawca przebywa w miejscowości P., gdzie znajduje się dom, będący jego własnością, wybudowany przed zawarciem związku małżeńskiego, czyli nie wchodzący w skład wspólnoty małżeńskiej. Wnioskodawca wykonuje niezbędne prace na przystosowanie ww. obiektu do zamieszkania przez okres całoroczny.

Prawo do gruntu w miejscowości P. Wnioskodawca nabył w dniu 2 maja 1991 r. a w dniu 5 maja 1992 r. uzyskał decyzję i pozwolenie na budową domku letniskowego.

Na podstawie decyzji Urzędu Miejskiego z dnia 16 maja 2012 r. nadano numer porządkowy domu w P. oraz określono tę nieruchomość jako budynek mieszkalny. Na tej podstawie został nadany Wnioskodawcy adres zameldowania a następnie wydany dowód osobisty.

Obecnie Wnioskodawca wykonuje prace związane z modernizacją domu w P., ale kwoty wydatkowane nie przekroczą kwoty podanej w zeznaniu podatkowym. Wszelkie przekształcenia oraz inwestycje modernizacyjne nastąpiły po sprzedaży lokalu mieszkalnego w D. i były finansowane wyłącznie ze środków, które Wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży tego mieszkania.

Na obecną chwile zostały wykonane następujące prace:

* koszt przekształcenia domku letniskowego w budynek mieszkalny,

* wymiana stolarki okiennej,

* ocieplenie budynku płytami styropianowymi,

* tynk zewnętrzny i malowanie,

* ogrzewanie wewnętrzne,

* zakup i wykonanie instalacji gazowej na propan butan,

* zabudowa kuchni.

Planowane są następujące prace:

* odwiert studni głębinowej,

* modernizacja łazienki i w.c.

Wnioskodawca nadmienił, iż od stycznia 2012 r. utrzymuje się również ze środków, które uzyskał ze sprzedaży mieszkania w D., gdyż nie pracuje (od lipca jest zarejestrowany na zasiłku dla bezrobotnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca uważa, że popełnił błąd składając PIT-39, ponieważ uzyskany dochód był wynikiem podziału majątku a nie jego nabyciem. Wartość majątku wspólnego to 659.000,00 zł, z tej kwoty Wnioskodawca otrzymał 224.000,00 zł czyli około 1/3, w postaci lokalu mieszkalnego, który sprzedał po roku od postanowienia Sądu o podziale majątku. Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on płacić podatku od #189; sumy uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, rodzi źródło przychodu z tzw. odpłatnego zbycia i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży tego prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem o powstaniu przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, decyduje ustalenie daty jego nabycia przez Wnioskodawcę.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 1996 r. nabył wraz z ówczesną żoną spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w D. na zasadach wspólności majątkowej. Dnia 20 sierpnia 2009 r., w drodze postanowienia Sądu, nastąpił podział majątku wspólnego byłych małżonków. W wyniku tego podziału, z majątku wspólnego ustalonego na kwotę 659.000,00 zł przyznano Wnioskodawcy ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w D. o wartości 224.000,00 zł a byłej żonie Wnioskodawcy przyznano drugi ze składników tego majątku, tj. nieruchomość obejmującą działkę o powierzchni 0,1143 ha, położoną w D., o wartości 435.000,00 zł. Zgodnie z ww. postanowieniem Sądu podziału majątku dokonano bez obowiązku spłat i dopłat na rzecz każdego z małżonków. Otrzymane w wyniku tego podziału udziały małżonków nie były równe. W dniu 29 listopada 2010 r. Wnioskodawca sprzedał ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w D. za kwotę 240.000,00 zł oraz złożył do Urzędu Skarbowego zeznanie podatkowe PIT-39, wykazując dochód w wysokości 120.000,00 zł.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą, zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Powyższe oznacza, że z chwilą ustania małżeństwa (rozwodu) przestaje istnieć także ustawowa wspólność majątkowa.

Zgodnie z art. 58 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu. Podział majątku dorobkowego byłych małżonków może być dokonany także w terminie późniejszym.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków (byłych małżonków) w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi (byłemu małżonkowi) przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi (byłemu małżonkowi) przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty oraz gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, która to data powinna być uwzględniona przy obliczaniu pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. 1996 r. Przyznanie Wnioskodawcy w 2009 r. na wyłączną własność ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, dokonane w wyniku postanowienia Sądu o podziale majątku wspólnego byłych małżonków (w sytuacji, gdy wartość tego prawa była niższa od przysługującego Wnioskodawcy udziału w majątku wspólnym - nie była ekwiwalentna), oznacza tylko zmianę formy prawnej tego prawa i nie ma wpływu na faktyczną datę nabycia.

Jako, że Wnioskodawca spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nabył w 1996 r. a odpłatnego zbycia tego prawa dokonał w 2010 r., należy stwierdzić, iż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa upłynęło do daty zbycia ponad pięć lat. Zatem czynność sprzedaży nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży przedmiotowego prawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż Wnioskodawca nie miał obowiązku składania w Urzędzie Skarbowym zeznania PIT-39. Może zatem już złożoną deklarację skorygować.

W tym miejscu wskazać należy, iż przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy Ordynacji podatkowej. Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty - art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Korektę zeznania podatkowego należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach tj. obwiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca powinien dokonać korekty zeznania podatkowego PIT-39 za 2010 r. celem wykazania przychodu (dochodu) z tytułu sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w kwocie zero.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, iż z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, odniesienie się do pozostałych pytań Wnioskodawcy, oznaczonych we wniosku nr 3 i 4, należało uznać za bezprzedmiotowe. Skoro bowiem w przedstawionym stanie faktycznym nie powstał przychód podatkowy, to bezzasadnym jest rozstrzyganie o warunkach do zwolnienia z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę w treści wniosku i jego stanowiskiem.

Powyższe oznacza, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu stanu faktycznego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.