IBPBII/1/415-732/10/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynagrodzeń z tytułu umów o dzieło - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynagrodzeń z tytułu umów o dzieło.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie ze statutem wnioskodawca jest jednostką budżetową samorządu województwa nie posiadającą osobowości prawnej. Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z osobami fizycznymi niebędącymi jego pracownikami. Standardowa umowa zakłada powierzenie wykonawcy "sporządzenie oceny merytorycznej nie większej niż... (ilość) wniosków o przyznanie dofinansowania z EFS...". Równocześnie wskazuje, iż liczba wniosków określonych w umowie może ulec zmianie ze względu na szczególny interes zamawiającego. Gdy powierzenie oceny wniosków ponad liczbę określoną w umowie spowoduje zwiększenie wynagrodzenia sporządzana jest nowa umowa z wykonawcą. Wynagrodzenie wykonawcy za wykonanie dzieła określone jest w każdej umowie jako "w kwocie nie większej niż... zł". Ponadto ustalone jest według stawek wynikających z Regulaminu dokonywania oceny merytorycznej projektów. W umowie określony jest tylko graniczny termin wykonania dzieła co w praktyce oznacza, iż niektóre umowy realizowane są w okresie dłuższym niż jeden miesiąc. Podstawą wypłaty wynagrodzenia jest rachunek wystawiony przez wykonawcę. Rachunek jest wystawiany po wykonaniu dzieła. W sytuacji, gdy płatnik zawarł w jednym miesiącu z tym samym wykonawcą jedną lub kilka umów o dzieło a suma z nich wynikająca nie przekroczyła 200 zł płatnik pobiera podatek na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy. W przypadku gdy łączna wartość zawartych w danym miesiącu umów z jednym wykonawcą przekracza kwotę 200 zł płatnik pobiera zaliczkę na podatek zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w oparciu o tak skonstruowane zapisy umowy płatnik postępuje prawidłowo pobierając zryczałtowany podatek od umowy bądź umów zawartych w danym miesiącu, których łączna wartość nie przekracza kwoty 200 zł.

Zdaniem wnioskodawcy, jego postępowanie jest prawidłowe z następujących powodów: Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy suma należności określona w umowie lub w umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika. W opinii wnioskodawcy spełnione są oba warunki gdyż suma wartości umów zawieranych w jednym miesiącu z jednym wykonawcą niebędącym pracownikiem nie przekracza kwoty 200 zł Z analizy wydanych przez Izby Skarbowe interpretacji wynika, iż podatku ryczałtowego nie pobiera się w przypadku gdy z umowy nie wynika wprost kwota należności, którą otrzyma wykonawca a jedynie sposób kalkulacji wynagrodzenia. W przypadku umów zawieranych przez wnioskodawcę kwota należności jest określona wprost w umowie, nie jest tylko określona kwota wynagrodzenia przypadająca do wypłaty w danym miesiącu. Niemniej jednak z przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można wywnioskować, iż istotna jest wartość zawartych a nie wykonanych w danym miesiącu umów. Wobec powyższego postępowanie płatnika można uznać za uzasadnione.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, zdefiniowana w art. 13 ustawy.

W myśl art. 13 pkt 8 powołanej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 tej ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, tj. m.in. umowy o dzieło.

W myśl art. 30 ust. 3 ww. ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy pozwala wysunąć wniosek, iż opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* suma należności określonych w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie może przekroczyć miesięcznie kwoty 200 zł,

* umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Z treści ww. przepisu wyraźnie wynika, że chodzi o kwoty określone w umowie, a nie wypłacone.

Należy podkreślić, iż dla zastosowania normy art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy konieczne jest, aby wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem były spełnione łącznie, a więc kwota należności z tytułu zawieranych umów zlecenia czy umów o dzieło musi być ściśle określona w umowie i nie może przekraczać kwoty 200 zł miesięcznie.

Wobec powyższego w sytuacji, gdy umowy o dzieło zawarte z osobami niebędącymi pracownikami płatnika nie określają kwoty miesięcznej należności, a jedynie określają należność jako zapłatę za wykonanie dzieła w określonym terminie, a nie jako wynagrodzenie miesięczne - przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zastosowania - bowiem zawarte umowy o dzieło nie określają wprost miesięcznej kwoty wynagrodzenia, a jedynie jednorazową należność za wykonanie określonego zadania. Przy tym nie ma znaczenia, że kwota brutto należna wykonawcy z tego samego tytułu faktycznie nie przekracza kwoty 200 zł miesięcznie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyże przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku umów o dzieło zawartych przez wnioskodawcę, w których wprost nie określono miesięcznej należności, powołany przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy nie ma zastosowania. Zatem wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od ww. umów o dzieło winien odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych według uregulowań zawartych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według 18% stawki podatku dochodowego z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu, nawet w sytuacji, gdy płatnik zawarł w jednym miesiącu z tym samym wykonawcą jedną lub kilka umów o dzieło a suma z nich wynikająca nie przekroczyła 200 zł.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.