IBPBII/1/415-686/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 12 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia pracownika, który przekroczył roczną kwotę graniczną podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne:

* w zakresie wykazania w informacji PIT-11 potrąconej w 2009 r. składki chorobowej, która nie została pobrana w 2007 r. i 2008 r. - jest prawidłowe.

* w zakresie wykazania w informacji PIT-11 różnicy powstałej na skutek zawyżonego w 2007 r. i 2008 r. podatku - jest nieprawidłowe

W dniu 25 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego rozliczenia pracownika, który przekroczył roczną kwotę graniczną podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 1 października 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-686/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 12 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2007 r. i 2008 r. osoba obliczająca wynagrodzenie pracownika, który przekroczył roczną kwotę graniczną podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i tym samym został zwolniony z obowiązku odprowadzania tych składek, popełniła błąd nie potrącając składki na ubezpieczenie chorobowe. Tym samym podstawa do opodatkowania została zawyżona i w większej niż należy wysokości został pobrany podatek dochodowy od osób fizycznych:

* w roku 2007 - podatek został zawyżony o kwotę 1 176 PLN,

* w roku 2008 - podatek zawyżono o kwotę 4 187 PLN.

W takiej też wysokości podatek został odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

W roku bieżącym, gdy wnioskodawca dostrzegł popełniony błąd, zostały skorygowane deklaracje do ZUS i odprowadzone należne składki.

Firma nie składa korekt deklaracji PIT-4 ani PIT-4R, gdyż zgodnie z przepisami, podatek w takiej wysokości pobrała i w takiej przekazała do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak należy prawidłowo przeprowadzić rozliczenie pracownika.

Zdaniem wnioskodawcy, różnica powstała na skutek zawyżenia podatku, zwracana w tym roku winna być wykazana w rocznej deklaracji PIT-11 pracownika jako przychód tego roku, tak jak i potrącona w tym roku składka na ubezpieczenie chorobowe, które wnioskodawca odprowadził do ZUS.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z definicji art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) wynika, że podstawę obliczania podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika (...) od przychodu podlegającego opodatkowaniu. Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z treścią art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy.

Z treści art. 38 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R - zarówno za 2007 r. jak i za 2008 r.).

Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. (...).

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2007 r. i 2008 r. wnioskodawca jako płatnik - obliczając wynagrodzenie pracownika, który przekroczył roczną kwotę graniczną podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i tym samym został zwolniony z obowiązku odprowadzania tych składek, popełnił błąd nie potrącając składki na ubezpieczenie chorobowe. Tym samym podstawa do opodatkowania została zawyżona i w większej niż należnej wysokości został pobrany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2007 r. i 2008 r. W takiej też wysokości podatek został odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

W roku bieżącym, gdy wnioskodawca dostrzegł popełniony błąd, zostały skorygowane deklaracje do ZUS i odprowadzone należne składki.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że należy zgodzić się z wnioskodawcą, iż zaistniała sytuacja nie upoważnia go do dokonania korekt wystawianych za 2007 r. i 2008 r. deklaracji PIT-4R, bowiem wystawiane przez niego deklaracje sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika m.in. zaliczek na podatek dochodowy, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

W związku ze wskazaniem przez wnioskodawcę we wniosku, iż niepobrane w 2007 r. i 2008 r. składki na ubezpieczenie chorobowe zostały potrącone w 2009 r., to potrącone i odprowadzone do ZUS w 2009 r. zaległe składki podlegają odliczeniu od dochodu uzyskanego przez pracownika w 2009 r. na zasadach wskazanego powyżej przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż wnioskodawca jako płatnik ww. pobrane (potrącone z dochodu pracownika) składki winien wykazać w informacji PIT-11 wystawionej pracownikowi za 2009 r. W informacji PIT-11 nie wykazuje się jedynie składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a 52c ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W tym zakresie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że różnica powstała na skutek zawyżonego podatku zwracana w tym roku winna być wykazana w informacji PIT-11 za 2009 r.

Należy zauważyć, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, odprowadzając pobraną zaliczkę przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Biorąc pod uwagę obowiązki płatnika nadane mu przez ustawodawcę oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do doliczenia do dochodów pracownika uzyskanych w 2009 r. i wykazania w informacji PIT-11 za 2009 r. różnicy powstałej na skutek zawyżonej przez płatnika w 2007 r. i 2008 r. kwoty zaliczki na podatek. Wnioskodawca bowiem w 2007 r. i 2008 r. pobrał zaliczki na podatek dochodowy i odprowadził do Urzędu Skarbowego w wysokościach nieuwzględniających kwoty składek na ubezpieczenie chorobowe, które winien był potracić i odprowadzić do ZUS (obowiązku tego nie wykonał). Kwotę pobranych zaliczek wykazał w informacjach PIT-11 za te lata.

W oparciu o tak wystawione przez wnioskodawcę informacje PIT-11, które odzwierciedlały stan faktyczny zaistniały w latach 2007 i 2008, pracownik dokonał rozliczenia zobowiązań podatkowych za 2007 r. i 2008 r. w zeznaniach podatkowych. Natomiast w związku z faktem, iż w bieżącym roku nastąpiło potrącenie zaległych składek na ubezpieczenie chorobowe - to wysokość tych składek będzie miała wpływ na kwotę zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych należnego za tenże rok.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.