IBPBII/1/415-682/12/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w imprezie okolicznościowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lipca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w imprezie okolicznościowej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 21 września 2012 r. znak: IBPB II/1/415-682/12/BJ, IBPBI/2/423-937/12/MS wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 28 września 2012 r. (uiszczenie brakującej opłaty).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zorganizowała w czerwcu 2012 r. imprezę okolicznościową w związku z obchodzoną 20-rocznicą jej istnienia.

Wydatki poniesione na zorganizowanie imprezy obejmowały catering, wynajęcie sali, koszty zaproszeń, oprawę muzyczną, noclegi i dojazd dla pracowników oddziałów.

Na obchody jubileuszu zaproszeni zostali wyłącznie pracownicy oraz byli pracownicy/emeryci wraz z osobami towarzyszącymi. Uczestnictwo w imprezie było całkowicie dobrowolne.

Wszystkie wydatki związane ze zorganizowaniem imprezy były sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Zapłata za organizację imprezy była dokonana w sposób zryczałtowany. Spółka nie prowadziła rejestru gości (zbyt duża liczebność załogi, tj. ok. 240 pracowników) i nie jest w stanie stwierdzić, którzy pracownicy wzięli udział w imprezie. Nie jest także możliwe ustalenie dokładnej wartości otrzymanego przez danego pracownika świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udział pracownika w jubileuszu 20-lecia Spółki rodzi dla pracownika konsekwencje w postaci opodatkowania świadczenia podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku potrącania pracownikom zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia, jakim jest udział w imprezie jubileuszowej Spółki. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Udział w imprezie jubileuszowej sfinansowanej ze środków obrotowych Spółki można uznać za świadczenie w naturze, jednak biorąc pod uwagę fakt, że Spółka nie ma możliwości przypisania konkretnego przychodu poszczególnym uczestnikom, przychód u pracowników z tytułu uczestnictwa w tej uroczystości nie powstanie. Nie można uznać usług zakupionych od podmiotów zewnętrznych, w celu zorganizowania jubileuszu, za przychód ze stosunku pracy, ponieważ wysokość kosztów została ustalona w sposób zryczałtowany i nie podlega weryfikacji w zależności od ilości osób, które wzięły udział w imprezie. Spółka nie miała również możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy korzystali z oferowanych świadczeń.

Zdaniem Spółki, w przypadku organizowania imprezy dla pracowników można mówić o przychodzie tylko w sytuacji, gdy możliwe jest ustalenie dokładnej wartości otrzymanego przez danego pracownika świadczenia. Jak bowiem wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem jest wartość otrzymanych świadczeń.

Organ zaznacza, iż przywołując powyżej stanowisko Wnioskodawcy - z uwagi na zakres niniejszej interpretacji - pominięto tę jego część, która odnosi się wyłącznie do uregulowań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w kwestii skutków podatkowych udziału pracowników w imprezie okolicznościowej. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy), tj. m.in. według ceny zakupu - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych (w tym okolicznościowych), a w zasadzie ich wartość.

Z wniosku wynika, iż Spółka zorganizowała w czerwcu 2012 r. imprezę okolicznościową w związku z obchodzoną 20-rocznicą jej istnienia. Wszystkie wydatki związane ze zorganizowaniem imprezy (catering, wynajęcie sali, koszty zaproszeń, oprawa muzyczna, noclegi i dojazd dla pracowników oddziałów) były sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Zapłata za organizację imprezy była dokonana w sposób zryczałtowany. Spółka nie prowadziła rejestru gości (zbyt duża liczebność załogi, tj. ok. 240 pracowników) i nie jest w stanie stwierdzić, którzy pracownicy wzięli udział w imprezie. Nie jest także możliwe ustalenie dokładnej wartości otrzymanego przez danego pracownika świadczenia.

Wnioskodawca uważa, iż udział w imprezie jubileuszowej, sfinansowanej ze środków obrotowych Spółki, można uznać za świadczenie w naturze, jednak biorąc pod uwagę fakt, że Spółka nie ma możliwości przypisania konkretnego przychodu poszczególnym uczestnikom, przychód u pracowników z tytułu uczestnictwa w tej uroczystości nie powstanie.

Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu przychodu nie przesądza fakt korzystania przez uprawnione osoby z wszelkich atrakcji zapewnionych podczas zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezy okolicznościowej, lecz samo otrzymanie przez osoby uczestniczące w imprezie możliwości skorzystania z tychże atrakcji. Postawienie do dyspozycji uczestnikom imprezy wszelkich atrakcji dostępnych na imprezie, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według zasad określonych w cyt. art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumowała, czy i z jakich atrakcji skorzystała, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń (dojazdu, noclegów, wyżywienia i in.) poniesione zostały niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystały z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te miały możliwość skorzystania z atrakcji dostępnych w imprezie okolicznościowej, zaoferowanych im przez Wnioskodawcę - świadczenia związane z tą imprezą zostały im postawione do dyspozycji.

Stanowisko tutejszego organu potwierdza uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10. Sąd przesądził w niej jednoznacznie, że nieodpłatne świadczenie to już samo zagwarantowanie pracownikowi, jak również innym uprawnionym osobom możliwości skorzystania z uprawnienia. O powstaniu przychodu nie decyduje natomiast okoliczność faktycznego skorzystania ze świadczenia. Ważnym jest, że dana osoba świadczenie to otrzymała.

W świetle przepisów prawa podatkowego nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w przypadku organizowania imprezy dla pracowników można mówić o przychodzie tylko w sytuacji, gdy możliwe jest ustalenie dokładnej wartości otrzymanego przez danego pracownika świadczenia.

Skoro Wnioskodawca poniósł koszty zapewnienia pracownikom realizacji atrakcji związanych z imprezą okolicznościową, to w konsekwencji przedmiotem świadczenia, które uzyskali pracownicy, była możliwość skorzystania z takich atrakcji, a nie ich realizacja. Dlatego też w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę.

Należy podkreślić, iż nieodpłatnym świadczeniem - w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym - nie są poszczególne atrakcje dostępne w ramach imprezy (jak posiłki, napoje, itd.), ale bezpłatny udział w zorganizowanej imprezie okolicznościowej. Zatem potwierdzeniem otrzymania nieodpłatnego świadczenia przez pracownika jest jego uczestnictwo w adresowanej do niego imprezie, sfinansowanej przez pracodawcę. Tym samym otrzymanie nieodpłatnego świadczenia nie może być utożsamiane z jego skonsumowaniem i od tego uwarunkowane jego zaliczenie do przychodu podatkowego. Aby bowiem coś skonsumować należy tym najpierw dysponować (mieć postawione do dyspozycji), a w tym przypadku - otrzymać. Z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania czy napoje skonsumował pracownik, jak również czy skorzystał z noclegu, przejazdu oraz w jakim zakresie skorzystał z innych atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

Nie sposób też zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku nie można ustalić czy pracownik skorzystał i w jakim zakresie ze świadczenia, co tym samym czyni niemożliwym przypisanie konkretnego przychodu danej osobie.

Warto tutaj zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą więc stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania. Rolą Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, jest działalnie w taki sposób, aby przekazując świadczenie mógł ustalić jego wartość. To na nim ciąży bowiem obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w prawidłowej wysokości. Zauważyć przy tym należy, iż nie wydaje się możliwym, aby Wnioskodawca organizując imprezę okolicznościową nie miał wiadomości, ile osób weźmie w niej udział.

Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją imprezy okolicznościowej dla zaproszonych pracowników nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Wartość świadczenia, jaką Spółka winna doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc łączną kwotę kosztów zorganizowania imprezy przez liczbę osób zaproszonych (wszystkich, jeśli impreza przewidziana była dla wszystkich aktualnych i byłych pracowników i jeśli przy organizowaniu imprezy - w celu chociażby kalkulacji kosztów - Spółka nie sporządzała listy osób, które zadeklarowały swój udział) a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko osobom uczestniczącym w imprezie.

Przy czym zaznaczyć trzeba, iż łączna wartość kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę przypadająca na pracownika i osoby towarzyszące stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Należy bowiem zwrócić uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, osoba towarzysząca nie otrzymałaby tego świadczenia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż świadczenia uzyskane przez pracowników w związku z udziałem w imprezie okolicznościowej, sfinansowane ze środków obrotowych, stanowią nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym podkreślić należy, iż ww. świadczenia stanowią przychód tylko dla osób, które faktycznie w imprezie uczestniczyły.

Świadczenie to - w przypadku pracowników jak i towarzyszących im osób - należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (doliczając do tego przychodu również wartość świadczenia przypadającą na każdą osobę towarzyszącą pracownikowi).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.