IBPBII/1/415-660/13/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych za udostępnianie we własnych aplikacjach mobilnych miejsca na reklamę firmie X - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych w zamian za udostępnianie we własnych aplikacjach mobilnych miejsca na reklamę firmie X.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Pracuje na podstawie umowy o pracę na stanowisku programisty. W ramach rozwijania umiejętności, w czasie wolnym tworzy aplikacje mobilne. Aplikacja mobilna jest to program komputerowy/gra działająca na urządzeniach mobilnych typu smartphone/tablet.

Wnioskodawca wskazuje, iż proces wytwarzania i publikacji aplikacji polega na:

* własnoręcznym zaprogramowaniu aplikacji za pomocą narzędzi programistycznych;

* dokonaniu kompilacji, w efekcie której powstaje program możliwy do uruchomienia;

* umieszczeniu aplikacji w serwisach zwanych marketami; serwisy te umożliwiają użytkownikom nieodpłatne pobranie i instalowanie aplikacji na swoich urządzeniach mobilnych.

Wnioskodawca jako twórca aplikacji zachowuje do nich pełne prawa autorskie i majątkowe.

Wnioskodawca jest również uczestnikiem programu partnerskiego o nazwie (...), którego organizatorem jest firma X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Przystąpienie do programu wymagało od Wnioskodawcy zaakceptowania warunków współpracy, za pomocą formularza na stronie internetowej. Współpraca z programem (...) polega na umieszczeniu odpowiedniego kodu w aplikacjach mobilnych, co powoduje wyświetlanie reklam. Reklamy te widoczne są dla użytkowników aplikacji. Po każdym kliknięciu w reklamę, na koncie organizatora programu gromadzone są środki pieniężne w dolarach amerykańskich (USD). Po zgromadzeniu kwoty co najmniej 100 USD, środki te zostają wypłacane. Przelewy dokonywane są nie częściej niż raz w miesiącu. W przypadku Wnioskodawcy przelew jest dokonywany na konto złotówkowe w polskim banku, a więc, przewalutowania dokonuje bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychody uzyskane od podmiotu zagranicznego (za pomocą programu partnerskiego) należy traktować jako inne źródła przychodów.

2. W jaki sposób przychody uzyskane od podmiotu zagranicznego (za pomocą programu partnerskiego) powinny być rozliczane oraz wykazywane w rocznym zeznaniu podatkowym.

3. Czy dla innych źródeł przychodów należy wpłacać zaliczkę na podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane od podmiotu zagranicznego należy traktować jako inne źródła przychodów. Przychód ten ulega opodatkowaniu przy zastosowaniu skali podatkowej i winien on być wykazywany w rocznym zeznaniu podatkowym za pomocą formularza PIT-36 w części D, poz. 8 - jako inne źródła. W przypadku innych źródeł przychodów nie należy wpłacać zaliczki na podatek, gdyż całość podatku należy wpłacić przy składaniu rocznego zeznania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza, najem, dzierżawa oraz inne źródła.

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 tejże ustawy. Zgodnie z tą definicją, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową; polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż; polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tegoż przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze - nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie - nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Pracuje na podstawie umowy o pracę na stanowisku programisty, a w czasie wolnym tworzy aplikacje mobilne, które umieszcza w serwisach umożliwiających ich nieodpłatne pobranie i instalowanie (zachowując do nich pełne prawa autorskie i majątkowe). Wnioskodawca przystąpił do programu partnerskiego firmy X, z siedzibą w Stanach Zjednoczonych, akceptując warunki współpracy za pomocą formularza na stronie internetowej. Współpraca z programem polega na umieszczeniu odpowiedniego kodu w aplikacjach mobilnych, co powoduje wyświetlanie reklam widocznych dla użytkowników aplikacji. Z tego tytułu, na koncie organizatora programu (firmy X.) gromadzone są środki pieniężne w dolarach amerykańskich (USD) i po zgromadzeniu kwoty co najmniej 100 USD, środki te zostają wypłacane Wnioskodawcy na jego konto złotówkowe w polskim banku, po uprzednim przewalutowaniu przez bank.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż czynności związane z uzyskaniem przychodu z tytułu udostępniania miejsca reklamowego w prywatnych aplikacjach mobilnych - jeżeli nie wypełniają przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy zakwalifikować do tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy.

Konsekwencją takiej klasyfikacji źródła przychodu, tj. - inne źródła, jest spoczywający na podatniku, który osiągnie omawiany przychód, obowiązek wykazania go, łącznie z innymi dochodami w zeznaniu podatkowym (PIT-36), składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego nie ciążą na nim obowiązki wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.