IBPBII/1/415-643/14/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Organu - 8 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 24 października 201 4 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty kwot zasądzonych wyrokiem sądu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty kwot zasądzonych wyrokiem sądu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 13 października 2014 r. znak: IBPB II/1/415-643/14/MCZ, wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 24 października 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni była prezesem spółki z o.o. Była pracownica spółki, wniosła sprawę do Sąd Pracy, który wyrokiem nakazał spółce z o.o. wypłatę zaległych wynagrodzeń (ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oraz odszkodowanie za okres od czerwca do sierpnia 2012 r.) w łącznej wysokości 8.013,17 zł brutto. Ponieważ spółka z o.o. nie wypłaciła świadczeń orzeczonych wyrokiem Sadu Pracy była pracownica skierowała sprawę do Sądu cywilnego przeciwko Wnioskodawczyni jako byłej prezes spółki. Powódka stwierdziła przed Sądem, że żąda wypłacenia kwoty brutto po jej otrzymaniu sama zapłaci zaliczkę na PIT-4 i składki ZUS od otrzymanego wynagrodzenia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymała jako pozwana wyrok zasądzający wypłacenie powódce kwoty zaległego wynagrodzenia w wysokości brutto. Wniosek o interpretację dotyczy zatem Wnioskodawczyni jako byłego prezesa zarządu spółki, której powódka była pracownicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką kwotę ma wypłacić Wnioskodawczyni byłej pracownicy spółki z o.o. - brutto czy netto.

Wnioskodawczyni jako były prezes zarządu spółki z o.o. i osoba pozwana o zapłatę powódce zaległych świadczeń związanych z wynagrodzenia za pracę w kwotach brutto uważa, że jest to niezgodne z prawem. Spółka otrzymała tytuły wykonawcze na zapłatę składek ZUS i zaliczek na podatek PIT-4, które zostały byłej pracownicy potrącone w liście płac i nie odprowadzone do ZUS i Urzędu skarbowego.

W ocenie Wnioskodawczyni, przepisy i sposób naliczania wynagrodzeń nie pozwalają na wypłacenie kwot brutto, ale netto (po obliczeniu i potrąceniu pracownikowi należnych składek ZUS i zaliczki na PIT-4)

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, jako osoba zobowiązana ww. wyrokiem, sądu do wypłacenia wynagrodzenia, że wynagrodzenie brutto orzeczone wyrokiem Sądu powinno być pomniejszone o składki ZUS i podatek PIT-4 i wypłacona powinna być kwota netto, czyli w tym konkretnym przypadku 6.683,88 zł. (wynika to z list płac).

Zdaniem Wnioskodawczyni, składki ZUS i zaliczki na podatek dochodowy są elementem rozrachunków spółki z ZUS i Urzędem skarbowym.

Na tle stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b cyt. wyżej ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 27b ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy stanowi, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu - art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) - art. 38 ust. 1a ww. ustawy.

Stosownie do art. 299 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030) jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że była pracownica spółki z o.o., w której Wnioskodawczyni pełniła funkcję prezesa zarządu spółki, wniosła sprawę do Sąd Pracy, który wyrokiem nakazał spółce z o.o. wypłatę zaległych wynagrodzeń, tj. ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oraz odszkodowanie za okres od czerwca do sierpnia 2012 r. w łącznej wysokości 8.013,17 zł brutto. Ponieważ spółka z o.o. nie wypłaciła świadczeń orzeczonych wyrokiem Sądu Pracy była pracownica skierowała sprawę do Sądu cywilnego przeciwko Wnioskodawczyni jako byłej prezes spółki. Wyrokiem Sądu Wnioskodawczyni została zobligowana do wypłacenia powódce tytułem świadczeń związanych z zaległym wynagrodzeniem kwoty 8.013,17 zł brutto.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłacenie byłej pracownicy kwoty 8.013,17 zł zasądzonej wyrokiem Sądu jest niezgodne z prawem, gdyż przepisy i sposób naliczania wynagrodzeń nie pozwalają na wypłacenie kwot brutto, ale kwoty netto (po obliczeniu i potrąceniu pracownikowi należnych składek ZUS i zaliczki na podatek dochodowy). Wobec tego Wnioskodawczyni, jako osoba zobowiązana ww. wyrokiem sądu do wypłacenia wynagrodzenia, uważa że kwota 8.013,17 zł powinna być pomniejszona o składki ZUS i podatek dochodowy (PIT-4), czyli w tym konkretnym przypadku powinna być wypłacona kwota 6.683,88 zł. Ww. składki i zaliczki są elementem rozrachunków spółki z ZUS i Urzędem skarbowym a Spółka otrzymała tytuły wykonawcze na zapłatę składek ZUS i zaliczek na podatek, które zostały potrącone byłej pracownicy w liście płac i nie odprowadzone do ZUS i Urzędu skarbowego.

Ze stanowiskiem Wnioskodawczyni nie można się zgodzić.

Na podstawie art. 299 § 1 ww. ustawy - Kodeksu spółek handlowych Wnioskodawczyni, jako były prezes zarządu Spółki z o.o. jest osobą odpowiedzialną za zobowiązania tej spółki, których nie można zaspokoić z majątku spółki. Przepis ten reguluje odpowiedzialność członków zarządu wobec osób trzecich, tzn. wierzycieli spółki. Wierzycielem tym może być zarówno podmiot trzeci, jak i wspólnik spółki z o.o. W sytuacji więc niewykonania przez spółkę z o.o. zobowiązania pieniężnego możliwe jest dochodzenie od członka zarządu odszkodowawczego świadczenia pieniężnego.

Wobec tego stwierdzić należy, że analiza stany faktycznego sprawy i powołanych wyżej przepisów prawa nie pozwala na uznanie, że Wnioskodawczyni w związku z wyrokiem sądu cywilnego stała się płatnikiem w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej i, że mają do niej zastosowanie ww. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące obowiązków płatników.

Z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jako płatnicy zaliczki obowiązane są pobierać zakłady pracy. Wnioskodawczyni w opisanym stanie faktycznym nie wypłaca zasądzonej kwoty jako zakład pracy ale jako były prezes zarządu spółki z o.o. zobowiązany do wypłaty na podstawie wyroku sądowego. Wnioskodawczyni nie była stroną umowy o pracę z powódką (pracownicą spółki z o.o.). Stroną była spółka z o.o. Wnioskodawczyni została zobowiązana do wypłacenia świadczeń z tytułu odpowiedzialności za zobowiązania spółki z o.o., których spółka nie wypłaciła. Kwota do wypłaty została zasądzona przez sąd cywilny. Wobec powyższego Wnioskodawczyni nie stała się płatnikiem w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaconego świadczenia dla byłej pracownicy spółki z o.o.

Zatem, nie będąc płatnikiem podatku dochodowego Wnioskodawczyni nie może zastosować przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących płatników i tym samym nie jest uprawniona do pomniejszenia kwoty 8.013,17 zł zasądzonej wyrokiem Sądu cywilnego o zaliczkę na podatek dochodowy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.