IBPBII/1/415-64/09/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 stycznia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 11 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego rozliczenia rocznego na podstawie otrzymanego od pracodawcy PIT-11 - jest nieprawidłowe

W dniu 21 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego rozliczenia rocznego na podstawie otrzymanego od pracodawcy PIT-11.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 27 lutego 2009 r. Znak: IBPBII/1/415-64/09/BD wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 11 marca 2009 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W okresie od 1 lipca 2002 r. do 31 maja 2008 r. wnioskodawczyni była zatrudniona w N.... W 2008 r. wnioskodawczyni faktycznie pracowała od 1 lutego 2008 r. do 31 maja 2008 r. Wcześniejszy okres jest objęty wyrokiem, za który to okres przysługiwało wnioskodawczyni wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Egzekucja tych należności została rozpoczęta, ale ze względu na to, że nadano jej niewłaściwy bieg, nie została ukończona. Komornik odmówił dalszego jej prowadzenia w związku z powyższym Sąd Pracy wydał postanowienia, zawiadamiając ZUS, Urząd Skarbowy celem egzekucji należności. Urząd Skarbowy przekazał akta sprawy do komornika, który odmówił egzekucji. W związku z powyższym Sąd wydał drugie postanowienie z dnia 27 sierpnia 2008 r. i wniosek egzekucyjny przekazał komornikowi sądowemu, który ponownie odmówił egzekucji. Pracodawca wystawił dla wnioskodawczyni nieprawidłowo wyliczone rozliczenie PIT-11 za 2008 r., doliczając do kwoty wypracowanej w ciągu czterech miesięcy (luty - maj 2008 r.) należności zasądzone prawomocnym wyrokiem to jest od lipca 2003 r. do stycznia 2008 r.

W uzupełnieniu wniosku pismem z dnia 8 marca 2009 r., wnioskodawczyni zaznaczyła, iż należności zasądzone prawomocnym wyrokiem wypłacone przez pracodawcę wpłynęły na konto wnioskodawczyni dnia 27 września 2007 r. kwota 694 zł, 4 lutego 2008 r. kwota 1500 zł oraz 13 lutego 2008 r. kwota 21375,70 zł. Ponadto wnioskodawczyni nadmienia, że otrzymała od komornika przekazem pocztowym kwotę 7337,72 zł w dniu 6 marca 2008 r., o którą upomniał się pracodawca pisemnie oświadczając, że tę kwotę wnioskodawczyni niesłusznie otrzymała, gdyż są to pieniądze przeznaczone na zapłatę zaległego ZUS i podatku. Pracodawca zażądał zwrotu tej kwoty grożąc wnioskodawczyni wytoczeniem procesu i postępowaniem komorniczym. Wnioskodawczyni zwróciła pracodawcy pieniądze otrzymane od komornika w dniu 15 marca 2009 r. W późniejszym czasie uzyskała od komornika informację, iż niesłusznie tą kwotę oddała pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak ma być sporządzone rozliczenie roczne za 2008 r. jeżeli wnioskodawczyni faktycznie przepracowała 4 miesiące u pracodawcy.

Zdaniem wnioskodawczyni, zgodnie z art. 8 i art. 30 Ordynacji podatkowej pracodawca będący płatnikiem miał ustawowy obowiązek pobrania podatku i wpłacenia go organowi podatkowemu. Jeżeli płatnik tego nie uczynił to sam za to odpowiada. Zgodnie z art. 803 kodeksu postępowania cywilnego tytuł wykonawczy stanowi podstawę do egzekucji o całe objęte nim roszczenie, a zgodnie z art. 1029 i 1030 kodeksu postępowania cywilnego komornik jest zobowiązany dokonać podziału należności między głównego wierzyciela i inne osoby, których interes jest zabezpieczony. Wnioskodawczyni uważa, że nie ma odrębnego obowiązku rozliczenia z urzędem skarbowym kwot zasądzonych prawomocnym wyrokiem i ściąganych przez komornika, gdyż to na komorniku ciąży obowiązek rozliczenia zobowiązań wobec stron, w tym urzędu skarbowego, jeżeli płatnik tego nie uczynił. Tak więc zdaniem wnioskodawczyni, w rozliczeniu rocznym za 2008 r. powinna wykazać wyłącznie kwoty uzyskane ze stosunku pracy u tego pracodawcy za czas faktycznie przepracowany to jest od lutego do maja 2008 r. Doliczenie kwoty z 5 lat, zasądzonej prawomocnym wyrokiem tytułem wynagrodzenia do dochodów za 2008 r. byłoby zdaniem wnioskodawczyni krzywdzące w odniesieniu do skali podatkowej, gdyż w 2008 r. ta kwota nie była przez wnioskodawczynię wypracowana.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Treść art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 39 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5.

Natomiast zgodnie z treścią art. 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy za zakład pracy wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Tak więc, na komorniku sądowym spoczywa również obowiązek terminowego przekazania informacji podatkowej (PIT-11) podatnikowi i właściwemu organowi podatkowemu oraz przekazania pobranych zaliczek na rachunek tego organu zgodnie z przepisem art. 32 ww. ustawy.

W informacji PIT-11 płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31 i 42e winni wykazać m.in. kwotę przychodu oraz kwotę pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego wynika, iż na podstawie wyroku sądowego, wnioskodawczyni zasądzono kwotę tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Na podstawie orzeczenia sądu pracodawca dokonał wypłaty tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy na konto wnioskodawczyni w 2007 r. i 2008 r. Dodatkowo wnioskodawczyni nadmienia, iż w 2008 r. przepracowała u pracodawcy tylko 4 miesiące, a on wystawił PIT- 11 łącznie z doliczeniem wypłaconej kwoty zasądzonej prawomocnym wyrokiem sądowym tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Organ podatkowy wyjaśnia, że w takim przypadku również przychód z tytułu zasądzonej kwoty jest przychodem ze stosunku pracy w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji, nawet jeśli dotyczy lat ubiegłych. Tym samym, jeżeli wypłata wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w poprzednich latach nastąpiła w 2007 r. i 2008 r. to stanowi ona przychód w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji w danym roku podatkowym. Co w konsekwencji winno znaleźć odzwierciedlenie w informacji podatkowej PIT-11 za 2007 r. i 2008 r. sporządzonej przez dokonującego wypłaty czyli w tym przypadku przez pracodawcę.

Ta sama zasada będzie miała zastosowanie w stosunku do ewentualnych wypłat dokonywanych przez komornika gdyż wnioskodawczyni we wniosku nadmienia, iż otrzymała również kwotę przekazaną przez komornika w drodze egzekucji w dniu 6 marca 2008 r. zgodnie z powołanym powyżej art. 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, pracodawca wnioskodawczyni prawidłowo wystawił PIT-11 zawierając w nim dochody osiągnięte przez wnioskodawczynię w 2008 r., a więc wypłacone przez niego w tym samym roku na podstawie wyroku sądowego kwoty tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy jak również kwoty za przepracowane przez wnioskodawczynię 4 miesięcy w 2008 r. PIT- 11 wnioskodawczyni powinna również otrzymać od komornika za wyegzekwowaną kwotę, którą wnioskodawczyni otrzymała również w 2008 r. Tak więc na wnioskodawczyni będzie spoczywał obowiązek by w rozliczeniu rocznym za 2008 r. zsumować dochody z PIT-11 otrzymanych od pracodawcy jak i komornika łącznie z innymi dochodami.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając zatem na uwadze ww. przepis, jak również postanowienie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym - podatnik zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym, składanym za dany rok, wszystkie otrzymane w danym roku podatkowym przychody (dochody), z wyjątkiem tych, które korzystają ze zwolnienia lub w stosunku do których zaniechano poboru podatku. Zatem w zeznaniu tym należy wykazać również wynagrodzenia zaległe, wypłacone w roku, za który składane jest zeznanie.

Zgodnie z treścią art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej podatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Powyższe nie oznacza jednakże, iż podatnik nie jest zobowiązany do wykazania całego dochodu (przychodu) w zeznaniu podatkowym i określenia w nim podatku należnego od dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym, a następnie uiszczenia tegoż podatku na konto właściwego organu podatkowego.

Końcowo nadmienia się, iż zgodnie z art. 26 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawczyni nie mogło zostać uznane za prawidłowe.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.