IBPBII/1/415-613/12/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazywania bonów w zamian za polecenie i zareklamowanie usług Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazywania bonów w zamian za polecenie i zareklamowanie usług Spółki.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 22 sierpnia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-613/12/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 6 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka pomaga poszkodowanym w wypadkach jako prawny pełnomocnik w dochodzeniu odszkodowania w całym procesie odszkodowawczym. W ramach rosnącej konkurencji konieczne jest prowadzenie działań zmierzających do osiągnięcia przewagi nad innymi firmami w branży.

Spółka zamierza zatem w ramach reprezentacji i reklamy zorganizować promocję "Poleć nas" z wykorzystaniem bonów. Bony będą wręczane osobom, które spełnią wszystkie warunki wskazane w regulaminie promocji, tj. zarówno klientom Spółki, jak i osobom postronnym (nie będącymi klientami Spółki), pod warunkiem spełnienia warunków z pkt 1 regulaminu. Regulamin promocji stanowi załącznik do wniosku ORD-IN. Wysokość bonów jest z góry ustalona i wynosi 50 zł.

Zadaniem osób biorących udział w promocji jest promowanie Spółki i usług przez nią oferowanych wśród potencjalnych klientów. Spółka oczekuje znacznego zwiększenia zainteresowania swoją ofertą, a tym samym wzrostu klientów na swoje usługi.

W piśmie z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data wpływu - 6 września 2012 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w żadnym momencie trwania promocji, tj. ani w chwili przekazania bonu, ani w chwili skorzystania z bonu nie dochodzi do powstania przychodu. Spółka uważa, że przeprowadzenie promocji będzie neutralne podatkowo, zatem nie będą na niej ciążyć żadne obowiązki płatnicze ani sprawozdawcze. W szczególności Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzania żadnych informacji podatkowych, ani deklaracji podatkowych oraz składania ich do organu podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione przez Spółkę działania mają charakter promocji i reklamy. Z definicji słownikowej wynika, iż promocja to m.in. działania zmierzające do zwiększenia popularności firmy i jej produktów, do zwiększenia sprzedaży jakiegoś towaru, np. poprzez reklamowanie, lansowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, ewentualne nieodpłatne świadczenie związane ze skorzystaniem przez posiadacza z uprawnienia, jakim jest bon, korzystałoby ze zwolnienia od podatku w związku z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 68a cyt. ustawy wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez osobę korzystającą z bonu w związku z promocją i reklamą nie przekracza kwoty 100,00 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z wniosku wynika, iż Spółka pomaga poszkodowanym w wypadkach jako prawny pełnomocnik w dochodzeniu odszkodowania w całym procesie odszkodowawczym. W ramach rosnącej konkurencji konieczne jest prowadzenie działań zmierzających do osiągnięcia przewagi nad innymi firmami w branży. Spółka zamierza zatem w ramach reprezentacji i reklamy zorganizować promocję "Poleć nas" z wykorzystaniem bonów. Warunki i zasady przyznawania bonów wynikają z regulaminu promocji. Bony będą wręczane osobom, które spełnią wszystkie warunki wskazane w regulaminie promocji, tj. zarówno klientom Spółki, jak i osobom postronnym (niebędącym klientami Spółki), pod warunkiem spełnienia warunków z pkt 1 regulaminu. Promocja polega zaś na tym, że uczestnik tej promocji jest nagradzany bonem o wartości 50 zł za to, że poleci, zapromuje lub zareklamuje usługi organizatora promocji. Klienci, którzy otrzymują bony nie podpisują żadnej umowy z organizatorem promocji. Bony upoważniają do nabywania towarów i usług w placówkach handlowych, które mają umowy z firmą dystrybuującą bony.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest otrzymanie nieodpłatnego świadczenia. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003).

Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma więc zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne takie jak np.: kalendarze, upominki i drobne prezenty w postaci materiałów piśmiennych. Tym samym nieodpłatne świadczenie to świadczenie stanowiące przysporzenie tylko po stronie obdarowanego nie związane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem "obdarowanego" na rzecz "darczyńcy".

Ponadto, żeby stwierdzić, czy świadczenia korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy należy rozstrzygnąć czy są one otrzymane przez uczestników w związku z promocją lub reklamą. Przyjmując definicję promocji i reklamy - zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN - za reklamę uważa się rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach, natomiast promocja obejmuje rozmaite czynności zwłaszcza reklamowe, wystawiennicze, podjęte dla poinformowania o walorach oferowanego produktu. Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, iż reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu lub skorzystania z usług.

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym osoby fizyczne uzyskują nieodpłatne świadczenie jest ustalenie, czy spełniająca świadczenie Spółka uzyskuje wzajemną korzyść majątkową i czy osoby te istotnie otrzymują świadczenie nieodpłatne - czyli świadczenie za "nic". Jak wynika z wniosku, zadaniem osób biorących udział w promocji jest promowanie Spółki i usług przez nią oferowanych wśród potencjalnych klientów. Spółka oczekuje znacznego zwiększenia zainteresowania swoją ofertą, a tym samym wzrostu klientów na swoje usługi.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż nie można uznać za nieodpłatne świadczenie wskazanych we wniosku bonów, gdyż jak wykazano powyżej nieodpłatne świadczenie to świadczenie nie wiążące się z żadnym zobowiązaniem wzajemnym, a z wniosku wynika, że bony będą wręczane osobom fizycznym (klientom Spółki oraz osobom niebędącym klientami Spółki) w zamian za polecenie, zapromowanie lub zareklamowanie usług Spółki. Uczestnicy promocji nie będą więc otrzymywać nieodpłatnych świadczeń, ale świadczenia (bony pieniężne) stanowiące wynagrodzenie za przyczynienie się do zwiększenia liczby klientów korzystających z usług Spółki.

A zatem otrzymane przez osoby fizyczne bony w ramach prowadzonej akcji promocyjnej nie będą podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w żadnym momencie trwania promocji nie dochodzi do powstania przychodu (przeprowadzenie promocji będzie neutralne podatkowo), zatem nie będą na nim ciążyć żadne obowiązki płatnicze ani sprawozdawcze. Wartość przekazanych bonów - w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowić będzie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Na Wnioskodawcy nie będzie jednakże ciążyć obowiązek poboru zaliczki na podatek, Wnioskodawca zobowiązany będzie natomiast - stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do sporządzenia informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z tym przepisem osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Informacja w tym zakresie została przez Organ przekazana Wnioskodawcy w wezwaniu do uzupełnienia wniosku, gdzie zaznaczono, że Wnioskodawca winien przedstawić we wniosku wyczerpująco opis stanu faktycznego, bez odsyłania do załączonych dokumentów. Wydając niniejszą interpretację Organ oparł się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.