IBPBII/1/415-596/09/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie opodatkowania wycieczki sfinansowanej bądź dofinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla pracowników i ich współmałżonków oraz dzieci - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie opodatkowania wycieczki sfinansowanej bądź dofinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla pracowników i ich współmałżonków oraz dzieci.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Urząd Gminy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udziela pomocy swoim pracownikom w oparciu o ustawę z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i przyjęty Regulamin gospodarowania środkami powyższego Funduszu. Wśród form udzielanej pomocy m.in. występuje finansowanie lub dofinansowanie świadczeń o charakterze rzeczowym i pieniężnym.

Z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych następuje finansowanie lub dofinansowanie wycieczek pracownikowi, jego współmałżonkowi i ich dzieciom. Urząd udzieloną pomoc pracownikowi, jego współmałżonkowi i ich dzieciom traktuje jako przychód pracownika o charakterze pieniężnym podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych (w wysokości 18%). Należny podatek winien być potrącony z wynagrodzenia pracownika. Uzyskany z tego tytułu przychód winien być wykazywany w deklaracji PIT-11 w poz. 36.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko Urzędu w kwestii wykazywania pomocy udzielonej pracownikowi i jego członkom rodziny (współmałżonkowi i ich dzieciom) polegającej na finansowaniu lub dofinansowaniu z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wycieczek jako przychodu pracownika (ujmowanego w PIT-11).

Zdaniem wnioskodawcy, pomoc finansowa udzielona z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla członków rodziny pracownika (współmałżonka i ich dzieci) polegająca na finansowaniu lub dofinansowaniu wycieczek jest pomocą o charakterze pieniężnym i winna być ujęta jako przychód pracownika (wykazana w PIT-11).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wycieczki sfinansowanej bądź dofinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla pracowników i ich współmałżonków oraz dzieci.

W pozostałym zakresie wniosek rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi Znak: IBPB II/1/415-594/09/BD, IBPB II/1/415-595/09/BD.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Należy bowiem podkreślić, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, to członkowie rodziny pracownika nie otrzymaliby od jego pracodawcy świadczeń. Tym samym wartość tychże świadczeń, jako że, świadczenia te mają źródło w stosunku pracy należy zaliczyć je do przychodu pracownika.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika (czy też członków jego rodziny), wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Należy bowiem podkreślić, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, to członkowie rodziny pracownika nie otrzymaliby od jego pracodawcy świadczeń. Tym samym wartość tychże świadczeń, jako że świadczenia te mają źródło w stosunku pracy należy, zaliczyć do przychodu pracownika.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Zatem z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym. Podkreślić należy przy tym, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż pracownicy wraz z członkami rodziny otrzymają świadczenia w postaci sfinansowania (lub dofinansowania) ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych kosztów wycieczki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż jeżeli sfinansowanie kosztów wycieczki, odbywa się poprzez zakup wycieczki przez pracodawcę (to on jest nabywcą tej usługi), a więc przedmiotem świadczenia nie jest rzecz lecz usługa turystyczna, to tego rodzaju świadczenie nie będzie korzystało ze zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, bowiem świadczenie to nie jest ani świadczeniem rzeczowym ani świadczeniem pieniężnym, o którym mowa w powołanym przepisie - jest usługą. Takiej kwalifikacji tegoż świadczenia nie zmieni sytuacja, w której część kosztów wycieczki pokrywana będzie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a część pokrywana będzie przez pracowników. W takim przypadku pracodawca jest zobowiązany do zakwalifikowania ww. świadczenia (tj. sfinansowania lub dofinansowania kosztów wycieczki) do przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym do pobrania stosownej zaliczki na podatek dochodowy, a następnie wykazania tegoż przychodu w informacji PIT-11.

Natomiast w przypadku gdy finansowanie lub dofinansowanie kosztów wycieczki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych odbywa się w warunkach, gdy nabywcami wycieczki (kupującymi wycieczkę) będą pracownicy (i ich rodziny), a pracodawca przekaże im na ten cele środki pieniężne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to wówczas wartość tegoż świadczenia, do kwoty nieprzekraczającej 380 zł - jako, że jest to świadczenie pieniężne (pracodawca nie przekazuję pracownikom nabytej usługi wycieczki) - będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji jednak gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas tą różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu i odprowadzić stosowną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a następnie wykazać w informacji PIT-11.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.