IBPBII/1/415-595/10/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika kosztów wynajmu przez pracodawcę dla swoich pracowników sali gimnastycznej finansowanych ze środków obrotowych Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika kosztów wynajmu przez pracodawcę dla swoich pracowników sali gimnastycznej finansowanych ze środków obrotowych Spółki.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 17 czerwca 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-433/10/BD; IBPB II/1/415-595/10/BD wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 22 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca-Spółka z branży komunalnej, wynajeła salę gimnastyczną dla swoich pracowników. Pracownicy po godzinach pracy mogą spotkać się na wynajętej sali gimnastycznej, i w tym czasie grać np. w koszykówkę lub piłkę siatkową. Pracownicy nie deklarują na żadnej liście chęci uczestnictwa w tych zajęciach. Opłata za wynajem sali jest opłatą ryczałtową, niezależnie od ilości pracowników korzystających z wynajętej sali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy korzystanie przez pracownika z sali gimnastycznej, za wynajem której koszty ponosi pracodawca ze środków obrotowych, powoduje powstanie u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, pokrycie przez Spółke kosztów z tytułu wynajęcia sali gimnastycznej na rzecz swoich pracowników, nie powoduje powstania u tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w tym miejscu przywołał treść art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazując, iż w przepisie tym zostało wyjaśnione co jest rozpoznawane jako przychody, czyli są to wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Z kolei zdaniem wnioskodawcy art. 11 ust. 1 cyt. ustwy bezwzględnie wskazuje na to, że pieniądze i wartości pieniężne aby były traktowane jako przychód, wystarczy, by zostały postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Zatem przepis ten bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z świadczenia).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika kosztów wynajmu przez pracodawcę dla swoich pracowników sali gimnastycznej finansowanych ze środków obrotowych Spółki. W pozostałym zakresie wydano interpretację Znak: IBPB II/1/415-433/10/BD.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi wynajęcie przez pracodawcę sali gimnastycznej na rzec swoich pracowników, a w zasadzie wartość tego wynajęcia.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,

* jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Wobec powyższego wszystkie świadczenia pozostające w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy.

Przedstawiając własne stanowisko w przedmiotowej sprawie Spółka podkreślała, że pokrycie przez Spółke kosztów z tytułu wynajęcia sali gimnastycznej na rzecz swoich pracowników, nie spowoduje powstania u tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Samo udostępnienie pracownikowi możliwości skorzystania z wynajętej sali gimnastycznej nie spowoduje powstania przychodu do opodatkowania, bowiem o przychodzie można mówić w sytuacji, gdy pracownik skorzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczenia.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę świadczeń tj. korzystanie z wynajętej sali gimnastycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości skorzystania z wynajętej przez pracodawcę sali gimnastycznej o określonej wartości pieniężnej. Postawienie do dyspozycji pracownikowi możliwości nieobowiązkowego korzystania z wynajętej sali gimnastycznej, które skierowane zostało tylko do pracowników Spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen zakupu usług. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z wynajęciem sali gimnastycznej nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Nieistotne jest przy tym, czy dany pracownik skorzystał z udostępnionej sali, gdyż koszt zakupu usługi postawionej do dyspozycji pracownikowi ponoszony będzie niezależnie od tego czy uprawniony pracownik skorzystał z niej, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik będzie miał możliwość skorzystania z tej usługi zaoferowanej mu przez pracodawcę - zostanie mu one postawiona do dyspozycji.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Zatem, możliwość wzięcia udziału przez pracowników po godzinach pracy w zajęciach sportowych typu gra w siatkówkę czy w koszykówkę na wynajętej przez wnioskodawcę sali gimnastycznej prowadzi do powstania u tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Spółka winna zwiększyć przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakup danej usługi tj. wynajęcia sali gimnastycznej, ustalonej w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej, przez liczbę zatrudnionych u pracodawcy pracowników, bez względu na fakt, iż Spółka nie będzie prowadzić żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, który pracownik wyraził chęć uczestnictwa w tych zajęciach, ponieważ o powstaniu przychodu po stronie pracowników przesądza fakt, iż mieli oni możliwość wzięcia udziału w takich zajęciach.

Reasumując, wartość świadczenia jaką poniósł wnioskodawca z tytułu wynajęcia sali gimnastycznej sfinansowanej ze środków obrotowych Spółki pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.