IBPBII/1/415-593/13/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza wykonać podjazd z budynku mieszkalnego do granicy posesji, tj. ok. 40 m^2, w celu umożliwienia mu poruszania się na wózku inwalidzkim.

Jest osobą niepełnosprawną, o znacznym stopniu niepełnosprawności, z upośledzeniem narządów ruchu.

Podjazd ten stanowi dla Wnioskodawcy ułatwienie w wykonywaniu czynności życiowych związanych z wyjazdem z domu.

W związku z powyższym Wnioskodawca planuje zakupić materiały budowlane potrzebne do wykonania ww. podjazdu.

Koszt ww. materiałów budowlanych to ok. 3.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione na zakup materiałów związanych z podjazdem Wnioskodawca będzie mógł odliczyć z tytułu ulgi rehabilitacyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, może on skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej.

Uzasadniając swe stanowisko Wnioskodawca pokreślił, ze brak wyjazdu z domu jest dla niego barierą architektoniczną, która zamyka go w "czterech ścianach" i nie pozwala na normalne funkcjonowanie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7a i 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d tej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie pojęcia "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym i przede wszystkim - co wynika z treści omawianego przepisu - winny one dotyczyć substancji mieszkaniowej czyli budynku czy też lokalu mieszkalnego.

Zatem, w związku z przytoczonym przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, za wydatki takie można uznać wydatki poniesione na np. likwidację barier architektonicznych w budynku czy też lokalu, czyli na budowę podjazdów dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, "poszerzenie drzwi", likwidację progów, założenia okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidację wanny i założenie brodzika ze specjalnym siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenie "wiszącego" sedesu oraz umywalki "bez nogi" umożliwiających swobodne podjechanie wózkiem, także montaż wszelkiego rodzajów uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niepełnosprawnymi dłońmi, montaż drzwi przesuwnych itd.

Należy jednakże wskazać, że przepis ten - co już wcześniej podkreślono - mówi wyłącznie o adaptacji bądź wyposażeniu mieszkania lub budynku, a nie terenu wokół budynku mieszkalnego. Zatem odliczeniem w ramach omawianej ulgi są objęte jedynie te wydatki, które zostaną poniesione w związku z przebudową mieszkania lub budynku mieszkalnego, w celu przystosowania go do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza wykonać podjazd z budynku mieszkalnego do granicy posesji w celu umożliwienia mu poruszania się na wózku inwalidzkim. Jest osobą niepełnosprawną, o znacznym stopniu niepełnosprawności, z upośledzeniem narządów ruchu. Podjazd ten stanowi dla Wnioskodawcy ułatwienie w wykonywaniu czynności życiowych związanych z wyjazdem z domu. W związku z powyższym Wnioskodawca planuje zakupić materiały budowlane potrzebne do wykonania ww. podjazdu.

Analizując w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesienia wydatków na wykonanie podjazdu z budynku mieszkalnego do granicy posesji należy wskazać, iż teren poza obszarem domu (nie związany z nim integralnie) np. podjazd, chodnik, podwórko nie jest częścią budynku mieszkalnego. Natomiast w ww. przepisie, ustawodawca jednoznacznie wskazał, że odliczeniu od dochodu podlegają wyłącznie wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Tym samym wydatek poniesiony na zakup materiałów budowlanych potrzebnych do wykonania ww. podjazdu nie może być uznany za spełniający warunki do zastosowania omawianej ulgi. Podjazd ten nie stanowi substancji mieszkaniowej, a więc nie można uznać, iż wydatki poniesione na jego wykonanie to wydatki na adaptację budynku czy też lokalu mieszkalnego. Fakt, iż podjazd ten jest dla Wnioskodawcy ułatwieniem wykonywania czynności życiowych związanych z wyjazdem z domu nie jest wystarczającą przesłanką do skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. W żadnym bowiem przypadku nie można stwierdzić, iż wykonanie podjazdu poza budynkiem mieszkalnym, to adaptacja budynku do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o której mowa w treści cyt. art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Brak jest zatem podstaw do uznania, iż wydatki na zakup materiałów budowlanych, które zostaną przeznaczone na budowę podjazdu z budynku mieszkalnego do granicy posesji spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.