IBPBII/1/415-588/09/BD - Zaliczenie do przychodu pracowników zwrotu poniesionych przez nich wydatków na zakup wiz i sfinansowania polisy ubezpieczeniowej na świadczenia zdrowotne przez pracodawcę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników zwrotu poniesionych przez nich wydatków na zakup wiz i sfinansowania polisy ubezpieczeniowej na świadczenia zdrowotne przez pracodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracowników zwrotu poniesionych przez nich wydatków na zakup wiz i sfinansowania polisy ubezpieczeniowej na świadczenia zdrowotne przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem tej działalności są usługi transportu międzynarodowego towarów. Przeważnie usługi te są świadczone na trasie Polska-Turcja-Polska. Do świadczenia tychże usług wnioskodawca zatrudnia pracowników. Przepisy jakie obowiązują w zakresie ruchu wizowego pomiędzy Polską a Turcją wymagają posiadania wizy przez osoby przekraczającej granicę i polisy ubezpieczeniowej na świadczenia zdrowotne do wiz dłuższych niż dwa tygodnie obejmujące koszty leczenia, koszty transportu, koszty nieszczęśliwych wypadków, koszty udzielania natychmiastowej pomocy "asistance". Pracownicy za wykupione wizy otrzymują potwierdzenia wystawiane na swoje nazwisko. Polisy ubezpieczeniowe będą wystawiane na nazwisko pracodawcy jako ubezpieczającego ze wskazaniem pracownika jako ubezpieczonego. Pracodawca bezpośrednio będzie ponosił koszty tego ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot wydatków za wizy i wartość pokrytego ubezpieczenia będzie skutkowało u pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy nie korzystającym ze zwolnienia.

Zdaniem wnioskodawcy, otrzymany zwrot kosztów za wizy i wartość pokrytego ubezpieczenia nie będą stanowiły dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż to świadczenie nie daje pracownikom żadnych korzyści, ponoszone są one tylko na potrzeby firmy wnioskodawcy, a dodatkowo polisy ubezpieczeniowe zwalniają wnioskodawcę z ponoszenia kosztów nagłych zdarzeń mogących wydarzyć się na trasie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 tejże ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia pieniężne ponoszone za określone osoby należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin "świadczenie" pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 k.c. oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż pracodawca będzie zwracał pracownikom koszt poniesionych wydatków związanych z zakupem przez nich i na ich nazwisko wiz oraz dodatkowo sfinansuje polisę ubezpieczeniową wystawioną na nazwisko pracodawcy jako ubezpieczającego ze wskazaniem pracownika jako ubezpieczonego. Natomiast koszty tej polisy będzie ponosił sam pracodawca.

Podkreślić należy, iż w praktyce w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również zwrot wydatków poniesionych przez pracownika za zakup wizy jak i kwotę składki z tytułu zakupienia przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej na świadczenia zdrowotne wymaganej przy przekraczaniu granicy przez pracownika. Wobec braku przepisów zwalniających powyższe korzyści z opodatkowania stanowią one, co do zasady, przychód podlegający opodatkowaniu.

Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest ona bowiem odstępstwem od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Gdyby bowiem pracodawca nie sfinansował własnym majątkiem kosztów polisy, taki wydatek musiałby z własnych środków ponieść pracownik. Tym samym odniósł on realną korzyść poprzez fakt, iż nie poniósł uszczerbku na swym majątku. Tak samo - przychodem ze stosunku pracy będzie zwrot wydatku poniesionego przez pracownika tytułem zakupu przez niego wizy. Za brakiem powstania z tego tytułu przychodu nie może przemawiać fakt, iż nabycie wizy jest niezbędne do wykonania obowiązków pracowniczych. Gdyby bowiem wolą ustawodawcy nie było zaliczanie do przychodu pracownika żadnych wydatków (czy świadczeń ponoszonych za niego przez pracodawcę bądź też zwracanych mu przez pracodawcę) związanych z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, to ustawodawca nie wymieniłby w katalogu zwolnień szeregu dochodów ściśle związanych właśnie z wykonywaniem obowiązków służbowych (np. diety i inne należności za czas podróży służbowej; ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały, sprzęt, stanowiące ich własność; zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania w jazdach lokalnych - dla potrzeb zakładu pracy - pojazdów stanowiących własność pracownika).

Jako, że ustawodawca nie wymienił w katalogu zwolnień świadczeń, o których mowa we wniosku - co już powyżej stwierdzono - świadczenia te będą stanowiły przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.