IBPBII/1/415-583/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2014 r. (data wpływu do Biura - 11 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku podstaw do korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. braku podstaw do korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. spółka komandytowa jest następcą prawnym Przedsiębiorstwa Usług X Spółka z o.o.

Wnioskodawca jest firmą usługową. Prowadzi swoją działalność przede wszystkim w branży górniczej. Zajmuje się świadczeniem usług z zakresu robót górniczych dla kopalń.

W 2012 r. przeprowadzona została w Spółce kontrola przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Czynności kontrolne objęły swoim zakresem lata 2009-2011, tj. lata gdy funkcjonowało jeszcze przedsiębiorstwo, którego to Spółka jest następcą prawnym. W konsekwencji w Spółce stwierdzono nieprawidłowości polegające na tym, iż zdaniem ZUS umowy łączące górników ze Spółką, mimo traktowania ich przez Wnioskodawcę (Spółkę) jako umów cywilnoprawnych, stanowiły w rzeczywistości umowy o pracę, co wyniknęło z ich treści (zgodnie z zapisami tych umów pracownicy zobowiązali się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę). ZUS uznał postępowanie Wnioskodawcy za nieprawidłowe - w opinii ZUS, zawarte przez Spółkę z pracownikami umowy cywilnoprawne należało uznać za umowy o pracę, a z tytułu umowy o pracę pracodawca obowiązany jest odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne. Część tych składek finansowana jest przez pracownika, część natomiast przez pracodawcę.

W konsekwencji w 2012 r. Spółka dokonała wymaganych korekt (uregulowała wszelkie zaległości wobec ZUS - zarówno te, które obciążały Spółkę jako pracodawcę, jak i te, które powinny obciążać pracownika). W zakresie składek finansowanych przez pracodawcę nie pojawiły się w Spółce wątpliwości co do prawidłowego sposobu skorygowania popełnionych błędów. Natomiast w odniesieniu do składek, które powinny być sfinansowane przez pracownika, a zostały opłacone przez Spółkę uznano, iż stanowią one przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz, iż prawidłowym postępowaniem będzie dokonanie korekty historycznie, tzn. w okresach, których dotyczyła korekta. Tym samym skorygowano informacje o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 pracowników Spółki za lata 2009-2011 wykazując nowe wartości:

* przychodów,

* kosztów uzyskania przychodów,

* dochodów,

* zaliczek na podatek dochodowy od osób fizyczny,

* składek na ubezpieczenie społeczne.

Skorygowane informacje PIT-11 przekazano także pracownikom wraz z informacją o konieczności skorygowania zeznań podatkowych za okresy objęte koniecznością korekty, tj. lata 2009, 2010 i 2011 r. Z posiadanych przez Spółkę informacji wynika, iż pracownicy dokonali korekt zeznań podatkowych zgodnie z otrzymanymi przez nich korektami informacji PIT-11 i jednocześnie uiścili powstałe zaległości podatkowe wraz z odsetkami.

Po złożeniu ww. informacji PIT-11 we właściwych urzędach skarbowych Spółka otrzymała informację (ustną), iż nie miała prawa skorygowania informacji PIT-11 i powinna wycofać sporządzone korekty informacji PIT-11. Tak też Spółka postąpiła.

W chwili obecnej stan faktyczny przedstawia się następująco:

* zaległości wobec ZUS, zarówno te które stanowiły koszt pracodawcy, jak i te które powinny stanowić koszt pracowników, zostały uregulowane przez Wnioskodawcę w 2012 r.,

* skorygowanie informacji PIT-11 zostały wycofane z urzędów skarbowych, a tym samym urzędy posiadają pierwotne informacje PIT-11 jako obowiązujące,

* pracownicy otrzymali korekty informacji PIT-11 i zgodnie z informacjami w nich zawartymi skorygowali swoje zeznania podatkowe uiszczając jednocześnie zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych wraz z odsetkami,

* pracownicy nie zostali jeszcze poinformowani o wycofaniu skorygowanych informacji PIT-11 z urzędów skarbowych,

* przychód z tytułu składek opłaconych przez pracodawcę, mimo iż powinny być one opłacone przez pracowników oraz podatek z tego tytułu, nie zostały jeszcze w ogóle rozliczone (przychód ten nie został wykazany w przychodach pracowników, nie została z tego tytułu odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych).

W wyniku zaistniałej sytuacji Spółka powzięła wątpliwości co do tego, jak powinna postąpić, aby prawidłowo skorygować zaistniałe nieprawidłowości w zakresie:

* złożonych deklaracji PIT-4R,

* sporządzonych informacji PIT-11 pierwotnych oraz korygujących,

* sposobu i terminu wykazania przychodu z tytułu zapłaconych przez Spółkę składek na ubezpieczenie społeczne u obecnych i byłych pracowników.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka słusznie wycofała sporządzone korekty PIT-11 i słusznie nie skorygowała deklaracji PIT-4R.

W opinii Spółki, postąpiła ona prawidłowo wycofując sporządzone korekty informacji PIT-11 i nie korygując deklaracji PIT-4R. Złożone za lata 2009-2011 informacje PIT-11 i deklaracje PIT-4R odzwierciedlały zaistniały wówczas stan faktyczny, nie ma więc podstaw ku temu by je korygować.

Swoje stanowisko Spółka uzasadnia w ten sposób, że obowiązek wystawienia informacji PIT-11 wynika z przepisu art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5.

W informacji tej wykazuje się wysokość rzeczywiście pobranych przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W konsekwencji, zaistniała sytuacja nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty wystawionych w latach 2009-2011 informacji PIT-11. Sporządzone wówczas informacje odzwierciedlały zaistniały w latach 2009-2011 stan faktyczny, tj. wskazywały rzeczywistą wysokość pobranych przez Spółkę, jako płatnika, składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a także rzeczywistą wartość pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z kolei obowiązek wystawienia deklaracji PIT-4R wynika z przepisu art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

W deklaracji tej wykazuje się kwoty należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W zaistniałej sytuacji wystawione przez Wnioskodawcę deklaracje PIT-4R zostały sporządzoneprawidłowo. Odzwierciedlały bowiem zaistniały w latach 2009-2011 stan faktyczny.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, postąpiono prawidłowo wycofując niesłusznie sporządzone korekty informacji PIT-11 oraz nie sporządzając korekty deklaracji PIT-4R. W momencie ich sporządzenia odzwierciedlały one zaistniały stan faktyczny, dlatego brak jest podstaw ku temu, by je korygować.

Natomiast w zakresie sporządzonych informacji PIT-11, które zostały przekazane pracownikom, którzy następnie na tej podstawie skorygowali swoje zeznania podatkowe za lata 2009-2011 właściwym postępowaniem będzie wystąpienie z pismem wyjaśniającym do tych pracowników, w którym wskazane zostanie, iż:

* korekty informacji PIT-11 zostały niesłusznie sporządzone,

* złożone korekty zeznań podatkowych za lata 2009-2011 należy wycofać, uznając za obowiązujące te zeznania, które zostały złożone przez pracowników pierwotnie (bez uwzględnienia korekt PIT-11).

W ten sposób przywrócone zostanie prawidłowe rozliczenie Wnioskodawcy oraz pracowników Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2009-2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku podstaw do korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11.

W zakresie momentu i sposobu wykazania przychodów pracowników i byłych pracowników z tytułu zapłaconych przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zapłaconego podatku w informacjach o przychodach oraz w zakresie wycofania sporządzonych korekt informacji PIT-11 - wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy wynika, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 31 ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ww. ustawy za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (...).

Z treści art. 32 ust. 3b ww. ustawy wynika, że zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. Ust. 1a tego artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (...).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2012 r. przeprowadzona została w Spółce (Wnioskodawcy) kontrola przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Czynności kontrolne objęły swoim zakresem lata 2009-2011, tj. lata gdy funkcjonowało jeszcze przedsiębiorstwo, którego to Spółka jest następcą prawnym. W konsekwencji w Spółce stwierdzono nieprawidłowości polegające na tym, iż zdaniem ZUS umowy łączące górników ze Spółką, mimo traktowania ich przez Wnioskodawcę jako umów cywilnoprawnych, stanowiły w rzeczywistości umowy o pracę. ZUS uznał postępowanie Wnioskodawcy za nieprawidłowe - w opinii ZUS, zawarte przez Spółkę z pracownikami umowy cywilnoprawne należało uznać za umowy o pracę, a z tytułu umowy o pracę pracodawca obowiązany jest odprowadzić składki na ubezpieczenie społeczne. W konsekwencji w 2012 r. Spółka dokonała wymaganych korekt (uregulowała wszelkie zaległości wobec ZUS - zarówno te, które obciążały Spółkę jako pracodawcę, jak i te, które powinny obciążać pracownika). Skorygowano informacje o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 pracowników Spółki za lata 2009-2011 wykazując nowe wartości:

* przychodów,

* kosztów uzyskania przychodów,

* dochodów,

* zaliczek na podatek dochodowy od osób fizyczny,

* składek na ubezpieczenie społeczne.

Skorygowane informacje PIT-11 przekazano także pracownikom wraz z informacją o konieczności skorygowania zeznań podatkowych za okresy objęte koniecznością korekty, tj. lata 2009, 2010 i 2011 r. Po złożeniu ww. informacji PIT-11 we właściwych urzędach skarbowych Spółka otrzymała informację (ustną), iż nie miała prawa skorygowania informacji PIT-11 i powinna wycofać sporządzone korekty informacji PIT-11. Tak też Spółka postąpiła.

Należy zauważyć, iż ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ustawodawca zobowiązał także płatnika do sporządzania - zgodnie z obowiązującymi przepisami - informacji i deklaracji podatkowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji (informacji) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt m.in. informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz treść wniosku należy stwierdzić, że zaistniała sytuacja - opisana we wniosku - nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekt wystawionych w latach 2009-2011 pracownikom (aktualnym i byłym) informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R, bowiem wystawione informacje PIT-11 oraz deklaracje PIT-4R sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych w ww. okresie przez płatnika - Wnioskodawcę - składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz rzeczywistą wartość pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stanowisko Wnioskodawcy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.