IBPBII/1/415-583/12/AA - Ustalenie w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2012 r. (data wpływu do Biura - 6 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniu - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wojewódzki Urząd Pracy (dalej WUP) jest, zgodnie ze statutem, jednostką budżetową samorządu województwa nieposiadającą osobowości prawnej, wykonującą zadania określone w art. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Na realizację ustawowych zadań w zakresie polityki rynku pracy WUP otrzymuje środki z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Otrzymane środki Funduszu Pracy WUP przeznacza m.in. na finansowanie kosztów szkoleń pracowników WUP oraz częściowe pokrycie kosztów szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy (dalej PUP); możliwość taka wynika z art. 108 ust. 1 pkt 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Na początku każdego roku dyrektorzy PUP ustalają, jakie szkolenia i dla jakich pracowników będą częściowo finansowane ze środków Funduszu Pracy będących w dyspozycji WUP. Na podstawie powyższych ustaleń zawierane są porozumienia pomiędzy dyrektorem WUP i dyrektorami PUP określające tematykę szkoleń oraz zasady ich finansowania. Szkolenia te mają na celu doskonalenie umiejętności i podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników niezbędnych do wykonywania pracy.

W dalszej kolejności WUP organizuje przedmiotowe szkolenia lub zleca to firmie zewnętrznej. Dyrektorzy PUP sami w nich uczestniczą lub kierują na nie swoich pracowników. Koszty szkolenia ponosi WUP, a następnie są one refundowane w 50% przez PUP. Organizacja szkoleń może obejmować m.in. koszty zakwaterowania, wyżywienia, wynajmu sal, transportu, wynagrodzenia wykładowcy oraz ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenia otrzymane przez pracowników powiatowych urzędów pracy w związku z udziałem w szkoleniach organizowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i w celu realizacji zadań w tej ustawie określonych, finansowane ze środków Funduszu Pracy, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, czy też koszty tych nieodpłatnych szkoleń stanowią przychód ich uczestników i nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania, w związku z czym należy naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

W tym przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, odrębnymi przepisami byłyby przepisy Kodeksu pracy i ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z art. 103¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Jak przewiduje art. 103³ Kodeksu pracy pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenia, np. może pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi natomiast, że do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy (art. 8 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy).

Na podstawie porozumień zawartych pomiędzy Dyrektorem WUP a dyrektorami powiatowych urzędów pracy, dyrektorzy tych urzędów sami w nich uczestniczą bądź kierują na szkolenia swoich pracowników, którzy w ten sposób doskonalą umiejętności i uzupełniają wiedzę, co jest niezbędne do wykonywania przez nich pracy. Udział pracowników powiatowych urzędów pracy w szkoleniach organizowanych i częściowo finansowanych przez WUP odbywa się zawsze za zgodą pracodawcy bądź z jego inicjatywy. Tym samym spełniona jest przesłanka przyznawania świadczenia na podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika w rozumieniu przepisów odrębnych, tj. Kodeksu pracy. Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przewiduje również, że pracownicy publicznych służb zatrudnienia, do których w myśl art. 91 należą: pośrednicy pracy, doradcy zawodowi, specjaliści do spraw rozwoju zawodowego, specjaliści do spraw programów, liderzy klubów pracy, doradcy EURES i asystenci EURES; są obowiązani doskonalić kwalifikacje zawodowe, w szczególności przez uczestnictwo w szkoleniach z wykorzystaniem modułowych programów szkoleń dla kadr publicznych służb zatrudniania dostępnych w bazach danych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy (art. 99b ww. ustawy).

Zdaniem Wojewódzkiego Urzędu Pracy przyznane pracownikom świadczenia na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, w tym przypadku na uczestnictwo pracowników powiatowych urzędów pracy w szkoleniach organizowanych i współfinansowanych przez WUP są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powyższego, przychodem ze stosunku pracy będzie każde przysporzenie majątkowe, w tym wynagrodzenie za pracę, a także otrzymane przez pracownika, w związku z łączącą go z zakładem pracy umową o pracę, inne świadczenie pieniężne, świadczenie rzeczowe lub też świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca wykonuje zadania określone w art. 8 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Na realizację ustawowych zadań w zakresie polityki rynku pracy otrzymuje środki z Funduszu Pracy. Otrzymane środki przeznacza między innymi na finansowanie kosztów szkoleń swoich pracowników (Wojewódzkiego Urzędu Pracy) oraz częściowe pokrycie kosztów szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy. Szkolenia te mają na celu doskonalenie umiejętności i podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników potrzebnych do wykonywania pracy. Dyrektorzy powiatowych urzędów pracy sami w nich uczestniczą bądź kierują na nie swoich pracowników. Koszty szkolenia ponosi Wnioskodawca, jednakże koszty te są refundowane w 50% przez powiatowe urzędy pracy. Organizacja szkoleń może obejmować m.in. koszty zakwaterowania, wyżywienia, wynajmu sal, transportu, wynagrodzenia wykładowcy oraz ubezpieczenia.

Wnioskodawca uważa, iż świadczenia dotyczące sfinansowania szkoleń pracowników powiatowych urzędów pracy są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym.

Powołana wyżej ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) w art. 8 ust. 1 pkt 14 stanowi, iż do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Z kolei, na podstawie art. 99b ww. ustawy pracownicy publicznych służb zatrudnienia, o których mowa w art. 91 pkt 1-6 (tekst jedn.: pośrednicy pracy, doradcy zawodowi, specjaliści do spraw rozwoju zawodowego, specjaliści do spraw programów, liderzy klubów pracy, doradcy EURES i asystenci EURES), są obowiązani doskonalić kwalifikacje zawodowe, w szczególności przez uczestnictwo w szkoleniach z wykorzystaniem modułowych programów szkoleń dla kadr publicznych służb zatrudnienia dostępnych w bazach danych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Stosownie do art. 108 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie kosztów szkolenia kadr publicznych służb zatrudnienia i kadr Ochotniczych Hufców Pracy.

Zgodnie zaś z art. 103¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

W myśl art. 103³; Kodeksu pracy pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

W świetle powyższego, udział pracowników powiatowych urzędów pracy w szkoleniach, na które kierowani są przez pracodawcę, wypełnia przesłanki definicji podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o której mowa ww. art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy. Udział pracowników powiatowego urzędu pracy w szkoleniach organizowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy odbywa się bowiem z inicjatywy powiatowego urzędu pracy. Jak bowiem wynika z wniosku pracownicy powiatowego urzędu pracy na szkolenie wskazywani są przez własnego pracodawcę a nie przez Wojewódzki Urząd Pracy. W konsekwencji, pracownik powiatowego urzędu pracy otrzymuje świadczenie (z tytułu udziału w szkoleniu) od swojego pracodawcy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Powyższy przepis zwalnia od podatku wartość świadczeń przyznanych pracownikowi, zgodnie z odrębnymi przepisami, na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W niniejszej sprawie, odrębnymi przepisami są zarówno przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przewidujące m.in. organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników publicznych służb zatrudnienia, jak i przepisy ustawy - Kodeks pracy (Rozdział III Kwalifikacje zawodowe pracowników w Dziale IV Obowiązki pracodawcy i pracownika).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż pracownicy powiatowych urzędów pracy z tytułu udziału w szkoleniach, organizowanych i współfinansowanych przez Wojewódzki Urząd Pracy, uzyskują nieodpłatne świadczenia, których wartość korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.