IBPBII/1/415-565/12/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania przez spółdzielnię mieszkaniową częściowego zwrotu poniesionych kosztów na wymianę stolarki okiennej - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania przez spółdzielnię mieszkaniową częściowego zwrotu poniesionych kosztów na wymianę stolarki okiennej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W maju 2007 r. została sporządzona notatka służbowa przez przedstawiciela spółdzielni mieszkaniowej. W notatce stwierdzono konieczność wymiany stolarki okiennej w lokalu mieszkalnym zajmowanym przez Wnioskodawczynię na podstawie lokatorskiego spółdzielczego prawa do ww. lokalu.

Zgodnie z regulaminem spółdzielni Wnioskodawczyni została równocześnie wpisana na listę osób oczekujących na zwrot części poniesionych kosztów wymiany stolarki okiennej. W czerwcu 2007 r. Wnioskodawczyni dokonała wymiany okien, na co posiada stosowne dokumenty.

W dniu 19 grudnia 2007 r., za zgodą spółdzielni mieszkaniowej, został podpisany akt notarialny ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że w dalszym ciągu jest członkiem spółdzielni i ponosi stosowne opłaty.

W grudniu 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała częściowy zwrot kosztów wymiany stolarki okiennej, a w lutym 2012 r. informację PIT-8C od spółdzielni mieszkaniowej, która powołała się na art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mimo wielu wątpliwości, w kwietniu 2012 r. Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2011 (PIT-36), w którym ujęła przychód wykazany w otrzymanym PIT-8C jako przychód z innych źródeł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni postąpiła właściwie płacąc podatek, a jeżeli nie czy może zwrócić się do urzędu skarbowego o jego zwrot.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze fakt, że w czasie ponoszenia kosztów wymiany stolarki okiennej posiadała spółdzielcze lokatorskie prawo do zajmowanego lokalu mieszkalnego, spółdzielnia nie powinna wystawiać jej PIT-8C.

Wnioskodawczyni uważa, że po jej stronie nie powstało przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju, został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu "inne źródła". Zgodnie z art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż do tej kategorii przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia uzyskane przez podatnika, a nie tylko te szczegółowo w nim wymienione. Tym samym, do przychodów z innych źródeł należy zakwalifikować każde przysporzenie majątkowe, które ma wymierną korzyść finansową i które nie mieści się w ściśle określonych kategoriach przychodów wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 przywołanej ustawy.

Zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) osoby dysponujące spółdzielczymi (lokatorskimi i własnościowymi) prawami do lokali są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 1, ust. 1#185; oraz ust. 3).

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 powołanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 4 ww. ustawy właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Natomiast art. 6 ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Dodatkowo, w odniesieniu do lokali stanowiących odrębną własność - stosownie do uregulowań zawartych w art. 27 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej powyżej ustawy o własności lokali, każdy właściciel lokalu ma obowiązek ponoszenia pełnych kosztów związanych z utrzymaniem jego lokalu (lub lokali) oraz utrzymania swojego lokalu w należytym stanie, natomiast w myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy każdy właściciel lokalu jest zobowiązany do ponoszenia części wydatków i ciężarów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach ze wspólnej nieruchomości.

Jak z powyższego wynika osoby posiadające odrębną własność lokali zobowiązane są z mocy prawa do ponoszenia ciężaru eksploatacji i utrzymania własnych lokali a także ciężaru eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Takiego obowiązku nie mają osoby posiadające spółdzielcze lub własnościowe prawo do lokalu - te osoby jedynie partycypują w kosztach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości spółdzielni. Tym samym wydatki poniesione, przez osoby posiadające odrębną własność lokali obciążają te osoby w myśl przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Zwracanie kosztów osobom posiadającym odrębną własność lokali - w sytuacji, kiedy te osoby zgodnie z prawem winny partycypować w tychże kosztach, bezwzględnie powoduje powstanie po ich stronie przychodu. Osoby te otrzymują bowiem zwrot kwoty, którą słusznie winny były ponieść na utrzymanie nieruchomości. Oznacza to, że choć były obowiązane ponieść koszt, czyli uszczuplić swój majątek, to kosztu w ostatecznym rozrachunku nie poniosły, bo spółdzielnia odpowiednie kwoty im zwróciła. Bez znaczenia pozostaje zatem, że pieniądze na tenże zwrot pochodziły z funduszu remontowego. Ich wypłata spowodowała, że osoby posiadające odrębną własność lokali nie partycypowały wbrew obowiązkowi w kosztach utrzymania i eksploatacji nieruchomości.

Inaczej natomiast należy traktować właściciela, który w momencie ponoszenia ww. wydatków, dysponował jedynie spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu. W świetle powołanych powyżej przepisów obowiązki i prawa osób dysponujących spółdzielczym prawem do lokali z zasobów spółdzielni są inne niż osób posiadających odrębną własność lokali. Tym samym w przypadku zwrotu wydatków przez spółdzielnię mieszkaniową na rzecz osoby, która w momencie ponoszenia ww. wydatków dysponowała spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu, nie powstaje przysporzenie majątkowe.

Zatem okolicznością decydującą o tym, czy zwrot kosztów wymiany stolarki okiennej stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jest tytuł prawny do zajmowanego lokalu, tj. czy podatnik posiada spółdzielcze (lokatorskie lub własnościowe) prawo do lokalu mieszkalnego, czy też prawo własności lokalu mieszkalnego w momencie poniesienia wydatków.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że w czerwcu 2007 r. Wnioskodawczyni dokonała wymiany okien, na co posiada stosowne dokumenty. W dniu 19 grudnia 2007 r., za zgodą spółdzielni mieszkaniowej, został podpisany akt notarialny ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego. W grudniu 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała częściowy zwrot kosztów wymiany stolarki okiennej, a w lutym 2012 r. informację PIT-8C od spółdzielni mieszkaniowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że otrzymanie od spółdzielni mieszkaniowej częściowego zwrotu wydatków poniesionych na wymianę stolarki okiennej w lokalu mieszkalnym zajmowanym przez Wnioskodawczynię, która w momencie ponoszenia ww. wydatków posiadała spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, nie skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego podlegające opodatkowaniu.

W związku z tym jako, że otrzymany przez Wnioskodawczynię od spółdzielni mieszkaniowej częściowy zwrot kosztów poniesionych na wymianę stolarki okiennej nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym, nie należy go ujmować w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę:

W myśl art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Natomiast stosownie do art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego.

Stosownie do art. 75 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

W myśl art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do brzmienia art. 81 § 2 cyt. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Wyjaśnić należy, iż korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim sporządzeniu deklaracji i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą poprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

W świetle powyżej powołanych przepisów należy uznać, że Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot nienależnie zapłaconego podatku poprzez złożenie korekty zeznania podatkowego wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn tej korekty oraz wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.