IBPBII/1/415-563/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2006 r. - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2006 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

We wrześniu 2005 r. z powodu zadłużenia wobec Urzędu Skarbowego i ZUS wnioskodawca zamknął działalność gospodarczą i rozliczył swoje dochody osiągnięte w Polsce za 2005 r. W dniu 11 października 2005 r. wyjechał do G. w Wielkiej Brytanii z zamiarem pobytu stałego. To była jedyna możliwość aby podjąć spłatę zadłużenia. Dług wobec Urzędu Skarbowego został spłacony, z ZUS realizuje spłatę poprzez układ ratalny. W G. wynajmując mieszkanie, w którym mieszka wraz z synem - do nadal. Wnioskodawca pracuje na umowę na czas nieokreślony od 26 stycznia 2006 r. do nadal. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Home Office, National Insurance oraz jest rezydentem podatkowym Inland Reveneu tamtejszego Urzędu Skarbowego. Tam płaci podatek dochodowy i podatek lokalny od mieszkania. Tam opłaca ubezpieczenia społeczne i korzysta z opieki medycznej, do czego nie ma prawa w Polsce. W Polsce zmuszony był zachować formalne zameldowanie z powodu oczekiwanego przekształcenia mieszkania spółdzielczego w własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, którego jest współwłaścicielem wraz z małżonką, z którą od 3 lat jest w separacji. W Polsce spędza rocznie około 20 dni. Te wszystkie fakty potwierdzają według wnioskodawcy, że jego centrum interesów życiowych zostało trwale przeniesione do Wielskiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym w 2006 r. wnioskodawca posiadał ograniczony obowiązek podatkowy.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spełnia on kryteriów osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wobec czego w 2006 r. posiadał ograniczony obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), obowiązującej w 2006 r., określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, według stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania określona została natomiast w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż w 2006 r. wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii. Jak wynika z wniosku, wnioskodawca wyjechał z Polski do Wielkiej Brytanii w dniu 11 października 2005 r., w tym państwie wnioskodawca mieszkał wraz z synem i pracował na umowę na czas nieokreślony od 26 stycznia 2006 r. W Wielkiej Brytanii jest zarejestrowany w Home Office, National Insurance oraz jest rezydentem podatkowym Inland Reveneu tutejszego Urzędu Skarbowego. Tutaj opłaca ubezpieczenia społeczne i korzysta z opieki medycznej. Zatem w Wielkiej Brytanii koncentrowały się jego interesy osobiste i gospodarcze. Z powyższych względów należy uznać, iż pobyt wnioskodawcy na terytorium Wielkiej Brytanii nosił znamiona stałości.

W związku z powyższym w 2006 r. wnioskodawca podległ ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.