IBPBII/1/415-525/13/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 11 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 2 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-525/13/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 11 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela, nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, zatrudnionemu na terenie wsi lub w mieście liczącym do 5000 mieszkańców, przysługuje odrębny dodatek, tzw. dodatek wiejski.

Dodatek wiejski, jako dodatek socjalny, nie jest składnikiem wynagrodzenia nauczyciela. Jak wynika z Karty Nauczyciela, wynagrodzenie nauczycieli składa się z:

Dodatek wiejski, nawet nie będąc nominalnie składnikiem wynagrodzenia nauczyciela w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 4 Karty Nauczyciela, odpowiada pojęciu "różnego rodzaju dodatków", stanowiącym przychód ze stosunku pracy, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jest "przychodem z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy", o jakim mowa w art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Prawo do dodatku wiejskiego powiązane jest z samym faktem zatrudnienia, a nie świadczenia pracy, dodatek wiejski przysługuje nauczycielowi również za czas urlopu macierzyńskiego.

W piśmie z dnia 5 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 lipca 2013 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wskazał, że dodatek wiejski wypłacany jest zawsze przez pracodawcę, niezależnie czy pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim, urlopie macierzyńskim czy urlopie wychowawczym. Kwota dodatku wiejskiego nie wchodzi po podstawy wyliczenia zasiłków ZUS i jest wypłacana niezależnie od wypłacanego zasiłku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracownik przebywający cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim, urlopie macierzyńskim, urlopie wychowawczym otrzymujący jedynie dodatek wiejski lub mieszkaniowy ma prawo do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatek wiejski stanowi przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, a więc koszty uzyskania przychodu powinny być zastosowane również

w przypadku gdy pracownik cały miesiąc przebywa na zwolnieniu lekarskim, urlopie macierzyńskim i wychowawczym i otrzymuje jedynie dodatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 cyt. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 - stosownie do art. 32 ust. 2 ww. ustawy - uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (...).

Warunkiem zastosowania przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w tym przepisie jest osiągnięcie przez pracownika przychodów ze stosunku pracy.

Za przychody - w myśl art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. poz. 205, poz. 1585, z późn. zm.) - uważa się przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy.

Z wniosku wynika, iż zgodnie z art. 54 ust. 5 ustawy Karta Nauczyciela, nauczycielowi przysługuje odrębny dodatek, tzw. dodatek wiejski. Jako dodatek socjalny, nie jest on składnikiem wynagrodzenia nauczyciela. Kwota dodatku wiejskiego nie wchodzi po podstawy wyliczenia zasiłków ZUS i jest wypłacana niezależnie od wypłacanego zasiłku. Dodatek wiejski wypłacany jest zawsze przez pracodawcę, niezależnie czy pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim, urlopie macierzyńskim czy urlopie wychowawczym.

Prawo do dodatku wiejskiego powiązane jest z samym faktem zatrudnienia, a nie świadczenia pracy, dodatek wiejski przysługuje nauczycielowi również za czas urlopu macierzyńskiego.

Wnioskodawca uważa, iż dodatek wiejski stanowi przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, a więc koszty uzyskania przychodu powinny być zastosowane również w przypadku gdy pracownik cały miesiąc przebywa na zwolnieniu lekarskim, urlopie macierzyńskim i wychowawczym i otrzymuje jedynie dodatek.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.) wynagrodzenie nauczycieli, z zastrzeżeniem art. 32, składa się z:

W myśl art. 54 ust. 3 ww. ustawy nauczycielowi, o którym mowa w ust. 1, posiadającemu kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, przysługuje nauczycielski dodatek mieszkaniowy, którego wysokość uzależniona jest od stanu rodzinnego nauczyciela. Wysokość dodatku może być także zróżnicowana w zależności od miejscowości, w której nauczyciel jest zatrudniony.

Stosownie do art. 54 ust. 5 tej ustawy nauczycielowi posiadającemu kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, zatrudnionemu na terenie wsi lub w mieście liczącym do 5 000 mieszkańców, przysługuje odrębny dodatek w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego. Organ prowadzący szkołę może podwyższyć dodatek nauczycielowi zatrudnionemu na terenie wiejskim, na którym występuje deficyt kadr.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż dodatki wiejskie i mieszkaniowe jako świadczenia wynikające ze stosunku pracy stanowią przychód, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem pracownikowi, który cały miesiąc przebywał na zwolnieniu lekarskim, urlopie macierzyńskim czy urlopie wychowawczym i otrzymał jedynie dodatek wiejski lub mieszkaniowy, należą się koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.