IBPBII/1/415-520/10/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązku wystawienia informacji o dochodach PIT-8C - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązku wystawienia informacji o dochodach PIT-8C.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Cudzoziemiec, Francuz, przebywający w Polsce powyżej 183 dni w roku, zameldowany w Warszawie, zatrudniony we Francji na podstawie umowy o pracę - w spółce matce - wynagrodzenie otrzymuje z Francji, został oddelegowany do Polski do nadzorowania prac w spółce córce. Spółka w Polsce nie zatrudnia Cudzoziemca, nie wypłaca wynagrodzenia, nie jest płatnikiem w świetle przepisów o podatku dochodowym. Spółka w Polsce pokrywa koszty zamieszkania Cudzoziemca w Polsce (wynajem mieszkania, opłaty, itp.). Cudzoziemiec ma obowiązek podatkowy w Polsce z racji przebywania ponad 183 dni w roku. Cudzoziemiec złożył oświadczenie w spółce w Polsce (na podstawie art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego) - zobowiązanie innego podmiotu do zapłaty świadczenia w imieniu dłużnika), by spółka córka w Polsce w jego imieniu naliczała podatek od faktycznego dochodu oraz przekazywała do odpowiedniego urzędu skarbowego. Na podstawie takiego oświadczenia, przychody uzyskiwane z Francji, przeliczone po kursie z ostatniego dnia miesiąca na złote oraz wartość świadczeń niepieniężnych przekazanych na rzecz Cudzoziemca (najem mieszkania w Polsce, opłaty, itp.) są traktowane jako przychód. Kwota przychodu zostaje ubruttowiona, podatek naliczany według skali podatkowej. Tak naliczane zaliczki na podatek dochodowy firma w imieniu Cudzoziemca, co miesiąc przekazuje na konto Urzędu Skarbowego właściwego ze względu na jego adres zameldowania w Polsce. Zaliczki wysyłane są z konta firmy w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, firma nie będąca płatnikiem, nie ma obowiązku podatkowego względem Cudzoziemca, stąd nie ma podstaw do wykazywania PIT-4R oraz PIT-11.

Firma realizuje świadczenia w imieniu osoby trzeciej, na podstawie zobowiązania osoby trzeciej - Cudzoziemca i w jego imieniu przekazuje na konto Urzędu Skarbowego odpowiedniego dla Cudzoziemca względem jego adresu zameldowania.

Z tytułu faktu, iż zaliczki na podatek dochodowy realizowane w imieniu osoby trzeciej - Cudzoziemca, wysyłane były z konta firmowego, właściwym jest na koniec roku wykazanie przez firmę PIT-8C do Urzędu Skarbowego właściwego dla Cudzoziemca, w imieniu którego zaliczki na podatek zostały wysłane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku wystawienia informacji o dochodach PIT-8C. W pozostałym zakresie wniosek został rozpatrzony interpretacją indywidualną Znak: Znak: IBPB II/1/415-190/10/BJ.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a tej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy - uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Cudzoziemiec - Francuz, przebywający w Polsce powyżej 183 dni w roku, zatrudniony we Francji na podstawie umowy o pracę w spółce matce został oddelegowany do Polski do nadzorowania prac w spółce córce. Spółka w Polsce (wnioskodawca) nie zatrudnia Cudzoziemca, nie wypłaca wynagrodzenia, nie jest płatnikiem w świetle przepisów o podatku dochodowym. Spółka w Polsce pokrywa koszty zamieszkania Cudzoziemca w Polsce (wynajem mieszkania, opłaty, itp.).

Wnioskodawca - jak wynika z wniosku - nie jest związany z oddelegowanym Francuzem ani umową o pracę ani żadną inną umową, w związku z czym pokrywanie mu kosztów wynajmu mieszkania stanowi nieodpłatne świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł mających swoje źródło na terytorium Polski. Przy czym przychód Francuza z powyższego tytułu powstaje w miesiącach otrzymania świadczenia, tj. w miesiącach w których zostały przez wnioskodawcę poniesione.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż skoro wnioskodawca pokrywa koszty zamieszkania Francuza oddelegowanego przez swojego pracodawcę do Polski, z którym nie ma podpisanej żadnej umowy o świadczenie pracy, zatem jest zobowiązany, zgodnie z ww. art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł na druku PIT-8C, w którym wykaże osiągnięte przez Francuza przychody z powyższego tytułu. W informacji tej należy wykazać również kwotę świadczenia, którą wnioskodawca uiszczał na mocy zawartej na podstawie art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego umowy z cudzoziemcem. Natomiast w tejże informacji nie powinien być wykazany przychód, który cudzoziemiec uzyskuje z Francji. Informację tę wnioskodawca winien przekazać do Urzędu Skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, tj. odpowiedniego Urzędu Skarbowego w danym Województwie ustalonego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, o ile cudzoziemiec nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle powyższego, zajęte przez wnioskodawcę stanowisko w tej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.