IBPBII/1/415-502/14/MŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu do Biura - 16 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z wyznaczonego miejsca parkowania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął do Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodu pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z wyznaczonego miejsca parkowania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 7 sierpnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-502/14/MŁ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 12 sierpnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 4 ustawy o lasach lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

Wnioskodawca - Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) dalej "ustawa o lasach".

Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 18. 569 ha i jest on administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi 15 leśnictw, których obszary są również administracyjnie wydzielone. Nadleśnictwem kieruje nadleśniczy, co wynika z art. 35 ustawy o lasach. Zgodnie z § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy miejscem pracy nadleśniczego jest teren nadleśnictwa. Zgodnie z tym przepisem nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu, a w szczególności m.in. kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych; bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie nadleśnictwa; inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa; organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.

W wykonywaniu wyżej wymienionych zadań, zwłaszcza w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku nadleśnictwa, nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia. Przy wykonywaniu obowiązków służbowych od nadleśniczego wymagana jest mobilność i stała gotowość.

Zgodnie z § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, nadleśniczy jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego. Pismem z 6 sierpnia 2013 r. Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wyraził zgodę na garażowanie przez Nadleśniczego Nadleśnictwa samochodu służbowego,

w miejscu jego zamieszkania położonym poza terenem Nadleśnictwa. Miejsce garażowania samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego gwarantuje jego bezpieczeństwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po stronie Nadleśniczego powstanie przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z dojazdami samochodem służbowym wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych z miejsca garażowania, będącego również miejscem zamieszkania Nadleśniczego położonym poza terenem działania Nadleśnictwa, do miejsca pracy którym jest teren Nadleśnictwa i czy w związku z tym Nadleśnictwo jest zobowiązane jako płatnik do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 31 ww. ustawy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nawiązany stosunek pracy i art. 35 ustawy o lasach zobowiązują nadleśniczego w szczególności do prowadzenia samodzielnie gospodarki leśnej w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu, kierowania nadleśnictwem, bezpośredniego zarządzania lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie nadleśnictwa, inicjowania, koordynowania oraz nadzorowania działalności pracowników nadleśnictwa, organizowania ochrony mienia i zwalczania szkodnictwa leśnego. Zgodnie z powołanym przepisem nadleśniczy odpowiada również za stan lasu.

Wykonywanie przez nadleśniczego obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z przepisów art. 35 ustawy o lasach wymaga stałej gotowości i mobilności. W okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku nadleśnictwa nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i dzień tygodnia. Nadleśniczy Nadleśnictwa podczas wykonywania ww. obowiązków służbowych korzysta z samochodu służbowego będącego własnością Nadleśnictwa (dalej "samochód służbowy") w oparciu o § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych i za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wyrażoną w piśmie z 6 sierpnia 2013 r. przechowuje ten samochód w garażu w miejscu swojego zamieszkania, gwarantującym jego bezpieczeństwo, co umożliwia Nadleśniczemu wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z przepisów art. 35 ustawy o lasach.

W związku z powyższym w ocenie Nadleśnictwa przejazdy Nadleśniczego samochodem służbowym pomiędzy miejscem zamieszkania, a terenem Nadleśnictwa (tekst jedn.: każdym miejscem położonym na terenie Nadleśnictwa) są konsekwencją wykonywania obowiązków służbowych związanych ze sprawami zarządu lasami Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, prowadzeniem gospodarki leśnej, ochroną lasów, zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia.

Podsumowując, Nadleśnictwo stoi na stanowisku, że przejazdy Nadleśniczego samochodem służbowym pomiędzy miejscem zamieszkania a terenem nadleśnictwa realizowane w ramach wykonywania zadań służbowych, nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem wartości tych przejazdów nie można uważać za przychód Nadleśniczego ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazał, iż jego stanowisko znajduje swe oparcie w interpretacji indywidualnej, wydanej 5 lipca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPB II/1/415-368/12/BJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W świetle wskazanego wyżej przepisu pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem parkowania do siedziby firmy oraz z siedziby firmy do miejsca zamieszkania - co do zasady - nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z uregulowanymi zasadami.

Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody użytkowane przez pracownika, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracowników.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, podczas wykonywania obowiązków służbowych Nadleśniczy używa samochodu, stanowiącego własność Nadleśnictwa. Uprawnienia Nadleśniczego do korzystania z samochodu służbowego wynikają z § 2 Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu ilościowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych. Za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wyrażoną na piśmie, Nadleśniczy garażuje samochód służbowy w miejscu zamieszkania położonym poza terenem Nadleśnictwa. Miejsce garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego gwarantuje jego bezpieczeństwo.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) Nadleśniczego z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) Nadleśniczego - o ile w istocie nie służą osobistym celom tego pracownika, lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia, a tym samym do pobierania stosownych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.