IBPBII/1/415-5/12/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego byłemu pracownikowi na mocy zawartego porozumienia:

* w części dotyczącej opodatkowania wypłaconego odszkodowania - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości wykazania tego odszkodowania w informacji o dochodach PIT-8C - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego byłemu pracownikowi na mocy zawartego porozumienia. Pismem z dnia 30 marca 2012 r. uzupełniono wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca zwolnił pracownika, który prawomocnym wyrokiem Sądu w dniu 17 maja 2011 r. został przywrócony do pracy. Zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 17 maja 2011 r. pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy przysługiwało wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc, zgodnie z art. 57 § 1 Kodeksu pracy.

Wnioskodawca wypłacił pracownikowi wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy jednocześnie uznając, iż przychód ten w świetle przepisów podatkowych nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownik uznając przyznane przez Sąd wynagrodzenie za niewystarczające, poprzez wyznaczonego pełnomocnika - kancelarię adwokacką, zwrócił się z żądaniem dobrowolnej zapłaty za "doznane cierpienia i krzywdy jakich doznał w następstwie niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę" informując jednocześnie, że skieruje sprawę ponownie do sądu w przypadku braku uregulowania żądanej sumy przez pracodawcę (tj. Wnioskodawcę).

W wyniku prowadzonych rozmów pomiędzy kancelariami adwokackimi w dniu 29 lipca 2011 r. pełnomocnik pracownika "uznał za zasadne wyliczenia tytułem odszkodowania za utracone zarobki" przez Wnioskodawcę żądając jednocześnie "uregulowania na konto mandata roszczenia tytułem odszkodowania za utracone zarobki".

Wnioskodawca w wyniku zaniedbań obu kancelarii nie został poinformowany, iż wyżej wymienione odszkodowanie za utracone zarobki nie zostało zawarte na drodze ugody sądowej i w związku z powyższym uznał, że korzysta ono ze zwolnienia przedmiotowego art. 21 ust. 1 pkt 3 (przelew odszkodowania w dniu 4 sierpnia 2011 r. na wskazane konto pracownika).

W dniu 19 grudnia 2011 r. Wnioskodawca, będąc w trakcie badania bilansu, zwrócił się do swojej kancelarii adwokackiej z prośbą o uzupełnienie dokumentacji w sprawie wyżej wymienionego pracownika i otrzymał informację, że wypłacone odszkodowanie za utracone zarobki nie zostało zawarte w żadnej formie pisemnej, tym bardziej w formie ugody sądowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca podjął prawidłową decyzję o zwolnieniu wypłaconego odszkodowania za utracone zarobki z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jeśli nie to czy w tym wypadku może przerzucić obowiązek zapłaty podatku na pracownika, wykazując kwotę brutto wypłaconego odszkodowania za utracone zarobki w informacji o dochodach PIT-8C.

Wnioskodawca wskazuje, iż - w wyniku zaniedbań obu kancelarii - na dzień 29 lipca 2011 r. uznał odszkodowanie za utracone zarobki za wolne od podatku dochodowego, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczącego otrzymanych odszkodowań lub zadośćuczynień, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw).

W treści uzupełnienia z dnia 30 marca 2012 r. doprecyzowano własne stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego informując, iż - zdaniem Wnioskodawcy - wypłacona kwota odszkodowania w dniu 4 sierpnia 2011 r. winna zostać wykazana w PIT-8C za 2011 r. i tym samym obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych należy przerzucić na pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 przytoczonej ustawy źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca zwolnił pracownika, który prawomocnym wyrokiem Sądu w dniu 17 maja 2011 r. został przywrócony do pracy. Zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 17 maja 2011 r. pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy przysługiwało wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc, zgodnie z art. 57 § 1 Kodeksu pracy. Wnioskodawca wypłacił pracownikowi ww. wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Jednakże pracownik - uznając przyznane przez Sąd wynagrodzenie za niewystarczające - zwrócił się z żądaniem dobrowolnej zapłaty za "doznane cierpienia i krzywdy jakich doznał w następstwie niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę". W dniu 29 lipca 2011 r. pełnomocnik pracownika uznał za zasadne wyliczenia tytułem odszkodowania za utracone zarobki przez Wnioskodawcę żądając jednocześnie uregulowania roszczenia tytułem "odszkodowania za utracone zarobki". Wnioskodawca uzyskał od swojego pełnomocnika informację, że wypłacone odszkodowanie za utracone zarobki nie zostało zawarte w żadnej formie pisemnej, tym bardziej w formie ugody sądowej.

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż był przekonany, że powyższe odszkodowanie zostało przyznane na podstawie ugody sądowej dlatego wolne jest od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak wskazać, iż aby można skorzystać z powołanego przez Wnioskodawcę zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość lub zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia muszą wprost wynikać z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie art. 57 § 1 Kodeksu pracy wypłacone zostało pracownikowi wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Pracownik uznał jednakże to świadczenie za niewystarczające i zwrócił się z żądaniem dobrowolnej zapłaty odszkodowania.

Wypłacone zatem pracownikowi w dniu 4 sierpnia 2011 r. odszkodowanie nie wynika z przepisów normatywnych lecz jest wyłącznie następstwem zawartego porozumienia (ugody) między stronami, tj. pracownikiem i pracodawcą, reprezentowanymi przez pełnomocników.

Wobec powyższego wypłacone pracownikowi odszkodowanie nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest bowiem podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczenia.

Wypłacone zatem pracownikowi w dniu 4 sierpnia 2011 r. "odszkodowanie za utracone zarobki" stanowiło dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z wypłatą przedmiotowego świadczenia na Wnioskodawcy ciążyły określone obowiązki płatnika.

Jak wynika z treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5 (...).

Wskazać należy, iż przepisy prawa podatkowego w żadnym wypadku nie przewidują możliwości "przerzucenia" obowiązku zapłaty podatku z płatnika (pracodawcy) na podatnika (pracownika). Brak jest zatem podstaw prawnych do takiego "przerzucenia" w przedmiotowej sprawie. Tym samym brak jest podstaw prawnych, aby Wnioskodawca zamiast informacji PIT-11 sporządził informację PIT-8C. Informacja PIT-8C wystawiana jest w celu wykazania przychodów z innych źródeł, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W niniejszej sprawie pracownik nie osiągnął przychodów z innych źródeł tylko przychody ze stosunku pracy.

Powyższe oznacza, że w części dotyczącej obowiązku opodatkowania wypłaconego odszkodowania stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Natomiast w części dotyczącej możliwości wykazania tego odszkodowania w informacji o dochodach PIT-8C ("przerzucenia" obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na pracownika) - za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.