IBPBII/1/415-497/09/AŻ - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów zakupu artykułów spożywczych, wykorzystywanych przez pracowników do przygotowania posiłków profilaktycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu poniesionych w imieniu i na rzecz pracodawcy kosztów zakupu artykułów spożywczych wykorzystywanych przez pracowników do przygotowania posiłków profilaktycznych - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu poniesionych w imieniu i na rzecz pracodawcy kosztów zakupu artykułów spożywczych wykorzystywanych przez pracowników do przygotowania posiłków profilaktycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka realizuje wynikający z art. 232 Kodeksu pracy obowiązek zapewnienia posiłków profilaktycznych pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych. Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r.

Zgodnie z paragrafem 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

Aby zrealizować wynikający z Kodeksu pracy obowiązek wnioskodawca wydaje pracownikom produkty, z których przyrządzają posiłki we własnym zakresie. Do zakupu produktów spożywczych upoważnieni zostali sami pracownicy, którzy działają jako intendenci, nabywając produkty w imieniu i na rzecz Spółki, co potwierdzają faktury VAT wystawione bezpośrednio na Spółkę. Wnioskodawca zwraca każdemu pracownikowi kwotę wynikającą z faktury, której wartość odpowiada wydatkom faktycznie poniesionym na nabycie artykułów spożywczych, z których został przygotowany posiłek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie rzeczy wnioskodawca prawidłowo kwalifikuje jako zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) kwoty zwróconych pracownikom kosztów zakupu, w imieniu i na rzecz Spółki, artykułów spożywczych przeznaczonych na przygotowanie posiłków profilaktycznych.

Wnioskodawca uważa, iż w przedstawionej sytuacji znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podkreślił, iż okoliczność, że pracownicy dokonujący zakupów działają w imieniu i na rzecz Spółki (co potwierdzają wystawione bezpośrednio na spółkę faktury VAT) sprawia, że w istocie dochodzi do wydania pracownikom produktów zakupionych przez Spółkę. Każdy uprawniony do posiłku profilaktycznego pracownik, pełni rolę intendenta umocowanego przez Spółkę w zakresie zakupu produktów spożywczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uważa się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura, lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 tejże ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas jeżeli do wydawania świadczeń w postaci posiłków profilaktycznych oraz regeneracyjnych pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepis ten zawiera delegację do określenia w drodze rozporządzenia rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania. Rozporządzeniem tym jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279). Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

* korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,

* przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Jednocześnie, zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia, pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych. Wnioskodawca przyjął rozwiązanie, zgodnie z którym pracownicy przyrządzają posiłki we własnym zakresie. Pracownicy zostali upoważnieni do zakupu produktów spożywczych - działają jako intendenci, nabywając produkty w imieniu i na rzecz Spółki.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie zwolnienie opisane w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczność, że pracownicy dokonujący zakupów działają w imieniu i na rzecz wnioskodawcy, co potwierdzać mają faktury VAT wystawione bezpośrednio na wnioskodawcę stanowi, że w istocie dochodzi do wydania pracownikom produktów zakupionych przez wnioskodawcę. Obowiązki intendenta w zakresie zakupu produktów spożywczych może bowiem spełniać każda osoba umocowana przez wnioskodawcę, w tym także uprawniony do posiłków pracownik. Zatem skoro ww. rozporządzenie dopuszcza możliwość samodzielnego przygotowania posiłku profilaktycznego przez pracownika, bez znaczenia powinno być to, kto faktycznie dokonał zakupu artykułów spożywczych - pracownik na koszt wnioskodawcy, czy bezpośrednio wnioskodawca. Wspomniane rozporządzenie zabrania wyłącznie wypłacania pracownikom ekwiwalentów pieniężnych za posiłki i napoje. W opisanym stanie faktycznym wnioskodawca zwraca każdemu pracownikowi kwotę wynikającą z faktury wystawionej na pracodawcę, której wartość odpowiada wydatkom faktycznie poniesionym na nabycie artykułów spożywczych, z których został przygotowany posiłek.

Mając powyższe na względzie, należało uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.