IBPBII/1/415-496/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 9 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do obywatela Ukrainy będącego nierezydentem wykonującego zlecenie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla polskiego podmiotu gospodarczego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do obywatela Ukrainy będącego nierezydentem wykonującego zlecenie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla polskiego podmiotu gospodarczego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wykona dla zagranicznego kontrahenta (nierezydenta) prace geologiczne poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Za wykonane usługi Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie faktur VAT.

W celu wykonania ww. usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego, Spółka chce zatrudnić na podstawie umowy zlecenia osobę fizyczną, obywatela Ukrainy (mającego również stałe miejsce zamieszkania na terytorium Ukrainy), który będzie wykonywał dla Spółki prace geologiczne i sporządzi raport. Wnioskodawca zakłada, że osoba ta nie przedstawi Spółce certyfikatu rezydencji wydanego przez Ukrainę. Umowa zawarta z obywatelem Ukrainy (nierezydentem) będzie zawierała postanowienia mówiące o tym, że zlecenie będzie wykonywane przez niego osobiście tylko i wyłącznie na terytorium wskazanego państwa azjatyckiego, a zatem poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Efekty pracy obywatela ukraińskiego (efekt usługi w postaci raportu) również nie będzie wykorzystany w Polsce przez Spółkę, gdyż zostanie przekazany kontrahentowi zagranicznemu i przez niego wykorzystany poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej. Jedynym "pośrednim efektem" usługi wykonanej przez obywatela Ukrainy będzie przychód, jaki Spółka osiągnie w postaci otrzymania zapłaty bezpośrednio od kontrahenta zagranicznego. Wnioskodawca zakłada również, że obywatel Ukrainy w czasie wykonywania zlecenia na rzecz Spółki nie będzie przebywał na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka wypłacać będzie obywatelowi ukraińskiemu wynagrodzenie na wskazany przez niego rachunek bankowy za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, wypłacając obywatelowi Ukrainy (nierezydentowi) wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia wykonywanej w jednym z krajów azjatyckich, której efekt nie będzie wykorzystywany przez Spółkę tylko przez kontrahenta zagranicznego Spółki poza granicami Polski, jest zobowiązana na podstawie przepisu art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z przepisami ww. ustawy.

Zdaniem Spółki, w sprawie zastosowanie ma przepis art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą p.d.o.f. stanowiący, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Powyższy katalog nie jest wprawdzie katalogiem zamkniętym, jednakże w tym przepisie ustawodawca wyraźnie ustalił swoistą zasadę terytorialności, zgodnie z którą pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką - zdaniem Spółki - nie jest wypłata pieniędzy, gdyż sama wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu. Wśród kryteriów zaliczania dochodów jako dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustawodawca w art. 3 ust. 2b pkt 1-2 ww. ustawy nie wymienił miejsca siedziby spółki (płatnika). Poza tym, nie można utożsamiać pojęcia "dochody osiągane na terytorium" z pojęciem "dochody wypłacane, pochodzące, otrzymane z terytorium Polski". Również przepis art. 5 ww. ustawy mówi, że za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy usługi nie są wykonywane na terytorium Polski, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przesądzać będzie to, czy efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce. W tym wypadku efekt usługi nie będzie wykorzystany w Polsce, gdyż raport zawierający wyniki prac i badań geologicznych wykonanych przez obywatela ukraińskiego na zlecenie Spółki, nie będzie wykorzystywany przez Spółkę, tylko będzie przekazany kontrahentowi zagranicznemu, dla którego Spółka wykonywać będzie usługę, za którą otrzyma od kontrahenta zagranicznego zapłatę na podstawie faktury.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FSK 2144/2008.

Skoro, czynności objęte zakresem umowy, obywatel Ukrainy wykonywać będzie tylko i wyłącznie na terytorium jednego z państw azjatyckich, a ich efekty wykorzystywane będą przez kontrahenta zagranicznego Spółki, a nie przez samą Spółkę, a zatem poza terytorium RP, to według Spółki wnioskować należy z brzmienia przepisu art. 3 ust. 2a ustawy, że dochód uzyskiwany przez obywatela ukraińskiego w związku z wykonywaniem zlecenia Spółki nie będzie dochodem uzyskiwanym na terytorium RP, a jedynie pochodzącym od Spółki mającej siedzibę na terytorium RP. Dodatkowo, obywatel Ukrainy, z którym Spółka podpisywałaby umowę zlecenia, nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a i art. 5 ww. ustawy, i nie przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni, ani nie posiada na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Artykuł 4a ww. ustawy wskazuje, że przepis art. 3 ust. 2a i 2b ustawy dotyczący osób fizycznych mających ograniczony obowiązek podatkowy, należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Rzeczpospolita Polska oraz Ukraina związane są Konwencją w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269), zwanej dalej umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, a zatem w przedmiotowej sprawie opierać się należy i na przepisach polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na treści tejże umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Art. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mówi, że dotyczy ona osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach (RP/Ukraina). Następnie art. 4 ww. umowy precyzuje, że określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. W przypadku będącym podstawą złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, kryterium objęcia ograniczonym obowiązkiem podatkowym zawarte jest w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według kryteriów ustalonych w art. 3 ust. 2a ustawy ww. ustawy - zdaniem Spółki - obywatel Ukrainy (nierezydent) nie podtega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP. Ponadto, dokonując interpretacji przepisów podatkowych pod kątem ustalenia, w jakim umawiającym się państwie obywatel Ukrainy powinien być opodatkowany z tytułu dochodów (przychodów) uzyskiwanych od polskiej Spółki za prace wykonywane w jednym z azjatyckich państw, należy posiłkowo posłużyć się zapisami art. 4 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi reguły interpretacyjne pozwalające na ustalenie hierarchii więzi:

Z powyższego wynika, zdaniem wnioskodawcy, że obywatel Ukrainy z tytułu dochodów (przychodów) uzyskiwanych od polskiej Spółki za prace wykonywane na jej zlecenie ale de facto na rzecz kontrahenta zagranicznego Spółki w jednym z państw azjatyckich, powinien odprowadzać podatek dochodowy na Ukrainie lub w państwie azjatyckim na terytorium, którego wykonuje prace - jeżeli wynikałoby to z przepisów podatkowych obowiązujących na terytorium tego państwa, a nie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, że podatek dochodowy od przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby niemające zamieszkania w Polsce z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 ustawy (w tym z umowy zlecenia) pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Jak wcześniej wyjaśniono, Spółka uważa, że dochód uzyskiwany przez obywatela Ukrainy od Spółki nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, gdyż nie będzie przychodem uzyskanym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z tego powodu, iż poza otrzymywaniem wynagrodzenia od Spółki, obywatel Ukrainy nie ma z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej żadnych więzi, jak również efekt jego pracy nie będzie wykorzystywany przez Spółkę. W związku z tym, nie ma podstawy prawnej, ani logicznego uzasadnienia dla naliczania i odprowadzania przez Spółkę jako płatnika, zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przepisu art. 3 ust. 2b ww. ustawy wynika, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce. W uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie art. 3 wskazano, że zmiana ma na celu jedynie "doprecyzowanie pojęcia dochodów". Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Z przepisu art. 29 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka wykona dla zagranicznego kontrahenta (nierezydenta) prace geologiczne poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Za wykonane usługi Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie faktur VAT. W celu wykonania ww. usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego, Spółka chce zatrudnić na podstawie umowy zlecenia osobę fizyczną, obywatela Ukrainy (mającego również stałe miejsce zamieszkania na terytorium Ukrainy), który będzie wykonywał dla Spółki prace geologiczne i sporządzi raport. Osoba ta nie przedstawi Spółce certyfikatu rezydencji wydanego przez Ukrainę. Umowa zawarta z obywatelem Ukrainy (nierezydentem) będzie zawierała postanowienia mówiące o tym, że zlecenie będzie wykonywane przez niego osobiście tylko i wyłącznie na terytorium wskazanego państwa azjatyckiego, a zatem poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Efekty pracy obywatela ukraińskiego (efekt usługi w postaci raportu) również nie będzie wykorzystany w Polsce przez Spółkę, gdyż zostanie przekazany kontrahentowi zagranicznemu i przez niego wykorzystany poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej. Jedynym "pośrednim efektem" usługi wykonanej przez obywatela Ukrainy będzie przychód, jaki Spółka osiągnie w postaci otrzymania zapłaty bezpośrednio od kontrahenta zagranicznego. Obywatel Ukrainy w czasie wykonywania zlecenia na rzecz Spółki nie będzie przebywał na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka wypłacać będzie obywatelowi ukraińskiemu wynagrodzenie na wskazany przez niego rachunek bankowy za granicą.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skoro czynności objęte zakresem umowy obywatel Ukrainy wykonywać będzie tylko i wyłącznie na terytorium jednego z państw azjatyckich, a ich efekty wykorzystywane będą przez kontrahenta zagranicznego Spółki, a nie przez samą Spółkę, a zatem poza terytorium RP, na wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika, bowiem obywatel Ukrainy nie będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. Z treści art. 3 ust. 2a ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega dochód (przychód) osiągnięty na terytorium Polski. Jest to generalna zasada, według której ustala się, jaki dochód podlega opodatkowaniu w Polsce. Decyduje o tym miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi. W sytuacji, gdy usługi te nie są wykonywane na terytorium Polski, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na terytorium Polski przesądzać będzie to, czy efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce. W rozpatrywanej sprawie będziemy mieli do czynienia z usługami, które będą wykonywane na rzecz wnioskodawcy - spółki z o.o. z siedzibą w Polsce, przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania poza terytorium Polski (w Ukrainie). Prace geologiczne i report wykona - na podstawie zawartej z wnioskodawcą a nie z kontrahentem zagranicznym wnioskodawcy - osoba fizyczna zamieszkała na Ukrainie (zleceniobiorca) na rzecz wnioskodawcy (zleceniodawcy) i to zleceniodawca bezpośrednio wykorzysta efekt pracy zleceniobiorcy, sprzedając go kontrahentowi zagranicznemu i tym samym uzyskując stosowny dochód. Przy czym bez znaczenia dla opodatkowania pozostaje sposób wykorzystania tej usługi, czyli to gdzie polski podmiot nabywający usługę przekaże jej efekt. Istotnym jest to, że to on ją zamawia i on dokonuje płatności za nią. Z wniosku wynika, iż Spółka wypłaci obywatelowi ukraińskiemu wynagrodzenie za ww. usługę na wskazany przez niego rachunek bankowy za granicą.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym obywatel Ukrainy, z którym wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę zlecenie, nie przedstawił Spółce stosownego certyfikatu rezydencji. Zatem brak jest podstaw prawnych do zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową. Przy czym, bez znaczenia pozostaje, czy zleceniobiorca będzie wykonywał zlecenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy też na terenie wskazanego kraju azjatyckiego i gdzie będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od wszystkich uzyskanych przez siebie dochodów. Wykonanie obowiązku podatkowego przez obywatela Ukrainy (tekst jedn.: opodatkowanie swoich dochodów) jest tutaj nieistotne, bowiem to wnioskodawca jako płatnik ma wykonać, zgodnie z ustawą, swoje obowiązki podatkowe i pobrać stosowny podatek.

Istotnym więc jest, jak wykazano powyżej, iż efekt świadczonych usług będzie wykorzystywany przez wnioskodawcę - polską spółkę, czyli na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, bowiem z tytułu przekazywanych przez niego świadczeń obywatel Ukrainy będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle cyt. powyżej przepisów.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tekst jedn.: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Odnosząc się do powołanego przez wnioskodawcę wyroku wskazać należy, iż jakkolwiek orzeczenia sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Orzeczenia te nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Niemniej podkreślić należy, iż Organ nie podziela stanowiska zawartego w orzecznictwie, czemu dał wyraz w niniejszej interpretacji.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.