IBPBII/1/415-491/12/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 17 lipca 2012 r. znak: IBPB II/1/415-491/12/AŻ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2009 r. Wnioskodawca zakończył budowę domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną wykonano z produktów firmy X Sp. o.o. W grudniu 2010 r. oraz w styczniu i w marcu 2011 r. doszło do zalania parteru domu. Po pierwszych dwóch awariach były wymieniane uszkodzone kształtki polipropylenowe. Po trzeciej awarii została wymieniona cała instalacja wodna. Skutki awarii jako reklamacja zostały zgłoszone do przedstawiciela firmy X sp. z o.o. W toku postępowania reklamacyjnego zostały przedstawione dokumenty potwierdzające nabycie produktów, opis awarii oraz sporządzono dokumentację fotograficzną.

Próbki uszkodzonych elementów z tworzywa sztucznego zostały wysłane przez rzeczoznawcę X. sp. z o.o. do ekspertyzy. Przyczyną zalania okazały się wadliwie wykonane kształtki polipropylenowe instalacji wodnej. Wady materiałowe uznali eksperci firmy X. w trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w Kodeksie cywilnym i opisanej w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Reklamacja została uznana za zasadną i zaproponowano ugodę oraz wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej wolnej od wad wraz z odtworzeniem stanu pierwotnego domu. Firma X. sp. z o.o. podpisując ugodę dotyczącą zakresu robót określonych w kosztorysie oraz wysokości rekompensaty wynikającej z tego kosztorysu poinformowała Wnioskodawcę o konieczności wystawienia informacji PIT-8C.

PIT-8C został wystawiony na Wnioskodawcę oraz jego żonę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż reklamowane produkty zostały mu wydane w dniu 6 lutego 2008 r. Reklamacja została zgłoszona w dniu 23 lutego 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy kwota otrzymanej rekompensaty stanowi przychód podatkowy.

Czy słusznym jest ponoszenie przez Wnioskodawcę oraz jego żonę podatku od kwoty, która stanowi dla nich koszt usuwania usterki w całości.

Wnioskodawca wskazał, iż jako pokrzywdzony stoi na stanowisku, że otrzymana kwota rekompensaty nie stanowi przychodu, ponieważ nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotowa interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. W zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych wynikających dla żony Wnioskodawcy w związku z wypłatą rekompensaty wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 cyt. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 powołanej ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w lipcu 2009 r. Wnioskodawca zakończył budowę domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną wykonano z produktów firmy X Sp. o.o. W grudniu 2010 r. oraz w styczniu i w marcu 2011 r. doszło do zalania parteru domu. Po pierwszych dwóch awariach były wymieniane uszkodzone kształtki polipropylenowe. Po trzeciej awarii została wymieniona cała instalacja wodna. Skutki awarii jako reklamacja zostały zgłoszone do przedstawiciela firmy X sp. z o.o. W toku postępowania reklamacyjnego zostały przedstawione dokumenty potwierdzające nabycie produktów, opis awarii oraz sporządzono dokumentację fotograficzną. Wady materiałowe uznali eksperci firmy X. w trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w kodeksie cywilnym i opisanej w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Reklamacja została uznana za zasadną i zaproponowano ugodę oraz wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej wolnej od wad wraz z odtworzeniem stanu pierwotnego domu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 z późn. zm.), jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści art. 8 ust. 2 omawianej ustawy wynika z kolei, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż reklamowane produkty zostały Wnioskodawcy wydane 6 lutego 2008 r. zaś do pierwszego zalania domu (a zatem do stwierdzenia niezgodności towaru z umową) doszło w grudniu 2010 r. a zatem po upływie 2-letniego terminu przewidzianego w art. 10 ww. ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy upłynął już termin rękojmi, a reklamacja zostaje przez Spółkę uznana i zawierana jest ugoda, na podstawie której wypłacana jest rekompensata poniesionych przez kupującego (Wnioskodawcę) kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej wolnej od wad wraz z odtworzeniem stanu pierwotnego domu kosztów przychodu, wówczas w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje dla kupującego przychód, bowiem jak wynika z treści powołanego powyżej art. 10 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, Spółka obowiązku takiego nie ma, ponieważ termin przewidziany ustawą upłynął, a tym samym klient - osoba fizyczna uzyskuje korzyść majątkową.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, kwota rekompensaty stanowi dla niego przysporzenie ponieważ inny podmiot pokrywa koszty remontu. Skarżący uzyskuje zatem korzyść majątkową, gdyż nie musi ponosić przedmiotowych kosztów. Skutkuje to zatem brakiem uszczerbku w jego majątku jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego świadczenia ze strony innego podmiotu nie doszło, a Wnioskodawca musiałby sam finansować remont. Wnioskodawca uzyskuje zatem z tego tytułu przychód podatkowy.

Ponadto należy wskazać, iż w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe świadczenie otrzymane w następstwie ugody dotyczyło nie tylko rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej, wolnej od wad, ale także przywrócenia pierwotnego stanu domu. W związku z powołanymi wyższej przepisami ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie są to świadczenia otrzymane w następstwie rękojmi. Regulacją ww. ustawy nie jest bowiem objęte odtworzenie stanu pierwotnego domu, który na skutek działania wadliwego towaru uległ zniszczeniu lub pogorszeniu, przykładowo zatem wymiana podłóg czy malowanie ścian.

Spółka postąpiła zatem prawidłowo wystawiając z tego tytułu informację PIT-8C. Otrzymana przez Wnioskodawcę kwota winna zatem zostać wykazana - łącznie z innymi uzyskanymi przychodami (dochodami) - w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym kwota ta została wypłacona. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2010 r. znak: IPPB2/415-671/09-5/MG zauważa się, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Niemniej należy wskazać, iż ww. interpretacja została wydana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym odmiennym od tego, który został przedstawiony przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.