IBPBII/1/415-484/12/BD - Określenie skutków podatkowych wystawienia przez Urząd Miasta informacji PIT-8C o wysokości wypłaconego odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystawienia przez Urząd Miasta informacji PIT-8C o wysokości wypłaconego odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystawienia przez Urząd Miasta informacji PIT-8C o wysokości wypłaconego odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 5 lipca 2012 r. znak: IBPBII/1/415-484/12/BD wezwano Wnioskodawczynię do uiszczenia brakującej opłaty. Wnioskodawczyni brakującą opłatę uiściła w dniu 10 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 29 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni listem poleconym otrzymała z Urzędu Miasta K. PIT-8C za 2011 r., z którego wynikało, że została wypłacona jej kwota w wysokości 3929,40 zł tytułem odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego dla osoby, w stosunku do której wstrzymana została eksmisja do czasu zaoferowania przez ww. urząd lokalu socjalnego. Faktycznie, w okresie którego wypłata miałaby dotyczyć Wnioskodawczyni była współwłaścicielem nieruchomości, w której znajdował się lokal zajęty przez osobę uprawnioną do lokalu socjalnego, jednakże wyrok eksmisyjny z prawem do lokalu socjalnego nakazywał wydanie tego lokalu innemu współwłaścicielowi.

Współwłaściciel ten, powołując się na wyrok eksmisyjny pozwał Gminę K. o zapłatę odszkodowania w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego. W postępowaniu tym nie brali udziału pozostali właściciele. Sprawa zakończyła się ugodą, w wyniku której Gmina K. zobowiązała się do wypłaty na rzecz tego współwłaściciela kwoty 4474,08 zł za okres od 15 października 2008 r. do 2 lutego 2011 r.

O procesie sądowym, zawarciu ugody i otrzymaniu od gminy pieniędzy współwłaściciel ten nie poinformował pozostałych współwłaścicieli. Wypłacająca odszkodowanie Gmina K. także nie poinformowała współwłaścicieli o tym fakcie. Gmina nie przesłała również współwłaścicielom PIT-8C o przychodach. Wnioskodawczyni zaznacza, iż nie ma wiadomości czy taki PIT otrzymał ten z pośród współwłaścicieli, który odszkodowanie otrzymał.

Inaczej sytuacja przedstawia się w 2011 r. Jak się okazało, po otrzymaniu przez Wnioskodawczynię w marcu 2012 r. PIT-8C i po odpowiedzi Wydziału Mieszkalnictwa Urzędu Miasta K. na pismo Wnioskodawczyni z dnia 1 marca 2012 r. Wydział Mieszkalnictwa działający z upoważnienia Gminy K. w odpowiedzi na żądanie adwokata współwłaściciela, który już poprzednio otrzymał odszkodowanie, o którym mowa wyżej, uznał żądanie zapłaty kwoty 18919,57 zł i całą kwotę przelał zgodnie z żądaniem na rachunek bankowy adwokata, nie informując o tym pozostałych współwłaścicieli.

Pismem z dnia 1 marca 2012 r. Wnioskodawczyni zwróciła się o wyjaśnienie na jakiej podstawie został jej wystawiony PIT-8C za 2011 r. w sytuacji gdy nie upoważniała ona nikogo do pobrania należnej jej kwoty.

Urząd, pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (otrzymanym przez Wnioskodawczynię w dniu 12 kwietnia 2012 r.), wyjaśnił, że postąpił zgodnie z prawem wypłacając współwłaścicielowi nieruchomości należną Wnioskodawczyni kwotę odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego, powołując się na art. 209 Kodeksu cywilnego. Następnie powołując się na interpretację podatkową wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBII/1/415-639/10/AŻ i nr IBPBII/1/415-827/10/AŻ W sprawie skutków podatkowych wypłaty osobom fizycznym przez Urząd Miasta K. odszkodowań z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej z mocy wyroku sądowego w związku z art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego wskazał, iż niniejsze odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychody z innych źródeł, w wysokości proporcjonalnie do przypadającego udziału w nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy w opisanej wyżej sytuacji. Jeżeli nie to, czy fakt wystawienia przez Wydział Finansowy Urzędu Miasta K. PIT-8C na podstawie nieprawdziwych danych podanych przez Wydział Mieszkalnictwa Urzędu Miasta K. zobowiązuje Wnioskodawczynię do złożenia oświadczenia w PIT-36 niezgodnego ze stanem faktycznych w sytuacji, gdy nie uzyskała ona przychodu z tytułu wymienionego w PIT-8C.

W ocenie Wnioskodawczyni, dla rozstrzygnięcia sprawy czy można uznać za przychód w 2011 r. przychód uzasadniający wystawienie PIT-8C nie jest wystarczającą argumentacja zawarta w piśmie Wydziału Mieszkalnictwa Urzędu Miasta K., gdyż indywidualna interpretacja dotyczy tylko tego przypadku, dla którego została wydana. Stan faktyczny w powołanych interpretacjach jest różny od występującego w przedmiotowej sprawie, a ponadto Wnioskodawczyni nie otrzymała od Gminy żadnych pieniędzy, ani też nie upoważniła nikogo do występowania w jej imieniu o odszkodowanie i zapłatę. Nieuzasadniony jest także argument, że skoro zgodnie z art. 209 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może dochodzić roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa, to była podstawa aby wypłacić jednemu współwłaścicielowi całość kwoty, tj. 18919,57 zł a nie część odpowiadającą udziałowi, a kwotę tę wypłacić jego adwokatowi na konto adwokata w sytuacji, gdy o tym fakcie Gmina nie zawiadomiła pozostałych współwłaścicieli (współwłaścicielowi, który dochodził roszczeń znane były wszystkie adresy pozostałych współwłaścicieli). Nadto nie zażądała od adwokata pełnomocnictwa do odbioru pieniędzy od pozostałych współwłaścicieli.

Zdaniem Wnioskodawczyni ww. przychód osiągnął adwokat albo jego mocodawca i to oni powinni otrzymać PIT-8C i zapłacić podatek.

Okolicznością, na którą należy zwrócić uwagę jest to, że Urząd w odpowiedź na pismo Wnioskodawczyni o wyjaśnienie potrzebował ponad 30 dni by stwierdzić, że był zmuszony przesłać przypadającą Wnioskodawczyni kwotę w wysokości 3929,40 zł na konto kancelarii adwokackiej, której Wnioskodawczyni nigdy nie była mocodawcą, natomiast żądanie wypłaty kwoty 18919,57 zł uznał i zapłacił po 14 dniach, nie domagając się żadnych wyjaśnień, adresów czy pełnomocnictw. Wnioskodawczyni nie zgadza się ze stanowiskiem Urzędu, że bez jakichkolwiek upoważnień od innych współwłaścicieli może dokonać wypłaty na konto kancelarii adwokackiej, która jest pełnomocnikiem jednego współwłaściciela, a następnie wydać polecenie aby Wydział Finansowy Urzędu Miasta K. wystawił druki PIT-8C potwierdzające nieprawdę, że wypłacone zostały pieniądze pozostałym współwłaścicielom.

O osiągnięciu rzekomego dochodu pozostali współwłaściciele dowiedzieli się dopiero z przesłanego przez Urząd PIT-8C i przekazanej na wezwanie informacji, że pozostali współwłaściciele mogą sobie dochodzić na drodze postępowanie cywilnego kwoty, od której są zmuszeni zapłacić stosowny podatek.

Wnioskodawczyni nie zgadza się z taką interpretacją. Uważa, że Urząd nie miał prawa bez stosownych upoważnień wypłacić gotówki dla wszystkich współwłaścicieli na konto kancelarii adwokackiej, która nie reprezentowała pozostałych współwłaścicieli. Składając roczne zeznanie podatkowe, czyli PIT-36 Wnioskodawczyni zobowiązana jest do podania danych zgodnie z prawdą pod odpowiedzialnością karną. Zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawczyni nie otrzymał przychodu z tytułu niedostarczenia przez gminę lokalu socjalnego dla osoby eksmitowanej z nieruchomości, której jest współwłaścicielem.

Wnioskodawczyni podkreśla, iż dołożyła wszelkich starań, aby tę sytuację wyjaśnić i spowodować skorygowanie błędu Wydziału Mieszkalnictwa Urzędu Miasta K. Jednakże ww. Wydział stoi na stanowisku, że miał on prawo wystawić Wnioskodawczyni PIT-8C, mimo że nie wypłacił jej pieniędzy, powołując się na prawomocny wyrok, mimo iż nie ma takiego wyroku, który zobowiązywałby gminę do zapłaty na rzecz któregokolwiek ze współwłaścicieli. Ponadto Gmina powołuje się na interpretację podatkową z dnia 8 października 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBII/1/415-639/10/AŻ i nr IBPBII/1/415-827/10/AŻ chociaż taka interpretacja, wydana w innej sprawie indywidualnej nie wiąże urzędu. Tymczasem Wydział Mieszkalnictwa Urzędu Miasta K. twierdzi, że interpretacja ta zobowiązuje go do wystawienia PIT-8C także dla tych współwłaścicieli, którym nie wypłacił odszkodowania. W przekonaniu Wnioskodawczyni działanie urzędu jest nieprawidłowe i wręcz sprzeczne z prawem, co stawia Wnioskodawczynię w takiej sytuacji, że musiałaby w zeznaniu rocznym poświadczyć nieprawdę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu "inne źródła". Zgodnie z art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zawarte w powyższym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż do tej kategorii przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia uzyskane przez podatnika, a nie tylko te szczegółowo w nim wymienione. Tym samym, do przychodów z innych źródeł należy zakwalifikować każde przysporzenie majątkowe, które ma wymierną korzyść finansową i które nie mieści się w ściśle określonych kategoriach przychodów wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 przywołanej ustawy.

Stosownie zaś do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 29 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni listem poleconym otrzymała z Urzędu Miasta K. PIT-8C za 2011 r., z którego wynikało, że została wypłacona jej kwota w wysokości 3929,40 zł tytułem odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego dla osoby, w stosunku do której wstrzymana została eksmisja do czasu zaoferowania przez ww. urząd lokalu socjalnego. Faktycznie, w okresie którego wypłata miałaby dotyczyć Wnioskodawczyni była współwłaścicielem nieruchomości, w której znajdował się lokal zajęty przez osobę uprawnioną do lokalu socjalnego, jednakże wyrok eksmisyjny z prawem do lokalu socjalnego nakazywał wydanie tego lokalu innemu współwłaścicielowi. Współwłaściciel ten, powołując się na wyrok eksmisyjny pozwał Gminę K. o zapłatę odszkodowania w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego. W postępowaniu tym nie brali udziału pozostali właściciele. Sprawa zakończyła się ugodą, w wyniku której Gmina K. zobowiązała się do wypłaty na rzecz tego współwłaściciela kwoty 4474,08 zł za okres od 15 października 2008 r. do 2 lutego 2011 r. O procesie sądowym, zawarciu ugody i otrzymaniu od gminy pieniędzy współwłaściciel ten nie poinformował pozostałych współwłaścicieli. Wypłacająca odszkodowanie Gmina K. także nie poinformowała współwłaścicieli o tym fakcie. Gmina nie przesłała również współwłaścicielom PIT-8C o przychodach. Wnioskodawczyni zaznacza, iż nie ma wiadomości czy taki PIT otrzymał ten z współwłaścicieli, który odszkodowanie otrzymał.

Inaczej sytuacja przedstawia się w 2011 r. Jak się okazało, po otrzymaniu przez Wnioskodawczynię w marcu 2012 r. PIT-8C i po odpowiedzi Wydziału Mieszkalnictwa Urzędu Miasta K. na pismo Wnioskodawczyni z dnia 1 marca 2012 r. Wydział Mieszkalnictwa działający z upoważnienia Gminy K. w odpowiedzi na żądanie adwokata współwłaściciela, który już poprzednio otrzymał odszkodowanie, o którym mowa wyżej, uznał żądanie zapłaty kwoty 18919,57 zł i całą kwotę przelał zgodnie z żądaniem na rachunek bankowy adwokata, nie informując o tym pozostałych współwłaścicieli. Pismem z dnia 1 marca 2012 r. Wnioskodawczyni zwróciła się o wyjaśnienie na jakiej podstawie został jej wystawiony PIT-8C za 2011 r. w sytuacji gdy nie upoważniała on nikogo do pobrania należnej jej kwoty. Urząd, pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (otrzymanym przez Wnioskodawczynię w dniu 12 kwietnia 2012 r.), wyjaśnił, że postąpił zgodnie z prawem wypłacając współwłaścicielowi nieruchomości należną Wnioskodawczyni kwotę odszkodowania z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego powołując się na art. 209 Kodeksu cywilnego. Następnie powołując się na interpretację podatkową wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBII/1/415-639/10/AŻ i nr IBPBII/1/415-827/10/AŻ w sprawie skutków podatkowych wypłaty osobom fizycznym przez Urząd Miasta K. odszkodowań z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej z mocy wyroku sądowego w związku z art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego niniejsze odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychody z innych źródeł, w wysokości proporcjonalnie do przypadającego udziału w nieruchomości.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W myśl art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zatem na mocy ww. ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego roszczenie odszkodowawcze wobec Gminy z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego przysługuje właścicielowi.

Natomiast gdy własność danego lokalu przysługuje kilku współwłaścicielom, to - co do zasady - uprawnionym do odszkodowania winien być każdy z nich. Zatem w przypadku, gdy odszkodowanie wypłacane jest na rzecz kilku współwłaścicieli wysokość przychodu uzyskanego przez współwłaściciela należy ustalić proporcjonalnie do przypadającego udziału w lokalu.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, iż obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C powstaje w sytuacji, gdy dane świadczenie (np. kwotę wypłaconego odszkodowania) uzyskuje konkretna osoba fizyczna - świadczeniobiorca. Zatem, jeżeli wypłata odszkodowania przez Urząd Miasta K. nastąpiła wyłącznie na konto kancelarii adwokackiej, której Wnioskodawczyni jako współwłaściciel - jak zaznaczyła we wniosku - nie była mocodawcą ani też nie upoważniła nikogo do występowania w jej imieniu o odszkodowanie a zarazem o jego wypłatę (w tym również współwłaściciela, na rzecz którego działała kancelaria adwokacka) a więc nie była ona beneficjentem przedmiotowego odszkodowania, Urząd Miasta K. nie miał obowiązku wystawienia Wnioskodawczyni informacji PIT-8C. Jeśli bowiem Wnioskodawczyni nie była uprawniona do otrzymania przedmiotowego odszkodowania (bo przysługuje ono innemu współwłaścicielowi) lub też mimo uprawnienia, takiego odszkodowania nie otrzymała, to po jej stronie nie powstało przysporzenie finansowe, a tym samym Wnioskodawczyni nie uzyskała z powyższego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu. To oznacza, iż brak jest podstaw, aby ww. świadczenie wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym. Obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym omawianego świadczenia wystąpi wówczas, gdy Wnioskodawczyni otrzyma faktycznie to świadczenie czy to bezpośrednio czy też za pośrednictwem osób działających w jej imieniu.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z dołączeniem do wniosku pliku dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.