IBPBII/1/415-471/10/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 kwietnia 2010 r.), uzupełnione w dniu 31 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nadpłaconych składek zdrowotnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nadpłaconych składek zdrowotnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W listopadzie 2008 r. Biuro Kadr i Płac poinformowało wnioskodawcę, że zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z czerwca 2008 r. "dodatkowe wynagrodzenie wypłacane z tytułu Karty Hutnika nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne". W związku z tym odprowadzone do ZUS niesłusznie naliczone składki będą zwrócone za lata 1999-2008. W czerwcu 2009 r. poinformowano wnioskodawcę, że od tego miesiąca rozpoczyna się wypłata należności z tytułu zwrotu składek na ubezpieczenie społeczne od Karty Hutnika. I tak się stało. Wypłaty realizowane były przelewem na konto co miesiąc za każdy kolejny rok począwszy od 1999 r. i trwały do grudnia 2009 r., łącznie za 7 lat (1999 do 2005). Dalsze wypłaty zostały wstrzymane ze względu na odwołanie się ZUS do Sądu. W lutym 2010 r. w okresie sporządzania PIT-11 firma poinformowała wnioskodawcę, że w zwróconej kwocie oprócz składek ubezpieczenia społecznego jest również składka ubezpieczenia zdrowotnego i należy ją zwrócić dopisując ją do podatku przy zeznaniu rocznym.

Po tej informacji wraz z PIT-11 przysłano odrębną informację na piśmie instruując jak należy postąpić przy rozliczeniu PIT-36 lub PIT-37 oraz tabelę z rozliczeniami tychże składek. Informacja ta nie posiada żadnych znamion oficjalnego pisma, nie ma pieczęci firmy, ani logo, a takowe posiada i podpisane jest przez najniżej umieszczonego w hierarchii pracowników komórki kadrowo-płacowej nie należącego do działu prowadzącego rozliczenia PIT.

Analizując tabelę wyliczeń widoczny jest błąd w tym, iż do doliczenia w PIT-36 lub 37 wykazano tylko składki odliczane od podatku, a przecież składki zdrowotne wnioskodawcy też zostały zwrócone, natomiast składki zdrowotne pracownika od zwróconej kwoty ubezpieczenia społecznego przy rozliczeniu podatkowym w ogóle nie zostały naliczone.

Wnioskodawca wystąpił z zapytaniem do Działu Kadr i Płac firmy jak to możliwe, że nastąpił zwrot składek zdrowotnych pomimo, iż wyrok sądu dotyczył składek na ubezpieczenie społeczne, a składki zdrowotne w tym przypadku nie podlegają zwrotowi dając również do zrozumienia, że w przedstawionej tabeli i w PIT-11 są rażące błędy w wyliczeniach. W odpowiedzi wnioskodawca otrzymał pismo przedstawiające artykuły ustawy podatkowej. Wnioskodawca wystąpił również do Inspektoratu ZUS - rejon siedziby firmy, z zapytaniem czy zwrócone zostały składki zdrowotne od Karty Hutnika. Wnioskodawcę odesłano do firmy.

Wnioskodawca podsumowując stwierdził, iż:

* zwrot dotyczy tylko składek zdrowotnych odliczonych od podatku,

* składki zdrowotne pracownika nie wykazane do zwrotu,

* składki zdrowotne pracownika nie naliczone od kwoty podlegającej opodatkowaniu,

* w PIT-11 zawyżona kwota składek zdrowotnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie pracodawca nakazuje zwrot nadpłaconych kwot za pośrednictwem Urzędu Skarbowego i to w kwocie zaniżonej.

Wnioskodawca uważa, iż w firmie nastąpiła bardzo poważna pomyłka i rażący błąd przy wyliczaniu składek do zwrotu oraz w PIT-11. Wnioskodawca sądzi, iż dopiero przy sporządzaniu PIT-11 zorientowano się i podjęto działania, aby odzyskać nadpłacone kwoty przy pomocy Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca nie sądzi, aby ZUS przystał na korektę składki zdrowotnej, a więc przypuszcza, iż ciężar tej wpadki spoczywa na firmie a sposób odzyskania nadpłaconych kwot jest niewłaściwy i dalece niepoprawny. Inne bliższe informacje do wnioskodawcy nie docierają, gdyż nie jest już czynny zawodowo; zwolniony w ramach redukcji zatrudnienia po 40 latach pracy z dniem 31 grudnia 2008 r. - skierowany na świadczenie przedemerytalne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej wyżej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 45 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Stosownie do art. 45 ust. 3a pkt 1 tej ustawy w przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne - w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik jest obowiązany doliczyć odpowiednio do dochodu lub podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 albo art. 30c, kwoty uprzednio odliczone.

Jak wynika z wniosku w listopadzie 2008 r. były pracodawca poinformował wnioskodawcę, że zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z czerwca 2008 r. "dodatkowe wynagrodzenie wypłacane z tytułu Karty Hutnika nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne". W związku z tym odprowadzone do ZUS niesłusznie naliczone składki będą zwrócone za lata 1999-2008. W czerwcu 2009 r. poinformowano wnioskodawcę, że od tego miesiąca rozpoczyna się wypłata należności z tytułu zwrotu składek na ubezpieczenie społeczne od Karty Hutnika. Wypłaty realizowane były przelewem na konto co miesiąc za każdy kolejny rok począwszy od 1999 r. i trwały do grudnia 2009 r., łącznie za 7 lat (1999 do 2005). W lutym 2010 r. w okresie sporządzania PIT-11 firma poinformowała wnioskodawcę, że w zwróconej kwocie oprócz składek ubezpieczenia społecznego jest również składka ubezpieczenia zdrowotnego i należy ją zwrócić dopisując ją do podatku przy zeznaniu rocznym. Po tej informacji wraz z PIT-11 przysłano odrębną informację na piśmie instruując jak należy postąpić przy rozliczeniu PIT-36 lub PIT-37 oraz tabelę z rozliczeniami tychże składek. Informacja ta nie posiada żadnych znamion oficjalnego pisma, nie ma pieczęci firmy, ani logo. Z wniosku wynika również, iż według wnioskodawcy w przedstawionej tabeli znajdują się rażące błędy.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 1999 r. (tekst jedn. Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.), podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

Stosownie do art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2000 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

Z przepisu art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2001 r. i 2002 r. wynika, iż podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21 i 52.

Stosownie do art. 27b ust. 1 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52 i 52a oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 27b ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52 i 52a oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle ww. przepisów, w każdym z wymienionych lat podatek dochodowy podatnika ulegał obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami:

* o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym - w latach 1999, 2000, 2001 i 2002,

* o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia - w 2003 r.,

* o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - w latach 2004, 2005.

Przywołany wyżej przepis art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że w roku podatkowym, w którym podatnik otrzymał zwrot uprzednio zapłaconych i odliczonych m.in. składek na ubezpieczenie zdrowotne - winien w zeznaniu podatkowym składanym za ten rok podatkowy doliczyć do podatku kwoty uprzednio odliczone z tego tytułu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, iż skoro wnioskodawca otrzymał w 2009 r. kwoty pobranych w latach 1999-2005 składek na ubezpieczenie zdrowotne, składając roczne zeznanie o wysokości osiągniętego przychodu za 2009 r. obowiązany jest na podstawie art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób doliczyć do należnego podatku za 2009 r. kwoty zwróconych składek (uprzednio odliczonych).

Należy zauważyć, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej jaki dokument winien sporządzić w sytuacji takiej jak przedmiotowa były pracodawca wnioskodawcy. Zatem należy przyjąć, iż ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji zasadne jest, aby były pracodawca jako płatnik poinformował na piśmie byłego pracownika o zwróconych składkach na ubezpieczenie zdrowotne oraz o obowiązku wynikającym z ww. art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji przedstawionej we wniosku obowiązek rozliczenia zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne - w świetle ww. przepisów - spoczywa bezpośrednio na wnioskodawcy. Fakt poinformowania pisemnie przez byłego płatnika o obowiązku doliczenia do podatku w zeznaniu za 2009 r. zwróconych w tym roku podatkowym składek na ubezpieczenie zdrowotne nie zwalnia wnioskodawcy z tego obowiązku.

W odniesieniu do wykazanych błędnie - według wnioskodawcy - w ww. tabeli przez byłego płatnika kwot składek zdrowotnych należy stwierdzić, iż fakt prawidłowości bądź nieprawidłowości wykazania tych kwot nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, o której mowa w art. 14b Ordynacji podatkowej, ponieważ nie jest uregulowany przepisami prawa podatkowego, w związku z czym Minister Finansów nie jest organem właściwym do wydania interpretacji w tym zakresie.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Ponadto wyjaśnia się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku i jego uzupełnienia. Tutejszy organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.