IBPBII/1/415-454/13/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat ekwiwalentów sędziowskich sędziom sportowym - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat ekwiwalentów sędziowskich sędziom sportowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem kultury fizycznej, prowadzącym rozgrywki w piłce nożnej. Jako płatnik od 1 stycznia 2009 r. przejął w imieniu klubów zrzeszonych w stowarzyszeniu wypłacanie ekwiwalentów sędziowskich. Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ekwiwalent sędziowski stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście. Do tych przychodów zalicza się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Wnioskodawca nie zawiera z delegowanymi sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, wypłaca im jedynie ekwiwalent pieniężny na podstawie przedstawionego przez sędziego rachunku, który jest sumą załączonych delegacji. Od rachunku za ekwiwalent sędziowski w 2010 r. w wysokości do 200 zł i powyżej 200 zł pobierano zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczeniu koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% - zgodnie z wydaną interpretacją.

W związku ze zmianą od 1 stycznia 2011 r. brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca w 2011 r. dokonując wypłaty należności określonej w delegacji do kwoty 200 zł pobierał zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu. Natomiast przy wypłacie delegacji powyżej 200 zł pobrano zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - zgodnie z wydaną interpretacją.

Tak samo postępowano przy wypłacie ekwiwalentów w 2012 r.

Wnioskodawca działający w strukturze Związku Piłki Nożnej dysponuje odmienną interpretacją w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty w 2012 r. ekwiwalentów dla sędziów, wydaną dla innego podmiotu (jednostki nadrzędnej).

W 2012 r. nie nastąpiła żadna zmiana w zapisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednak w przypadku ekwiwalentów wypłacanych do kwoty 200 zł dla sędziów, z którymi nie zawiera się żadnych umów w interpretacji wskazano, że należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w 2013 r. powinien naliczyć podatek dochodowy dla ekwiwalentów sędziowskich do kwoty 200 zł w formie ryczałtu, czy też za ekwiwalent sędziowski do kwoty 200 zł należy pobierać zaliczkę na podatek dochodowy z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w 2011 r. jak i 2012 r. nie zaistniały przesłanki do zastosowania ryczałtu (przy delegacji do kwoty 200 zł). Nie istnieją również w 2013 r. z uwagi na to, że art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do należności wypłacanych sędziom do kwoty 200 zł, ponieważ Wnioskodawcę z sędziami nie wiąże żadna umowa (stosunek prawny), a osoby te otrzymują ryczałt na podstawie rachunku, a nie na podstawie zawartej umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* kwota należności określona w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu bądź innym dokumencie o podobnym charakterze) nie przekracza 200 zł, oraz

* umowa lub umowy zawarte są przez wypłacającego świadczenie z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem kultury fizycznej, prowadzącym rozgrywki w piłce nożnej. Jako płatnik od 1 stycznia 2009 r. przejął w imieniu klubów zrzeszonych w stowarzyszeniu wypłacanie ekwiwalentów sędziowskich. Wnioskodawca nie zawiera z delegowanymi sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, wypłaca im jedynie ekwiwalent pieniężny na podstawie przedstawionego przez sędziego rachunku, który jest sumą załączonych delegacji.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w stosunku do ekwiwalentów wypłacanych sędziom nie zostaną spełnione wynikające z ww. przepisu przesłanki, bowiem Wnioskodawca nie zawiera z sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, z których wynikałaby wysokość wypłacanych ekwiwalentów sędziowskich. Wypłaty przedmiotowych ekwiwalentów Wnioskodawca dokonuje na podstawie przedstawionego przez sędziego rachunku, który jest sumą załączonych delegacji.

W związku z powyższym, pomimo, że ekwiwalenty wypłacane sędziom mogą nie przekraczać kwoty 200 zł nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanego ekwiwalentu nie wynika z zawartej umowy.

Zatem jak wskazano powyżej, zakwalifikowanie przedmiotowego ekwiwalentu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na Wnioskodawcy jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy). Kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku płatnicy są zobowiązani, zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, przekazywać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1 art. 42 cyt. ustawy, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) - art. 41 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do ww. przychodów zastosowanie mają koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, które określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zatem w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od ekwiwalentu sędziego w 2013 r. należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając 20% koszty uzyskania przychodów - nawet w sytuacji gdy kwoty na rachunku nie zawsze będą przekraczały 200 zł. Tym samym, Wnioskodawca zajął właściwe stanowisko, w którym słusznie stwierdził, że art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania do należności wypłacanych sędziom sportowym, gdyż z sędziami tymi nie wiążą go żadne umowy (stosunek prawny).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Dodatkowo podkreślić należy, iż dokonana przez Wnioskodawcę w przedstawionym stanie faktycznym oraz zajętym stanowisku analiza postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej dotyczącej innego wnioskodawcy (podmiotu), nie może wpływać na dokonane rozstrzygnięcie w przedmiotowej interpretacji. Organ wydający niniejszą interpretację nie jest władny aby oceniać zanalizowane przez Wnioskodawcę stanowisko zawarte we wskazanej interpretacji indywidualnej, a tym bardziej polemizować z Wnioskodawcą na temat oceny rozstrzygnięć zawartych w uzasadnieniach innych rozstrzygnięć. Ponadto należy podkreślić, że interpretacje indywidualne wydawane są w oparciu o stany faktyczne przedstawione przez wnioskodawców. Organ wydający interpretacje nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowań wyjaśniających.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.