IBPBII/1/415-446/11/BD - PIT w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ryczałtu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ryczałtu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ryczałtu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z treści a art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ekwiwalent sędziowski stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście. Do tych przychodów zalicza się m.in. przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Wnioskodawca jako płatnik od 1 stycznia 2009 r. przejął w imieniu Klubów zrzeszonych w Stowarzyszeniu wypłacanie ekwiwalentów sędziowskich. Wnioskodawca z sędziami nie zawiera żadnego rodzaju umowy. Według wykazu obsad sędziowskich stosuje się delegowanie na mecz sędziego, który wykonane czynności potwierdza na druku delegacji. Podstawą wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego w latach 2009-2010 był przedłożony przez każdego sędziego na koniec miesiąca jako sumaryczny rachunek w oparciu o delegacje odbyte w danym miesiącu i potwierdzające wykonanie czynności sędziowskich.

Wygląda to w ten sposób, że do rachunku sędzia załącza np. 15 delegacji, z których każda nie przekracza kwoty 200 zł. Natomiast wartość sumaryczna rachunku jest powyżej kwoty 200 zł. Od rachunku za ekwiwalent sędziowski wystawiony w 2010 r. w wysokości do 200 zł i powyżej 200 zł pobierano zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczaniu koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% z uwagi na wydaną wcześniej interpretację. W związku ze zmianą od 1 stycznia 2011 r. brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawca od kwietnia 2011 r. wypłacając delegacje do kwoty 200 zł załączone do rachunku za ekwiwalent sędziowski (jeden raz w miesiącu) zastosuje opodatkowanie ryczałtem (pierwsza wypłata dla sędziów będzie w miesiącu kwietniu 2011 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. obowiązek poboru ryczałtu dotyczy w przedstawionym stanie faktycznym każdej pojedynczej delegacji sędziowskiej do kwoty 200 zł czy rachunku za ekwiwalent sędziowski, który zawiera delegacje sędziego z danego miesiąca i zazwyczaj przekracza kwotę 200 zł.

Zdaniem wnioskodawcy, kwota brutto ekwiwalentu przysługująca sędziemu z tytułu prowadzenia zawodów sportowych wynika i jest wypłacana z rachunku wystawionego przez sędziego, a nie z delegacji. Zatem w przypadku wypłat do 200 zł art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie. Wnioskodawca prosi o rozwiązanie powyższej kwestii, a mianowicie czy należy zastosować ryczałt do każdego druku - delegacji sędziowskiej do kwoty 200 zł, czy też do rachunku za ekwiwalent wystawiany przez sędziego obejmującego kilka delegacji i stosować koszty uzyskania przychodów jeżeli jest powyżej 200 zł lub ryczałt jeżeli poniżej 200 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu), należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należność ta musi być uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (świadczeniodawcy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca z sędziami nie zawiera żadnego rodzaju umowy tylko według wykazu obsad sędziowskich stosuje się delegowanie na mecz sędziego, który wykonane czynności potwierdza na druku delegacji. Podstawą wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego w latach 2009-2010 był przedłożony przez każdego sędziego na koniec miesiąca jako sumaryczny rachunek w oparciu o delegacje odbyte w danym miesiącu i potwierdzające wykonanie czynności sędziowskich. Wygląda to w ten sposób, że do rachunku sędzia załącza np. 15 delegacji, z których każda nie przekracza kwoty 200 zł. Natomiast wartość sumaryczna rachunku jest powyżej kwoty 200 zł. Od rachunku za ekwiwalent sędziowski wystawiony w 2010 r. w wysokości do 200 zł i powyżej 200 zł pobierano zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczaniu koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%. W związku ze zmianą od 1 stycznia 2011 r. brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawca od kwietnia 2011 r. wypłacając delegacje do kwoty 200 zł załączone do rachunku za ekwiwalent sędziowski (jeden raz w miesiącu) zastosuje opodatkowanie ryczałtem (pierwsza wypłata dla sędziów będzie w miesiącu kwietniu 2011 r.).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera żadnych umów z sędziami sportowymi za przeprowadzenie zawodów sportowych (np. zlecenia, o dzieło), to jednak osoby te otrzymują ryczałt sędziowski za przeprowadzenie zawodów sportowych na podstawie delegacji sędziowskich. Zatem zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem ma więc zastosowanie w analizowanym przypadku.

Tym samym odnosząc przedstawiony stan faktyczny do przywołanych powyżej przepisów prawa należy wskazać, iż treść art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., dotyczącego opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 cyt. ustawy ma zastosowanie w analizowanym przypadku. Sposób opodatkowania określony tymże przepisem będzie dotyczył sytuacji przedstawionej w przedmiotowym wniosku, jeżeli należność określona w jednej delegacji nie przekroczy kwoty 200 zł.

Przy czym dla zastosowania opodatkowania według ww. zasad bez znaczenia pozostaje fakt, że w skali miesiąca łączna wartość rachunku za ekwiwalent sędziowski obejmująca kilka delegacji przekroczy kwotę 200 zł.

Reasumując, w przypadku dokonywania wypłaty wynagrodzenia dla sędziego niebędącego pracownikiem wnioskodawcy, jeżeli należność określona w jednej delegacji nie przekracza kwoty 200 zł należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Natomiast w sytuacji, kiedy kwota jednej delegacji jest wyższa niż 200 zł wnioskodawca winien od ww. przychodu pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył jako wzór dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.