IBPBII/1/415-442/11/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku oznaczonym datą 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania biletu miesięcznego pracownikowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania biletu miesięcznego pracownikowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest pracownikiem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej i otrzymuje w miejscu pracy bilet miesięczny na dojazdy do miejsc wykonywania pracy (są to dojazdy służbowe na wywiady). Zakład pracy dolicza wartość przekazanego biletu do przychodu ze stosunku pracy i potrąca podatek. Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w innej miejscowości i nie korzysta z wymienionego biletu na dojazdy do domu, gdyż do tej miejscowości przejazdy wykonuje inny przewoźnik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość biletu miesięcznego wydanego przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej pracownikowi na dojazdy do miejsc wykonywania pracy (dojazdy służbowe na wywiady) jest wliczana do przychodów ze stosunku pracy i opodatkowana, czy też może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że w myśl art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje bilet na dojazd do miejsca wykonywania zadań służbowych lub zapewnienie dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Zdaniem wnioskodawczyni, przekazany bilet będzie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje zatem, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawczyni, będąca pracownikiem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej otrzymuje w miejscu pracy bilet miesięczny na dojazdy do miejsc wykonywania pracy - czynności służbowych. Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w innej miejscowości i nie korzysta z wymienionego biletu na dojazdy do domu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli pracodawca wnioskodawczyni nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu pozostającymi w jego dyspozycji i w związku z tym wydaje wnioskodawczyni na dojazdy do miejsc wykonywania pracy (dojazdy służbowe) bilet miesięczny, to w zaistniałej sytuacji nie można mówić o realnym przysporzeniu majątkowym po stronie wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie odnosi bowiem żadnej korzyści finansowej z faktu, że pracodawca wydaje jej bilet miesięczny na przejazd środkiem komunikacji, celem wykonywania przez wnioskodawczynię obowiązków służbowych. Bilet udostępniony wnioskodawczyni przez pracodawcę służy jej jako środek niezbędny do wykonywania pracy na czas jej wykonywania. Z treści wniosku wynika również, że wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w innej miejscowości i nie korzysta z wymienionego biletu na dojazdy do domu. O ile zatem wnioskodawczyni wykorzystuje wykupiony przez pracodawcę bilet miesięczny zgodnie z jego przeznaczeniem, tj. wyłącznie w celu dojazdu do miejsc wykonywania pracy (dojazdy służbowe na wywiady), nie zaś do jakichkolwiek celów prywatnych, to nie powstaje w ogóle przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zaistnieje konieczność odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania przytoczone wyżej zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sytuacji opisanej we wniosku nie mamy bowiem do czynienia ze zwrotem pracownikowi kosztów dojazdu albowiem to sam pracodawca wykupuje wnioskodawczyni bilet miesięczny stanowiący narzędzie pracy niezbędne do jej świadczenia.

Reasumując, stwierdza się, iż w przedmiotowej sprawie przekazany wnioskodawczyni przez pracodawcę bilet miesięczny nie może w żaden sposób korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie ma tutaj zastosowania, gdyż nie zaistniały przesłanki powstania przychodu. Skoro zatem przychód w ogóle nie występuje, to tym samym brak jest możliwości zastosowania zwolnienia odnoszącego się do przychodu.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.